Hocam sinematik look demişken renklerin verdiği psikolojik etkiyi de göz önünde bulundurmalıyız bence. Zaten ışığı sadece aydınlatma amacıyla kullanıyoruz bari dijitalde biraz filmin atmosferini destekleyecek unsurları işe koyalım.
Hayatın içinden veya minimalist filmlerde olmasa da olur belki sinematik görüntü.

35mm'nin görüntü lezzeti de bir başka ama
Bu yüzden referans oluyor ama ortada ilginç örnekler de yok değil. "No" filmi örneğin. Garcia Bernal'in baş rol aldığı filmde video kamera kullanılmış. Bazı sahneler arşiv görüntüsü gibi olmuş ama filmi izlerken ilk on Dakika'dan sonra algınız değişiyor ve hikayeye kilitleniyorsunuz.
Biz gerçekten film look işini fazla kafaya takıyoruz.
(35mm'nin görsel şöleni hafızalardan silinmedikçe de takarız 🙂 )

Filmin ilk 5 dakikasini izledim simdi de resmen hani su TV'de yayinlanan kamera sakalari var ya, tipki onun gibi gorunuyor. 5 dakika oldu hala televizyon izliyormusum gibi hissediyorum. Film hissiyatini yakalayamadim yani. Sanki iki kisi banklarin arkasina saklanmis da gizli gizli oyunculari insanlari cekiyorlarmis gibime geliyor. Ayrica Kezzap hakli gozlerimiz alistigi icin "film goruntusu" ariyoruz ama zaten duzgun sartlar altinda 35mm'nin verdigi renkten goruntuden daha iyisi yok ki... Yani en iyisi oyken neden daha sadesini arayalim ki (icimden "kotusunu" demek gelmedi 😀 Sinemada herseyin basi hikaye diyoruz, ki bu soylemin dogrulugu tartisilamaz bile, ama sinema ayni zamanda gorsel bir sanat. Sen bana bu iyi yazilmis hikayenin yaninda guzel guzel renkler, kareler sunmadigin zaman ben bunu bir eksiklik olarak algiliyorum. Simdi bu Once filmini ben dijitalligine ragmen begenicem muhtemelen, kendini izlettirecek yani. Ama iyi bir hikayesi olan, 35mm ile yada ne bileyim Super 16mm ile cekilmis baska bir filmle karsilastirildiginda ben bu filmi elimin tersiyle iticem. Nedeni de belli...

İşte acaba daha iyisi mi analog, neye göre iyi. Yani hiç film izletmesek bir kişiye doğduğu andan itibaren hep dijital görüntü versek. Dijital çekilmiş filmler izletsek. Sonra birden film ile çekilmiş bir şey göstersek acaba bizim dijitale verdiğimiz ya bu hiç film gibi değil tepkisini mi verir acaba? Yani dijital görüntü kendi içinde bir sinematik görüntü kurabilir mi, biz buna alışabilir miyiz?

Bence konuya şu şekilde yaklaşılmalı:
Mercekten gelen görüntü, mutlaka bir vasıta ile önce makinelere sonra editörlere ve nihai olarak izleyiciye ulaştırılacak.. Mercekten gelen fotonlar eski usullerle film üzerine de kaydedilse, Dijital sensörlerlerle sayısal veriler olarak da kaydedilse görüntü sürekli yapaydır.. Yani geçmiş zamanlarda da bir zât "Filmli görüntüyü boşverelim, bunlar sanal şeyler, tiyatro en iyisi" demiştir muhtemelen..
Ancak hangi yolun gerçeklik ve etkililik bakımından üstün olduğu tartışılabilir.
Dijital görüntü ne kadar iyi işlenir ve fakat orjinallikten de uzaklaşmazsa, -işlenmesinin kolay oluşu ve diğer açılardan- ipi göğüslediği sonucuna ulaşabiliriz..

güzel görüntüler hepimizin hoşuna gidiyor ama görüntü güzel diye kıkır gülecek, üzülecek ya da başka bir duygulanım da bulunacak değiliz...sadece hayranlık duygusunu doğurabili bu ve filmde istediğimiz duygu da buysa işe yarayacaktır...yani filmdeki mizansene uygun düşen buysa...ama diğer başka bir duygu için video kamerayla çekmek uygun olabilir...kötü ışık koşullarıyla çekmek istediğimiz gizemi verebilir mesela...bence izleyiciye sahnedeki duyguyu nasıl verebileceğimizin tartışması daha önemli...kamerayı hangi lensle hangi mesefaden hangi açıyla hangi ışık koşullarında çekeceğimiz, çekimleri kestiğimiz ve bağladığımız yer/çekimler, oyunculuklar, dekor vs. filmde duyguyu aktarmak için esas önemli olan şeyler diye düşünüyorum...

onca colorist ve kodak labs uzmanlarını işsiz bıraktınız 🙂
dönem filmlerinin bu renk olayına mutlaka ihtiyaç var
ikinci dünya savaşını anlatan bir film düşünün o havayı vermek için gerekli diye düşünüyorum
benim fikrim pastanın kreması resmen

Yapılan tartışmanın "colorist"likile alakası ne?

Bizim gözümüz tozlu filmlere alışmış bir kere. Grensiz, pırıl pırıl filmleri görünce önemsiz bi televizyon yayını gibi geliyor, film yerine koyamıyoruz onları. Halbuki nerde o eski, tozlu kovboy filmleri 🙂