sartre'ın "huis clos" (gizli oturum) oyununun temasını oluşturan meşhur "cehennem başkalarıdır" deyişi şu açıdan yorumlanabilir:
cehennem başkaları değil, "başkaları" ya da "öteki" kavramlarını oluşturup onları dışlayan ve bu şekilde kendisini soyutlayıp yalnızlaştıran, sonra da kendi yarattığı bu durumdan acı çekip habire şikayet eden egonun ta kendisidir.

Kadınlar erkeklerden daha uzun yaşar, çünkü bir kadın ile evli değildirler.

Nereden duyduğumu unuttum, ama severim..

Oscar Wilde demiştir onu kesin.

İki günde bir somun geçiyorsa eline
Soğuk suyu da olursa bir kırık testide
Niçin kendinden kötüsüne kul olur insan,
Ne diye girer kendi gibisinin hizmetine?

- Hayyam

Hayyam'dan geldi Hacı Bektaş'tan gelsin o zaman.
Çok severim bu deyişi.

hararet nardadır sacda değildir
keramet baştadır tacda değildir
her ne arar isen kendinde ara
kudüs'te mekke'de hac'da değil

Hacı Bektaş-ı Veli

......................................
......................................
......................................
......................................

Benzer bir deyiş Mevlana'ın da vardı, hatta Enigma albümlerinden birinin kapağında da geçiyor. Adamlar kaç yıl önce söylemişler ama dinleyen kim 🙂

‘‘Yazan biri, yalnızca anlaşılmak istemez ama tam da emin olarak anlaşılmamak için yazar. Bir kitabı kimse açık seçik bulmazsa, böyle bir kitaba kesinlikle karşı çıkılamaz: belki bu, yazarın kısmi niyetidir, ‘kimse’ tarafından anlaşılmak istememiştir. Kendisini iletmek istediği zaman her soylu tin ve beğeni de, kendi okuyucusunu seçer; onları seçerek ‘diğerleri’ni dışarıda bırakır.

(Die Fröchliche Wissenschaft – Neşeli Bilim) F.NIETZSCHE

Ben de yavuz sultan selimden bir dörtlük yazayım.

Sanma şâhım...herkesi sen....sâdıkane...... yâr olur
Herkesi sen.. dostun mu sandın..belki ol... ağyâr olur
Sadıkâne........belki ol.....âlemde bir.......... dildâr olur
Yâr olur... ağyâr olur...... dildâr olur....... serdâr olur

Yavuz Sultan Selim

enteresan bir dörtlük.

Bunun özelliği dikine de okunabilmesi...

“İstesem ulaşabileceğim, benim dışımda binlerce kişinin ele geçirmek için itişip kakıştığı, uğraşıp didindiği bu neşe ve sevinçleri anlamam ve paylaşmam olanaksız. Beri yandan, benim o şenlikli saatlerimde yaşadıklarımı, benim için haz, yaşantı, cazibe ve huşu olan şeyleri dünya tanısa tanısa sanat yapıtlarından tanıyor, sanat yapıtlarında arayıp seviyor onları. Yaşamın içinde ise hepsini kaçıkça buluyor. Ve doğrusu dünya haklıysa, kafeteryalardaki bu müzik, bu kitlesel eğlenmeler, az şeyle yetinen bu Amerikalılaşmış insanlar haklıysalar, o zaman ben haksızım demektir, o zaman kaçık biriyim ben, o zaman sık sık kendime verdiğim isimle bir bozkırkurduyum, yolunu şaşırıp kendisine yabancı ve anlaşılmaz bir dünyada gözünü açan bir hayvanım…”

hermann hesse – bozkırkurdu