Eskisi kadar başyapıt çıkmamasında, günümüzün dezavantajlı durumu da etkili. Başyapıtlardaki karakterler genellikle yalıtılmış, o zamanki dış dünyanın basitliği ve naifliğinden beslenen kişiler. Günümüzde etrafımız bin bir çeşit şeyle sarılı. (internet, 3G, cep telefonu, laptop, ıvır zıvır). Bunlar üzerinden giderek bir başyapıt çıkarmak zor görünüyor artık. Çünkü her şey bize fazlasıyla tanıdık ve kanıksanmış geliyor. Bir karakter bilmem kaç saniyede şifreyi kırdığında dudak büküyoruz artık. Çünkü bir orijinalliği kalmadı. Ama yaratıcı yönetmenler, senaristler bütün bunları tersyüz edip ortaya çok mükemmel işler çıkartabilirler de. Toplumun bilinçaltına yerleşmiş kodları kırıp, ortalığı cehenneme çevirmek gerekiyor. Bunu yapmaya çalışan Tarantino, Lynch gibi yönetmenler çok tepki alıyorlar ama zamanla buna herkes alışacak. Sinemanın, sanatın, ideolojilerin, siyasetin çıkış yolu hep aynı kapıya dayanıyor: Her şeyi yok edip, yeni baştan kurmak. Nietzsche’nin Dionysos’cu önermelerinde söylediği gibi. Yaşamayı çok sevdiğimiz ve kurban olmayı göze alamadığımız sürece gelecek nesiller boktan bir sıradanlığın içinde debelenip duracak.

Bir film çıktığı anda başyapıt olmaz. Yıllar onu başyapıt yapar. Bu dönemlerde çıkmış bir film başyapıt olacaksa bunun için bir on yıl beklememiz gerek, bakalım o zaman da aynı şeyleri hissettirecek mi, akılda kalacak mı.. Biri karşıma çıkıp da "We'll always have Paris" dediğinde gözlerim doluyorsa, başyapıt olmanın ilk kıstasını zaman koyarım ben.

Sana göre öyle, ben sinemadan çıktığımda Fight Club'ın ne olduğunu anlamıştım. Ama bak müzikte bunu anlayamıyorum daha çok ilgilenmeme rağmen onun da sebepleri farklı tabi. Bu arada nothing hill başyapıttır :), her sene izlemek lazım bir kere.

Bazen abarttığımı, olmayacak şeyler söylediğimi düşünüyorum; üstteki mesajda olduğu gibi. Herkesin iyiliği için, sonsuza dek "Banla beni Sıkati".

Sana göre öyle, ben sinemadan çıktığımda Fight Club'ın ne olduğunu anlamıştım. Ama bak müzikte bunu anlayamıyorum daha çok ilgilenmeme rağmen onun da sebepleri farklı tabi. Bu arada nothing hill başyapıttır :), her sene izlemek lazım bir kere.
Tahmin yürütebilirsin tabii ki düd, yani bu o filmlerden diyebilirsin. Ama zaman testi denen bir şey var. Fight Club ise başyapıttan ziyade külttür benim gözümde. Ben de hastasıyım.

Zaman testine ben de inanıyorum tabi, ama kült ile başyapıt arasındaki farka gitti aklım.

Neden komedi türü bitti gibi birşey? Neden günümüz korku filmleri yerlerde sürünüyor? Neden aşk filmlerinin soyu tükendi?

güldürmek, korkutmak ve duygulandırmak artık o kadar kolay olmadığından belki. seyirci bütün numaralara alıştı artık. bunları amaçlayan iyi bir filmin çıtayı çok çok yukarılara çekmesi gerekiyor. ya da klişelerle dolu kötü komediler, ucuz korkular veya yerli dizi tadında aşk filmlerine kalıyoruz.

bol efektli filmler çağındayız. seyirciye yukarıdakileri değil yeni tür duygu ve deneyimler vadediyor artık ticari sinema. ama diğer yandan iyi bir senaryoya ağırlık veren bütün filmler de hak ettikleri yeri buluyorlar bir şekilde. onlar da tür sinemasının dışında kalıyorlar ama.

