Elephant Man i izleyin.. bir hafta kendinize gelemezsiniz. en anlaşılır filmlerinden..

En nihayetinde bu karizmatik anlaşılmama durumun altında ticari kaygılar da yatabilir bence, ondan da söylüyor olabilir.
Dediğin gibi Dv-Art hocam, delidir ne yapsa yeridir 😀

öyledir ya,illa herseyi beynimizde biryere oturtucaz..adam imgelerle konusuyor,sinemasi bu..su sunu ,bu bunu simgeliyor,birkac film yorumcusunun millete ezberlettigi (hah iste buldum)sacmaligindan öte bisii degil..yonetmenin bilincalti ,dolayisiyle rüya takintilarini basit rüya yorumlariyla aciklamaya calismak dogru degil.bir lynch filmi seyretmek pazar bulmacasi cözmekten öte ve farkli bisey.
herneyse benim favorilerim blue velvet ve lost highway..
bu arada yonetmenin playstation ve nissan micra dahil pekcok reklam filmine de imza attigini biliyormuydunuz..örnegin..

David Lynch'i (aslında diğer bütün kişilikli yönetmenleri) anlamak, onlar ile aynı düşünce sistematiğine geçmekte yatar. Bence filmleri anlamlandırmak herhangi bir kişinin filmden anladığını/hissettiğini kendi bildikleri ölçüde değerlendirebilmesi veya açıklayabilmesi olanağı sayesinde değerlidir. Ancak sanat/sinema bence 'sadece' bu değildir. Kişinin (yaratıcının) içindeki duyguların izleyiciye aktarılması bu yeni duygunun alıcı üzerinde yarattığı hazzı yaşamaktır. Bu da dediğim gibi filmi çekenin kafasına girerek onun gibi düşünmekte, olaylara onun gibi bakmakta yatar. Dünyayı o sanatçının gözünden görmek.. Her yeni film yeni bir bakış açısıdır-olmalıdır.

Bu adam nasıl oluyorda bu kadar anlaşılmazken tutuluyor? David Lynch'teki durum sadece şudur: İşini gerçekten çok iyi yapmak! İçindeki duyguları, imgeleri 'içtenlikle' ortaya koymak ve kendi dertleri dışında bir amaca hizmet etmemek (zengin olma hayalleri, hollywood endüstrisi veya egosantrik şeyler)

Kısacası DL 20. Yüzyılın en büyük sanatçılarından biridir. Sinema tarihinde adı çok üst sıralardadır.Seveni de vardır sevmeyeni de ama bence adam hakikaten çok iyi bir yönetmendir..

Bu arada, Yaptığı 'her işe' hayran olmama rağmen en iyi filmi olarak Mulholland Dr.'ı görüyorum ama en sevdiğim filmi Lost Highway.. Tabii bunları yeni filmi (ne zmana vizyona gelir bilinmez) Inland Empire'ı izlemeden söylüyorum..

mulholland drive ı anlasam sevebilirdim ama ost highway benim içinde özel bir film hem soundtracklaerini rammstein ın yapması hemde mercedes açıkçası beni çok etkilemişti . lütfen beni bööle filmlerde arabaya şarkıya bakan biri olarak görmeyin ama aklımda bi tek onlar kalmış lynch işte napim 😳

---

trapezunda'ya teşekkürler öncelikle.güzel şeyler yazmiş.
bir lynch sever olarak nacizane bir şeyler karalamak isterim:

ortalama izleyici için "sıkıcı" olabilecek bu tür, kimileri için iyi bir oyuncaktir. ama bu noktada benim için amaç önemli. örneğin edebiyatta "ulysess" olarak ortaya çıkmış olan "bilinç akışı" benim için lynch filmlerinde gördüğüm ve görmek istediğim bir amaçtir. bu da insan bilincinin karmaşıklığıdır. örneğin asansörde aynaya bakarken bir birey, tanri ile konuştuğunu hayal edebilir. bu noktada "gerçekçi" bir filmin aynaya bakan kişinin tanrı ile konuşmasını da vermesi gerekir. ama sinema sanati, ve başka sanatlar da, buna müsade etmez. çünkü o bireyi tanrı ile konuşturmak, o "figür"ün başka amaçlarına hizmet etmeyebilir,izleyici bunu "yanlış" anlayabilir. bu noktada da lynch gibi adamlar devreye girer. insanın "dışarda"ki yönü değil "içerdeki" yönü ile de ilgilenir. ama içerisi, dışarısı gibi düzgün,humanist,anlaşılır ve sade değildir. insan bilinci abukluklar gezegenidir. bu sinemada "aa hepsi hayalmiş" yaratıcılığında gösterilmesi abesle iştigaldir. lynch de bu noktada yaratiliği ile bu amacı gerçekleştirmekte kanimca.. ama eleştirim ise şudur ki, kendisi "aman anlamasinlar" gibi bir amaca yöneldiği anda ana amacindan sapmiş olur..çünkü ana amaci "insan bilinci olduğu gibi aktarmak,figür değil karakter yaratmak" olmalı..tabi bu, benim kafamdaki lynchtir, başkası farklı yorumlar,saygı duyarız..