Batman the dark knight,
The curious case of Benjamin Button.
geç oldu güç olmadı. 🙂
Mustafa Abi buraya eklediğin filmlere puan ve ufak yorumunu da eklersen dadından yinmez.
Bunun yüzünden. 2 yıl önce aynı uyarıyı ben yapıyordum (Özgür de yaptığım kişiler arasındaydı), baktım kimse sallamıyor, ben de vazgeçtim. Silin abi yazmayanları işte, zamanla alışırlar.

Evet, şekile şemale uyalım ve izlenen film hakkında başkası yorum yapacaksa filmin başlığına yapsın.

Burada sadece en son izlediğiniz filmin adı-yönetmeni (Baba - Francis Ford Capolla), yanında 10 üzerinden verdiğiniz puan (7.8/10), ve film hakkındaki bir kaç cümlelik spoilersiz yorumunuz (Film çok güzel, mafyayı anlatıyor. Babayı oynayan adam çok iyi oynamış, diğerlerine de bravo. Hepsi pırlanta gibi çocuklar.) olsun. Bir de Google'dan filmin afişini bulup linkini buraya [img] ile yapıştırırsanız daha da güzel olur tabi. Yoksa silinecekmiş, demedi demeyin.

Eternity and A Day(Sonsuzluk ve Bir Gün) - Theo Angelopulos

Kanser hastası bir şairin bir gününü anlatan film. Filmlere puan verme adetim olmadığı için yine puan vermeyeceğim. Bu film acaip yaptı beni. Çok şiirsel, çok sade, çok özgün. Zaman zaman içinde, gün gün içinde ve sanki sonsuzluk içinde bir gün. Filmi izlerken şu kelimeleri duyunca yapıştım kaldım:

Hâlâ kayıp kelimeleri bulabilecek ya da sessizliğin içinden unutulmuş kelimeleri çıkarabilecekken... Neden sadece ve sadece. kendi ayak seslerimi duydum evin içinde? Neden? Söyle bana, anne.

Büyük bir yönetmenin derdi de bu olmalı. Unutulmuş kelimeleri çıkarmak...

Ali'yi (Michael Mann/2001) tek bir kez gösterime girdiğinde izlemiştim, dün gece tekrar izledim dikkate. İzlemeyen vardır mutlaka, gerçekten iyi bir film, çok etkilendim.

Filmin esas etkileyiciliği şurada ki yönetmen, Muhammed Ali'nin neden ve nasıl "öyle bir insan" olduğunu ve öyle bir insan olarak yaşadıklarının kendisine "nasıl gördündüğü"nü, "ne anlama geldiğini" sinematografik olarak yakalamaya çalışmış.

Hikaye gayet doyurucu ama senaryo da boşluklar, eksikler hatta gereksizlikler var. Kurguda anlaşılmaz tercihler var. Zaten film gişede yattı. Ama dikkatle izleyince yönetmenin yakalamaya çalıştığı şeyin zaten beklenenler olmadığını anlayabiliyor ve filmin tadını alabiliyorsunuz. Ali'nin ringte yaşadıkları/hissettikleri, halkla birlikteyken yaşadıkları/hissettikleri, evinde yaşadıkları/hissettikleri, inançlarıyla ilgili yaşadıkları/hissettikleri ve tüm bunların nasıl bir adam inşa ettiği üzerine bir film bu. Ne bir boks filmi, ne bir biyografi bu aslında. Ali'nin neden ve nasıl böyle biri olduğu üzerine bir film. Eğer ilginizi çekiyorsa mutlaka görün.

Sana Layık Değilim - Osman F. Seden (1966)

Başarılı oyuncu kadrosu, genelde film-noir'i andıran görsel estetiği,
merkeze aldığı konu olan aşk-emek konusunu güzel değerlendirmesiyle iyi bir seyirlik olsa da,
Türkiye sinemasının vazgeçemediği "kaderciliğin" pençesinde etkisini yer yer yitiren bir film.

Ne cümle kurdum be 🙂

6 / 10

Anadolu'nun Kayıp Şarkıları 8/10 -
Yön.Nezih ÜNEN

Önizleme kopyası elime geçti bir şekilde. Sanırım Cannes'da da gösterildi. Burada da konuşmuştuk. Heyecanlandığım kadar varmış. Cd'yi geri vermeden bir kaç kere daha izlemek istiyorum. Müthiş bir eser bırakmış sonraki nesillere Nezih Ünen abimiz.

Filmde de fragmanda olduğu gibi tüm süre boyunca Nezih Ünen Productions watermarkı var mı?

Bırakın egoyu ya, böyle bir şey ego için yapılmaz..

Ben de çok merak ediyorum ama nasıl bir şey olduğunu..

Şöyle ki, Screner gibiydi copy proporse falan gibib işi yazıyor ya o vardı ve Nezih ünen yazıyordu. Film boyunca. Bu arada filmin girişinde bir nezih ünen filmi yazıyordu. Bende hoşlanmadım. Yine de çok şık bir iş hacı. Özellikle bir yörede atışma ustalarını çekmiş. süper süper süper. Canım Türkiyem.

İşte orada benim kafadam soru işaretleri doğuyor. Samimiyetine hiçbir şekilde inanamıyorum bu projenin böyle saçmasapan şeylerden dolayı. Playing for Change'e bak örneğin, bırak Türkiye'yi, dünyanın her yerine gidiyorlar ve birtanesinin adı bile yok ortada..