Bir de şöyle bir konu var: bazı türler grift ve zengin hikayelere, güçlü görselliğe zemin hazırlayan yapıdalar sanki.
Ama böyle düşününce de korku türünden iyi filmler beklemek gerekiyor gibi geliyor bana.
Komedi de ise durum farklı olabilir çünkü komedi güçlü görsellikle anılacak bir tür sayılmaz.
Bilemiyorum, günümüz komeidleir ve korkuları çok çok kötü gerçekten.

Komedi uzun zamandır görmediği bir zenginlik ve yaratıcılık evresinde. Takip etmediğiniz ya da gözünüzden kaçmış akımları yok saymayın lütfen.

Aynı şekilde özellikle Uzak Doğu'dan çok kaliteli korku yapıtları çıkıyor. Ha ne komedilere ne de korkulara başyapıt diyemem ama çok çok kötü ne demek? Yalan dolan, kusura bakmayın.

Valla ben hiç de öyle düşünmüyorum Dude. İstersen izlediklerin varsa örnek ver, istersen ödül vs. sisteminden gir olaya, istersen varsa yakın zamanda kültleşmiş komedi korku söyle, bilelim.

Kısmen konuşmuştuk bunu aslında zaten. Şu an sinema sektörünün komedi damarı 2 alttürün elinde. Parodiler (Scary Movie) ve cinsel içerikli gençlik komedileri. Bunlar en fazla hasılat yapan ve en fazla konuşulan komediler. BUnlar dışında Jim Carrye kendi başına bir komedi kulvarı teşkil ediyor. Ben en son Dumb and Dumber'da çok gülmüştüm ve belki de gençtim. Kendisi de eskisi kadar fazla komeid yapmıyor. Adam Sandler zaten yeterince gıcık bir herif bana göre ama önemli bir komedyendir, eyvallah. Gerçekten komik ve iyi filmini gören var mı?

KOrku meselesinde de japon korkularından birçoğunu izledim. Halka, Karanlık Sular Garez iyidi. Akasya eh işte, iyi sayılırdı. The Eye diye bir örnek vardı, belki de en iyisiydi. Ama bunların hiçbiri çok iyi filmler (7/10'dan fazla) değil bana göre. Yani eski nesil korkuları düşünürsek Exorcist'ler, The Omen'lar falan bunlar bayağı geçici kalıyor bana göre. Ve uzakdoğudan gelen filmlerle ilgili belki de en büyük sorun karakter sunumu ve oyunculuk eksikliklerinden ileri geliyor. Oyunculuklar fazla tatmin edici değil, karakter profilleri iyiyse de bunarın sunumu yetersiz. Yani uzakdoğudan gelmiş bir filmdkei herhangi bir karakterle şöyle sıkı sıkıya kaynaşabildiğimi hatırlamıyorum.

Abi sinema değil de, diziler gerçekten uçtu. Bir How I met your Mother ya da Scrubs izliyorum da, resmen öte işler yani...

Abi sinema değil de, diziler gerçekten uçtu. Bir How I met your Mother ya da Scrubs izliyorum da, resmen öte işler yani...

O olabilir, hiç dizi izlemiyorum çünkü gerçekten. Gülmek istiyorsan dizilere takıl diyorsunuz yani hmm? 🙂

Valla How I met you Mother muhteşem resmen geberiyosun. Scrubs ise çok tuhaf, aile gibi oluyorsun tiplerle artık, sonra ufacık bir şey oluyor mesela o sahneyi görenin gülmesine imkan yok, sen tüm geçmişini bildiğin için geberiyorsun gülmekten felan. Yani müthiş bir altyapı kurup, karakterleri oturtup, sonra adamı yerden yere vuruyorlar resmen. Feci öneririm 🙂

Başlığın sorusunun cevabını düşünüyorum, düşünüyorum hala tatmin edici bir cevap bulamadım.
Başyapıt ne demek, önce bunu tanımlasak ya.
Hangi film başyapıt oluyor, kim buna karar veriyor?