Abi sen ne diyorsun ben cidden anlamadım?
Ama Kubrick'in bütün filmlerini izlemişsin tebrik ederim.
Ben hiçbirini izlemeden çok seviyorum.

Hiç birini izlemedin mi harbiden?

Hiç birini izlemedin mi harbiden?

Abi yapma! 🙂

Hiçbir filmini izlemediğim kişi nasıl en sevdiğim yönetmenlerden olabilir?
Aksine bütün filmlerini izledim.

Abiler yapmayın etmeyin, Kubrick sinema tarihinde yerini almış birisidir. Sinema anlatımına kattığı şeyler ders kitaplarında yerini almış, daha ne olsun...

Bu konuda anlşamayız..
Bence de artık esas konu başlığına dönelim.
Sergio Leone demek spaghetti western demektir. Güçlü oyunculuklar, güçlü senaryolar, kamera teknikleri, filmlerinin müzikleri yle kült yönetmendir. İster bir western ödül avcısı olsun ister amerikada bir sokak gangsteri olsun suç dünyasını suç luların iyi-kötü yanlarını iyi bilir ve aktarır. En iyi olduğu konulardan biri budur. Özellikle Amerikan sinemasının zayıf John Wayne filmlerinden sonra bu denli özel filmler çekerek western e damgasını vurmuştur. Hatta bence western i ayrı bi yere taşımıştır ki o döneme kadar ki filmlerde amerikan-kızıılderili olayları senaryolarda büyük önem taşır. Fakat Leone ile birlikte artık western kahramanlarının ana temasında para vardır. İşin gerçeği de budur zaten... Her nekadar amerikan tarihi ve diğer insanlar açısından işin siyasi yönü büyük önem taşısa da western kahramanları için esas önem para ve menfaat tir. Suç lularla ilgili çektiği bütün filmlerinde haklı olarak buna önem verdiği görülür. Ayrıca suçluların farklı özelliklerine bazen trajikomik bazen vicdani bazen onur la ilgili temalara da değinir. Bu tarz scorsese, tarantino, guy richie gibi yöetmenlerin filmlerinde de görülmektedir.
Ayrıca 1984 yapımı Once upon a time in America filmi için oyunculuk, senaryo, anlatım, soundtrack, sinematografi hakkında ne anlatsak az kalır. Önceden de dediğim gibi, Lumiere kardeşler de n bu yana sinemanın farklı birçok döneminde birçok farklı film izledim ama bu filmle kıyaslanabilecek tek bi film gördüm: o da baba filmidir. Benim düşünceme göre baba filminden de iyi bi filmdir. Aksine söyleyene de diyecek hiçbişeyim yok..

İyi de birinin iyi olması diğerini kötü mü yapar? Her ikisi de çok büyük yönetmenler. Spagetti Western'i hala keyifle izlerim ve hatta eski Pazar sabahı filmlerini kahvaltıda seyretmek gibi güzel birşey yoktu mesela. Ayrıca kullandığı aşırı yakın planlar, ayrıca cowboy plan denen planın belki de mucidi olması, gerilimi ve mimikleri bu denli iyi kullanması, para mevzusunu gerçekten de doğru yere koyması Sergio amcayı benim gözümde gerçekten inanılmaz yapıyor. Ama Kubrick de sinemaya kattığı mesela geometrik yaklaşımlar ile yer etmiş. Sonuçta ikisi de eli öpülecek adamlar.

Tabi kimi de unutmamak lazım 😉

martin.scorsese foruma girişin süper oldu. Tuttum seni ama bu kıyaslamada çok rasyonel davranmadığını düşünüyorum. Bahsettiğimiz iki adam da Holivud tarafından dışlanmış adamlar. Once Upon A Time in America'nın başına neler geldiğini, filmin nasıl heba edilip sonradan toparlandığını hepimiz biliyoruz. İki yönetmen de çok değerlidirler. İkisi de hem populerdir hem değildir. Bu başlıkta bence Leone'nin katkılarını tartışmak lazım ya da Once Upon A Time in America'nın ne büyük bir film olduğunu. O kadar uzun bir filmin kendini nasıl da tak diye izletebildiğini, kurgusunu, hikayesini vs...

Bu öyle bir adam ki, hem çok nitelikli hem de yüksek gişeli filmler yapabiliyor. Hiç olmuyor mu böyle filmler, oluyor tabii, ama bu yönetmenlerin ağ babasıdır Kubrick. Aslında çok enteresan hiçbir gruba konamayacak, üzerine çok uzun uzun yazılabilecek bir adam. Getirelebilecek tek eleştiriyse, bir senarist olarak ancak hikayeciliği üzerine olabilir bence. Hikaye yazmak zorunda da değil zaten, esasen yönetmen adam.

Popülist ve 2. sınıf denmiş bir de; ya yapmayın lütfen 2001 diye filmi var adamın. Biri kalkıp sadece 2001'i çekti, başka filmini bilmem etmem; ama sadece o film için gelmiş geçmiş en büyük sinemacıdır dese, katılmayabilirim belki ama, ağzımı da açmam.

