Valla görkem hocam seni okuyan epey bi korkar..:) Aman görkem filmimi görmesin diye...Zevkle okuyoruz Eleştirilerini ve aydınlıanıyoruz göremediğimzi noktaları açığa vuruyorsun başka bir açıdan bakmayı sağlıyorsun...

Yalnız , senaryo ile ilgili ;
Filmin adı :Zaaf bence bu düğümün çözülmesi adına yeterince açıklayıcı .Zaaflarımızın nerde nasıl hangi koşullarda ortaya çıkacağını kestiremeyiz..bence Filmin Adı -senaryo ile örtüşmüş. 'Zaaf ' Senaryoda birçok boşluğu dolduryor gibi geldi bana.
Daha film başlar başlamaz Filmin adı , bu bilgiyi bize vermiş oluyor .
ve filmde birkaç zaaf var ..
Filimin SON u şaşırmakla değil ,Zihinde ,Hakvermekle ,olabilir,muhtemel,ehh,yanii şeklinde bitiyor..

Adamın nerden gelip nereye gittiği ile ilgili bilgi aslında senaryonun orjinal metninde vardı. Hatta benim filmlerden alıştığınız jenerik sonrası bir plan daha vardı. Uğur yorumunu katıp sedatix'in dediği gibi zaafların bedellerini gösermeyi yeterli bulmuş. Saygı duyarım.

Hatta benim filmlerden alıştığınız jenerik sonrası bir plan daha vardı.

O planı görmeyi isterdim ne yalan söyleyeyim. 🙂

Ben sana gósteririm... Geliyim de 🙂

bende yorum edeyim mi yeni geldim ama 😀
Film çok hoşuma gitti, başarılı buldum. 22 yaşımda ve daha ortaya henüz hiçbir şey koyamamış yeni başlayanlardan olarak çekim açılarını, görüntüyü, sesi ayrı ayrı beğendim açıkçası. Beğendim ve özendim, gerçekten tebrikler 🙂

Benim diyeceğim şudur ki Denizli Müzik & Sahne Sanatları Derneği altında oyunculuk ve kısa metraj bi film üzerine bi çalışma yapıyoruz şu sıralar ve kamera, ses, ışık amatör olsak da en üzerine düşebildiğimiz konu 'oyunculuk'.
Diğer teknik detaylardan henüz pek anlamadığım için doğrudan oyunculara yoğunlaşıyorum bende 🙂
Birbirlerini henüz tanımadan acayip samimi oluyor, hayatlarına girişiyorlar. Bence oynatmadan evvel birbirlerini gerçek hayatta da tanımayan bir çift çıkarsaydınız. Gabak gibi cuk diye otururdu roller 😛 🙂
Sevişme sahnesi cüretkar olmuş baya.
Ben beğendim kısaca ve etrafımdakilerle paylaştım izlemeleri için, eline emeğine sağlık...

....
Genel olarak başarılı oyunculuklarla, sorunsuz ya da göze batmayan görüntü yönetimiyle, yeterince akıcı kurgusuyla göz okşayan Zaaf, ait olduğu türün özetini çıkarmakta başarılı ancak dinamiklerini uygulamakta pek de başarılı sayılmaz. Bu haliyle de hoş bir seyirlikten öteye gidemiyor.

Bu kısım filmi özetlemiş. Acımasız olmaya gerek yok. Senaryoyu dışarıda tutarsak her haliyle eli yüzü düzgün bir film. Oyuncular da iyi. Yönetmen ne yaptığının farkında. Işık görüyorum ben. Bu kadar uzun süreli bir filmi seyrettirmeyi başarıyor. Bunu çoğu film yapamaz. İyi bir senaryo ile ne yaptığını görmek lazım.

Filmi başarılı buluyorum. Görkem yeterince aydınlatıcı bir yorum yapmış.

Film topiğine bir "up" ve Görkem'e küçük bir sticker.

(Sadece aşağıdaki cümleyi okurken aklıma geldi..)

"Soygun öykülerinden, suç öykülerinden, polisiyelerde bilimkurgulara, kara film motifi içeren tüm örneklerde, ortada bir giz, bir sır, bir şaşırtmaca varsa her zaman ama her zaman işin şaşırtıcılığı finalde açıklanır. Ya açıklanır ya da çok zorlanılmadan, anlaşılacak biçimde sergilenir." Görkem

Marsellus Wallace Çantasındaki ışık. (Pulp Fiction) ??
Mavi Küp (Sokaktaki adam) (Mullholan Dr.) ??

Bunlardan ilkinin Film Noir olduğunu söyleyebiliriz herhalde..

