Ben de forumda yeni olmakla ve forumun emektar üyelerinin cevaplamalarının daha uygun olacağını düşünmekle birlikte; yine de bir şeyler karalamak istiyorum. Öncelikle sektörün içinde değilim. Amatörce bir kaç senaryo yazdım. Aynı soruları ben de kendime soruyordum. Bizde neden kaliteli yapımlar yeterince yok diye. Elbette olayın ülkeler arasındaki sinema sektörünün mali farklılıklarını bir kenara bırakarak... Çünkü yüksek maliyet her zaman iyi iş olacağı anlamına gelmez. Ya da düşük bir bütçe ile de iyi bir film çekilebilir. Örnekleri çok fazla. Zaten düşük bütçe ile çok iyi işler yapılamayacaksa bizlerin sektörde asla yeri olamaz. Bence temel sorunlardan biri sektörün ülkemizde dışa açık olmayan bir klanmış gibi hareket etmesi. Ben eminim ki ülkemizde de bahsettiğiniz filmler gibi kaliteli iş çıkarabilecek senaristler, yönetmenler, oyuncular, fikirler var. Ama sektör dışarıya kapalı olduğu için tıpkı akraba evliliklerinde olabileceği gibi ortaya anomali içeren yapımlar çıkıyor. Hep aynı isimler ve aynı zihniyetin birbirinin kopyası ürünleri... Ne yazık ki insanlarımız belli bir türe ve hatta onun da belli alt tiplerini izlemeye programlandırılmışlar gibi... Sonuçta gişe başarısı yapan filmler de bunlar oluyor. Bence bahsettiğiniz filmler eğer yerli yapım olsaydı ve sektörde sivrilen üç, beş kişiden birine ait olmasalardı, boş salonlara oynarlardı. Tv'de hepimiz koltuklara yapışarak izliyoruz bu kült filmleri dediğinizi duyar gibi oluyorum ve bunu da garip bir ikilem olarak görüyorum. Gelecekte ne olur bilemem ama korkarım ki, çocuklarımız hatta torunlarımız yine aynı türde filmleri sinemada izlemek zorunda kalacaklar gibi... Hülasa, ülkemizde filmcilik nedir, üçyüzbin nüfuslu İzlanda çeyrek final oynarken, seksen milyonluk ülkemiz niye ilk turda elendiyse odur.

Merhaba,
Öncelikle "Türk filmleri" derken,yönetmenliğini Türklerin yaptığı filmlerden mi,yoksa Türkiye'de çekilen filmlerden mi bahsediyorsunuz? Sadece yönetmen Türk olsa yeterli mi,yoksa filmin yaratımında emeği bulunan herkesin mi Türk olması gerekiyor? Bunun yanında kendisini Türkiye Sineması'ndan ayrı tutan Kürdistan Sineması da konuya dahil mi? Yani Türk filmleri olarak bahsettiğiniz kategorideki filmler hangi özellikleri taşıyor? Bu konu netleşirse,yorumlar da daha net olur diye düşünüyorum.

Bu sonsuz bir geyik. Ciddi bir tartışma konusu olarak ele alındığında söylenebilecek çok fazla birşey göremiyorum. Bizim niye Al Pacino'muz yok, bizim niye Matrix'imiz yok gibi yorumlar Türk sinemasına yüzeysel bir bakışın ve hayatımızın her alanına etki eden aşağılık kompleksinin ürünü. Yeni Türk sinemasında çok yetenekli filmciler var. Bu insanlar çok zor şartlar altında film çekiyorlar. Çok da şahane filmler çekenleri var aralarında. Bunun yanı sıra berbat Türk filmleri de var. Saf para kazanma amacıyla çekilen filmler var. Bu filmler, gıptayla baktığınız Hollywood'da daha çok var. Çoğunu biz görmüyoruz çünkü ABD içinde kalıyorlar. Bir filmin dünyada duyulup Türkiye'ye kadar gelebilmesi için Hollywood'dan bile geliyor olsa inanılmaz taklalar atması gerekiyor.

Matrix, The Godfather, Scarface... İçerik açısından baktığınız zaman bu filmlerin hiçbiri Türkiye'de bugüne kadar çekilebilecek filmler değiller. Matrix üzerinden gidelim mesela. Türkiye'de ne zaman bir teknolojik devrim yaşandı ve insanlarda teknofobi doğdu da Matrix gibi bir iş yapılmasına zemin hazırlandı? Türkiye'deki iyi filmlerin içeriklerine bir bakın, bu filmler sizi beni anlatan filmlerdir.

Yaşadığımız ülkenin sinemasına lütfen daha dikkatli bakalım. Kimsenin izlemediği, sinema salonlarına "sanat filmi lan bu" diye alınmayan, yurtdışında sesini duyurmaya çalışan o kadar çok sinemacı var ki bu ülkede.

Bizden niye kaliteli işler mi çıkmıyor? Çıkıyor da biz izlemiyoruz.

Biraz çuvaldızı kendimize batırmamız gerekiyor sanırım.

Türkiye'de teknoloji olgusu yerleşmişken yerleşmedi demek çok absürt olmaz mıydı? Asgari ücretle çalışan bir insanın elindeki İphone'un canlanma ve sanal zeka kabiliyeti işlenebilir mesela 😀

Hadi Matrix'i boşverelim de bütçeye girdiniz. Scarface ve The Godfather çok bütçe gerektirmeyen, görsel efektleri olmayan monolog filmlerdir.

Kolpaçino izleyip ''Ne kadar komik yeaa asdasda'' demeyecek, görsel sanattan anlayan bir kitle de var Türkiye'de.