Normal roportaj yapmak istiyoruz deyip direkt sor bence. O filmleri özel kılan bu zaten. Her vatandaşın sorabileceği mantıkta soru soruyorlar. Tek farkları gidip sormaları. Biz hepimiz bi konu hakkında genel geçer şüpheler barındırırz ama sormayız. Misal bi kuruma gidip sizin yemekleriniz kanser yapıyor mu diye sormanın bence abes bi yanı yok. Adamın görevi zaten yapmıyor... çünküüüü diye başlayıp anlatmak. Anlatmazsa sinirlenirse zaten "o ânı" koyarsın belgesele.

böyle bir deneyimim yok ama düşününce objektif bir röportaj yapmak daha doğru geliyor bana. karşındaki sende bir kötü niyet sezmemeli. kendisini ifade edebilmeli. objektif bir bakışta o kurumdaki bir yanlışlığı tespit edebiliyorsan o değerlidir bence. önyargılı girip tek taraflı malzeme peşinde koşarsan zaten izleyenin de güveni azalır.

aslında gazetecilik mesleğinin uzmanlık alanı bu. "usta gazeteci uğır dündar"a bak diyeceğim ama o da ne zaman bir dükkana girse millet kendiliğinden panik oluyor zaten. 🙂 yine de dikkat ederseniz iyi gazeteciler hep muhatabına çok saygılı davranır. ama arada vicdanlarını dürten bir şey yakalrlarsa da kurcalamadan bırakmazlar.

Uğur Dündar olayının parodisi bile yapılabilir:

Uğur Dündar gözü kapalı, bir gübre fabrikasına dalar. Bağırır, çağırır. "Bok götürüyor burayı" der. Sakinleştirmeyi başaramazlar. "Bizim işimiz bu sayın Dündar" demelerine rağmen ikna edemezler. Bezgin ve sessiz bir işçinin, içi gübre dolu tabağı yüzüne fırlatmasıyla -pasta fırlatma- olayın farkına varır.

hegel uzun zaman önce yazdığın mesajı şimdi gördüm ve baya güldürdün beni! 😀