Zaten soru külliyen yanlış bir yerden ele alınmış. Ortada böyle bir Zorunluluk varmış gibi söylenmiş.
Sizin mesaj dediğiniz şey aslında mesaj falan değil. Bazı fillmler... ki bu bazen komedi filmi bile olabilir, Bir sorunsalı ele alır. Sorun ile sorunsal arasında ciddi bir fark vardır. Ele alınan sorunsal da otomatikman kendiliğinden bir görüşü beraber getirir. Sorunsala sadece kamera tutup fotoğraflayan evrensel yönetmenler de var muhakkak fakat dediğim gibi normal şartlarda ele alınan bir sorunsal sizin kendi birikiminize göre o meseleye karşı bir görüşü de yanında getirir. O mesaj kaygısı sanılan şey de budur. Buradan çok ciddi bir sonuç çıkmasın tabi. Örneğin Woody Allen kozmopolit bir büyük şehirde modern insanın aşkı eskisi gibi yaşayamama sorunsalını ele alır ve buna kendi görüşünü komik öğelerle de süsleyip bir görüş bildiriri. Bu da filmin mesajı zannedilen ama aslen bizim önerme dediğimiz şeyi ortaya koyar.

Burada dikkat edilmesi gereken tek şey söyleminizin sinematik ve elden geldiğince fotoğrafa dayalı olması. Didaktik bir mesaj veren filmin başarılı olması imkansız.

Misal Y. Güneyîn duvar filminde atatürk portresi ve altında yazan gençler yeni nesil sizlerin eseri olacaktır yazsının altında taş taşıyan çocuklarının sahnesi bir çok mesajı ve yönetmen görüşünü senarist önermesini tek bir fotoğraf ile vermeyi başarır.

Beetle'ın söyledikleri çok doğru.
Mesele, meseleyi doğru algılayamamaktan geçiyor.
Söylendiği gibi, konuşulmak istenen konunun, "zorundamıyız?" gibi bir başlıkla tanımlanması hata bire kere. Birkaç açıdan hata.
1- Bu konuda zorundalık diye birşey yok çünkü her sinemacı, birşeyler anlatmak için film çeker. Hiçbirşey anlatmayan film yoktur, olamaz. Ve her ne anlatırsanız anlatın, anlatılan şey her şekilde bir mesaj, fikir, yaklaşım vs. içerir. Bu durumda, "mesaj vermek zorunda mıyız?" sorusu ile "birşey anlatmak zorunda mıyız?" ya da "film çekmek zorunda mıyız?" sorusu neredeyse aynı anlama gelir. Kİm seni film çekmeye zorladı? Kim seni birşeyler anlatmaya, insanlarla iletişim kurmaya, bir dert ya da mutluluk paylaşmaya zorlayabilir? Kendinden başka hiçkimse...

2- Eğer kast edilen şey, ideoloji, etnik politik alan, fikir vs.ler ise zaten böyle bir sorunluluk yok. Konuşmaya değmez bu konu.

3- Bunların ışığında, "oh be, demek ki bir mesaj vermek zorunda değilmişiz, koyver gitsin" tribine girip, mesaj vermek zorunda olmadığını hissedip rahat davranman da herhangi bir mesaj vermeyeceğini göstermez/garanti etmez. Sen istediğin kadar mesaj vermemeye çalış, vermiyorum san. Ben senin çektiğin filmden yetmişyedi ceddini, anaokulu öğretmeninin adını, birsürü önemli konuya bakışını zaten öğrenirim. Bunu engellemek senin elinde değil. O nedenle zorunda olmaya gerek yok.

4- Mesele mesaj da değil. Yani "bu böyledir" demek ayrı birşey. Beetle'ın dediği gibi. KEsin, net fikirler sunmak başka, o konuya dikkat çekmek ayrı birşey. Bir meseleyle ilgilenmelidir bir film. İlgilenir zaten her zaman. Ama bu zorundalık değil, doğal bir durumdur.

Arkadaşlar konu sapmış bayagı.Elbette filmerin bir mesajı olacak mesajı olmasa kısa film degil video olur çektiklerimiz.

Benim kast ettigim toplumsal mesaj verme kaygısı,neden bireysel mesaj veren filmler azınlıkta ?

Kısacası benim yakındıgım konu kısa film sanatını salt toplumsal sorunların anlatıldıgı bir şikayet kutusu gibi görmeleri. Ne biliyim mesela aşkla ilgili kısa film cekiyor adam araya toplumsal mesaj sokuyor. Bakın mesaj demiyorum toplumsal mesaj yani ideolojik ekonomik kültürel v.s.
Sadece aşkı anlat filminde,bireysel olsun toplumun bir kesimini temsil etmesin,onlar adına birşeyler söylemesin sadece kız erkegin macerasını anlatsın mesela.

Veya bir komedi filmi yapın bir mesajı olsun ama mümkünse toplumsal olmasın çünkü sıkıldım artık komedi filminde bile ideoloji görmekten.

Şöyle bir örnekle bitiriyim. Bir komedi filmi yapın çöpçünün başından sakarlıgı yüzünden geçenleri anlatsın. Şimdi burda tercihler devreye giriyor yani çöpçünün basına gelenler kendi yüzünden olursa bireysel bir mesaj verilmiş olacak.Eger toplumdaki insanların onu hor görmesi yüzünden yasadıgı psikolojik travma yüzünden sakar olduysa toplumsal bir mesaj verilmiş olacak.Nedense Türkiye de 2. şık yani toplumsal mesaj vermeyi secenler görülür cogunlukta.

Ben toplumsal mesaj verilmesin demiyorum verilsin ama bireysel mesaj dedigim kısmada önem vermeliyiz

aslında ben de rahatsızım bundan. bence bu biraz sinemayı anlamamamızla alakalı. herkes için konuşmayım ama kısa filmle uğraşanların büyük bir bölümü bunu biraz etiket için yapıyormuş gibi geliyor. daha kültürlü, daha entelektüel, daha bilgili görünmek içinmiş gibi geliyor. böyle olunca da filmler filozoflardan, yazarlardan alıntılarla başlıyor. ha yapabilene helal olsun. o yazarın felsefesini anlamışsa, hazmetmişse, filme yedirebilmişse çok da güzel olur. ama pek öyle olmuyor. genelde film daha entel işi, daha içi dolu görülsün diye bu sosyal mesajlar biraz can simidi gibi doluyor. dayıyolar sosyal mesajı sanki iyi bir filmmiş gibi oluyor. ama olmayınca da olmuyor işte. mesela festivallerde son zamanlarda çoğaltı bu tarz filmler. uzun planlar, bir sosyal mesaj verme kaygısı, alt sınıfın anlatıldığı minimalist bir havası olan filmler biraz bu kaygıdan doğuyor bence. herkes dolu, kültürlü görünmeye çalışınca eğlencelik ama kaliteli filmler pek olmuyor.

@tute. Kesinlikle sana katılıyorum.Tamda anlatmak istedigim buydu