Böyle işlerde ego olmamalı..

a.

Atom - 3 Bölümlük BBC Belgeseli. İlk bölümde (Clash of the Titans) atomun keşfi, ikinci bölümde (The Key to the Cosmos) Evren'in oluşumu ve son bölümde (The Illusion of Reality) de paralel evrenler ve kuantum kuramları anlatılıyor.

9/10

Atomun 100 yıllık öyküsünü anlatan muhteşem bir popüler bilim yapımı. 1905'te atomun keşfedilmesiyle başlayan ve şu anda kuantim mekaniğin Süpersicim Kuramı'na (ve elbette ATLAS Deneyi) kadar uzanan yaklaşık 100 yıllık öyküsünde atomla ilgili enfes ayrıntılar ve hikâyeler çok anlaşılır bir şekilde öyküleniyor. Programın sunucusu ve hazırlayıcısı, nükleer fizik alanında profesör olan Jim Al-Khalili. Durmadan izliyorum. Canım sıkıldığında izliyorum, ilham almak için izliyorum, yemek yerken izliyorum. Bu belgeseli izlemeniz için bilimle ilgilenmeniz gerekmiyor, bir öyküyle ilgilenmeniz kâfi. Çok çok başarılı.

Neden 10 değil de 9 verdim derseniz, bazı yerlerdeki açıklamaların yeterli olmadığını düşünüyorum. Örneğin, -bilenler bilir- Belirsizlik İlkesi'nin ortaya çıkmasına neden olan Çift Yarık Deneyi, bu belgeselde, What the Bleep Do We Know filminde anlatıldığı kadar iyi anlatılmamış. Böyle birkaç tane daha örnek var, o nedenle 10 tam puan veremedim. Ayrıca laf gelmişken söyleyeyim, bu koyuyla yazdığım film de izlenebilir. Kuantuma ilgi duyanlar için birebir. Harika değildir ama eğlencelidir.

Belgesel google.com/video'da yayınlanıyordu yanlış hatırlamıyorsam. Ne yazık ki İngilizce 🙁

Melekler ve Şeytanlar: Film başlar başlamaz hızlı bir ivme kazanıyor, tempo film boyunca devam ediyor.
Genelde 2. filmlerde yeni oyuncular üzerinde biraz durulur ama bu filmde bunu göremiyoruz. Alışılmışın dışanda filmde diyalog yerine çok fazla müzik öğesi göze batıyor hatta konuşurken bile müzik çalıyor şunu diyebilirsiniz her filmin fonunda müzik çalıyor ama bu fon olmaktan çıkıyor. Yinede bir tat kattığını söyleyebiliriz. Not verilicek olursada : 7/10

Çaylak profesyonel: Gerçekten 2 veya 3 çok çok kaliteli espiri dışında vasat gerkesiz bir film denilerbilir.
Not: 3.5/10

Melekler ve Şeytanlar: Film başlar başlamaz hızlı bir ivme kazanıyor, tempo film boyunca devam ediyor.
Genelde 2. filmlerde yeni oyuncular üzerinde biraz durulur ama bu filmde bunu göremiyoruz. Alışılmışın dışanda filmde diyalog yerine çok fazla müzik öğesi göze batıyor hatta konuşurken bile müzik çalıyor şunu diyebilirsiniz her filmin fonunda müzik çalıyor ama bu fon olmaktan çıkıyor. Yinede bir tat kattığını söyleyebiliriz. Not verilicek olursada : 7/10

Çaylak profesyonel: Gerçekten 2 veya 3 çok çok kaliteli espiri dışında vasat gerkesiz bir film denilerbilir.
Not: 3.5/10

Büyük bütçeli aksiyon çeken yönetmenler bellidir. Geneli de birbirinden kötüdür. Bu filmin yönetmeni Ron Howard olduğuna göre, filmin adı, konusu ne olursa olsun az çok ne yapacağını biliriz ve ortaya genellikle kötü işler çıkar.

Güzel tespit, felakete çok yakın bir film zaten Melekler de. Hele kitabın muhteşemliğini düşününce..

Ben beğendim da vinci'yi ya. Kitabı hiç okumadan izleyene de sormak lazım. Da Vinci'nin şifresi kitabında insanı deli eden bir merak unsuru ve aksiyon söz konusuydu. Bu heyecanı filmde yaşamam benim mümkün değildi. Çünkü herşeyin cevabını biliyorsun. O yüzden kitabı okurken gözünün önüne gelen mekanlara, oyunculukluklara ne kadar yaklaşabilmiş ona bakıyorsun. Bu anlamda yüzde 80 yaklaşmıştı. Finalde ki kilise kitaptakine oranla biraz cıvıl cıvıl bi mekan olarak kalmıştı ama gerisi fena değildi. Özellikle kasayı sakladıkları bina falan. Çok acımasız davranmıyorum o yüzden. Bir de daha önce rastlamadığım bir FlashBack geçiş efekti de kullanılmıştı. Eğer yönetmenin fikriyse güzel bir şey de katmışlar sinemaya diyebilirim. Başka yerde görmemiştim o stil bi geçişi.

Yüzükler'i de defalarca okumuştuk filmini izlemeden, Otomatik Portakal'ı da, 1984'ü de.. Kötü uyarlama ile kötü film arasında fark var, kötü uyarlamadan değil, direk kötü film olmalarından bahsediyoruz. Filmler başlıbaşına çok kötüler film olarak.