Örnek verdiğin filmlerde "bir şaşırtmaca", "işin şaşırtıcılığı" diye birşey yok ki, o nedenle açıklanan birşey de yok. Yani filmlerin çekiciliği, odaklandığı şey şaşırtıcılık değil.

Ucuz Roman, gangsterlerin ve suç dünyasına bambaşka bir bakıştır. Olan bitenin sürükleyiciliği, "şaşırtıcılığı" önemli değildir. Ki ortada bir sürükleyicilik, şaşırtıcılık da yoktur. Tarantino'nun amacı, bu filmi yaparkenki motivasyonu bu değildir. Sağ gösterip sol vurmaz.

David Lynch'in Mulholland'ı zaten bambaşka bir iş. Daha doğrusu Lynch bambaşka bir isim. Onun filmlerinde de odak hiçbir zaman hikayenin kendisi değildir. Bahsettiğim sürükleyicilik şaşırtıcılık falan da değildir olay.

İKi örnek de kara film kapsamındadır ama bahsettiğim "şaşırtıcılık" amacı ile ilerleyen işler olmadıklarından doğru örnekler değiller. Doğru örnekler: Olağan Şüpheliler, Se7en, hemen hemen tüm soygun filmleri (Ocean's Eleven falan gibi), Dark City-Matrix falan gibi bilimkurgular.... Bunlarda hikaye boyunca hep sürükleyicilik, finalde olacaklara dair bir merak söz konusudur. Sürükleyicilik ve finaldkei şaşırtmacaya hazırlık vardır. Gereksiz derecede uzatılmış konuşmalar, sahneler, sekanslar yoktur. (Ucuz Roman ve Mulholland'ta vardır bunlar örneğin).

Çantanın gizemi, Tarantino'nun kendi tarzını yaratmış olsa da, finaldeki açıklayıcı herhangi bir flashback, bu gizemi bir şaşırtmacaya dönüştürebilirdi. Tabi pratikte böyle birşey olmadığı için üzerinden konuşmak yanlış olur. Tarantino, bir ropörtajında bu soruya karşılık "proje aşamasında mücevher ve altın olacaktı ama sonradan biraz daha gizemli bişey olsun dedik, ne olduğunu göstermedik ama düşündüğümüz özel birşey yok. insanların değişik teorileri hep hoşuma gitmiştir" dediğini biliyoruz. Tabi herkes Tarantino degil. Topu kolaylıkla taca atabilir. Ona bakarsanız Reservoir Dogs'un meşhur açılış sekansında bütün aks kurallarının altını üstüne getirdiğini de biliyoruz. Burda, "her Film Noir elbetteki şaşırtacak değildir" denilebilir. Ama, pekala yönetmenin tercihleriyle -şaşırtma amacı gütmese de- benzer soslar barındırabilir kanısındayım. Sonuçta, çantanın içinde ne olduğunu bilmemeniz de bütün beklentilerinize karşı yapılan bir şaşırtmacadır. Velhasıl, bu şaşırma eylemini çok keskin tanımlamıyorum ben.. ve Ucuz Roman'ı ilk defa izleyen dikkatli bir seyircinin "filmin sonunda şaşıracağım" düşüncesinin varlığından söz edebilirim.

Yine örnek verdiğiniz melankonilerden Heat de, Neil Mc Cauley hırsızının kadınını neden hoşçakal bile demeden terketmek zorunda olduğunu bilmiyoruz.. Bu tercihle ilgili en ufak bir detay yok Mann'in planlarında..

İzlemeyen okumasın.
Konuyla ilgili asıl rahatsız edici olan, filmi izlemeden önce karşınıza çıkan görsel unsurlar. Sonuca dayalı filmlerin izleyicide oluşturacağı reel algısından çok şeyler götürmekte ve birçok önyargı doğurmakta film isimleri, tagline'lar...

Zaaf - Herkesin bir zaafı vardır. En masumuna odaklanarak filmi izlemeye başlayabilirsiniz...

zaaf'ın renklere bayıldım, 18-55 in varlığını hissettirdiği-parkta yürüme sahnesi gibi- planlar hariç.
kadrajlar harika geldi, aks ta ya da akıcıklıkta bir problem yoktu. yani filmin teknik işçiliği on numaraydı 🙂
oyuncuların oyunculuğu 7 numara
filmle ilgili düşüncelerime gelirsek tekrar tekrar izlediğim bazı sahneleri oldu diyebilirim 🙂
cıvıttım toparlayayım, filmin geneline 8/10 veririm, çok kaliteli yapılmış bir iş bence, sadece oyuncu yönetimine dikkat etmek lazım, bir de çok eskitilmiş konulara çok farklı bir bakış açısı sunamıyorsak uzak durmak lazım diye düşünüyorum...