Bir hikaye içerisinde "seyirciye kaç kere soru sorabilirsin, sordurabilirsin, kaç kere canını sıkabilir, kaç kere umut verebilirsin" iddiasını en güzel şekilde ortaya koyan filmlerden biri. Her şeyiyle (Felsefesi, hikayesi, fikri, temelleri, anlatımı vs.) harika bir film. Bazı filmler hakkında biraz bilgi sahibi olduktan sonra izlemek daha verimli olabiliyor ama Room gibi bazı filmleri de hakkında hiçbir şey bilmeden izlemek daha verimli. Bence bu yıl Oscar'ı da alması gerekti, en azından insanların dikkatini çekip izlemesi için. The Fall'dan sonra gördüğüm en güzel çocuk - yetişkin ilişkisi temasına sahip filmdir. Burada da bir başlığı hak ediyor, üzerinde tartışılabilmesi için.

Edit : Başlık değiştirildi, daha anlaşılır hale getirildi.