Bir de Kubrick (belki Lolita istisna olabilir) Hollywood'dan sürülmedi hiçbir zaman, Hollywood'un ortamını sevmedi, New York'un endüstrisini beğenmedi, ondan uzun yıllar Londra'da kaldı.

martin.scorsese foruma girişin süper oldu. Tuttum seni ama bu kıyaslamada çok rasyonel davranmadığını düşünüyorum. Bahsettiğimiz iki adam da Holivud tarafından dışlanmış adamlar. Once Upon A Time in America'nın başına neler geldiğini, filmin nasıl heba edilip sonradan toparlandığını hepimiz biliyoruz. İki yönetmen de çok değerlidirler. İkisi de hem populerdir hem değildir. Bu başlıkta bence Leone'nin katkılarını tartışmak lazım ya da Once Upon A Time in America'nın ne büyük bir film olduğunu. O kadar uzun bir filmin kendini nasıl da tak diye izletebildiğini, kurgusunu, hikayesini vs...

hocam çok teşekkürler. kesinlikle haklısın o konuda once upon a time i america nın bende büyük hayranıyım. kıyas yapamam.
tabi ki bazı sanat eserlerini kendi dönemleri içinde değil genel sanat ve insanlık tarihih içinde incelemek lazım. Salvador dali ile luis bunuel 1929 da un chien andalou yu çektiklerinde film yasaklanmış, anlamsız bulunmuş kendileri sanatçı olarak görülmemiş ama bugün sabancı ailesi neler çekti salvador dali sergisi ni istanbul a getirmek için. bütün entel herifler de görmeye gitti. Bu gibi örnekler zamanında birçok sanatçının başına geldi. once upon a time in america dahil buna. ama dediğim genel değerlendirme önemli bence.. zaten masterpiece denen şey de böyle bişey galiba.

efsane yönetmen, yakın plan fetişi sahibi kişilik. lee van cleef'in gapçuk ağzına bile çekinmeden, hunharca yakın giren adam.

"clint eastwood'un iki yüzü vardır: biri purolu, biri purosuz." adam daha ne desin. dolar üçlemesi, bir zamanlar batıda ve bir zamanlar amerika'da filmlerini ara ara izlemek lazım.

Leone'nin kahramanları destansı bir müziğin eşliğinde, tozun kirin ortasında, çürük dişleriyle, öğle güneşinin yaktığı kayışa dönmüş suratlarıyla ve bu berbat durumlara fazlasıyla alışmış bir şekilde yaşarlar. Her biri bir film karakteri olduklarını biliyor gibidir. Sanki o görkemli müziği duyarlar da duymamazlıktan gelirler; kendilerini izleyen şaşkın ve meraklı izleyiciyi görürler de görmemezlikten gelirler. Hayatlarının bir film süresi içinde anlam kazanacağını ve bir şekilde sonlanacağını bilirler. Bunu bilmeleri onlara tuhaf, görmüş geçirmiş, sessiz ve kabullenmiş erdemli bir bilgenin benzeri bir görünüm katar. İyiler, kötüler ve çirkinler, aslında elele tutuşmuş çocukların oynadığı bir oyunu yaşarmışcasına, yaşadıkları kısacık anların keyiflerini çıkarırlar. Az sonra öleceğini sezinleyen bir kötü bile mızıkçılık yapmaya kalkışmaz. Sahne önünde, ayakta ve cesurca ölür. Ve uğruna bu kadar ölümün, emeğin, uğraşın olduğu para, altın, vs. filmin en sonunda, bütün yaşanmışlığın değerinin yanında değersiz gibi durur ve kahramanlar ona bu yüzden pek de yüz vermez. Önemli olan bu yaşananlardır; neyin uğruna yaşanıldığı değil. Leone bütün yönleriyle benzersiz ve üstün bir yönetmendir. Son filminin, kendi rızası olmadan değiştirilen kurgusu yüzünden -lineer kurgu olarak düzenlenmiş- beğenilmemesi kendini çok üzmüş, belki de erken ölmesine yol açmıştır.

Western tanrısı bir adamdır geçmişte gelecekte bir yönetmen western cekecekse illaki bu adama referans verecektir .

Özellikle bir zamanlar batıda çok farklı, çok özel bir film adeta bir şiir gibi. Leone sanki bir film değil bir destan üretiyor. filmlerinin tüm unsurlarının birbiriyle uyumu, atmosferi, epikliği... her şeyiyle mükkemmel.

Abimdir kendisi abim. Hakkı senelerce çok yenmiş, western sinemasına çok başka bir perspektif getirmiştir. Şu ana kadar tüm filmlerini izlemişimdir. Bazılarını pazar kahvaltılarında bazılarını sabah olana kadar. Kıyas olarak karşısına bu alanda kimseyi koymuyorum. Bu bir karşılaştırma yazısından çok hayranlık yazısıdır. Seviliyosun ak sakallı abim...