Bu söylediğin hiç de garip bir şey değil.

Sinema adına birşeyler üretmeye çalışan kişiler çok farklı kaynaktan beslenmek ister, beslenmek zorundadır da. Sinemanın nerede, nasıl, ne amaçla ve hangi yöntemlerle kullanıldığını görmek kişinin ufkunu açar tabiiki.

Ama sinema, çok fazla bileşenden oluştuğu için, kişinin, her açıdan iizndne gitmek isteyeceği bir ya da birkaç isim bulması güç olabilir. Çünkü birinin kamera kullanımını seversiniz ama temalarını sevmezsiniz. Birinin kurgusunu seversiniz, görüntü yönetimini sevmezsiniz. Birinin hikayeleme tercihlerini seversiniz ama ürettiği türü sevmezsiniz.

Ki zaten, içeriğin biçimi etkilemesi artık eskisi kadar kaçınılmaz ve şart değil. Bir biçime aşık olup ona göre içerik oluşturmak da gayet işe yarayan ve hiçbir yanlışı olmayan bir yol. E hemen her yönetmenin de kaçınılmaz olarak anlatmak istediği birşeyler vardır. Eğer, yola, içeirkten değil de biçimden çıkıyorsa da bu anlatmak istediği birşey yok demek değildir. Anlatılan şey, görsel malzeme için alet de olsa her şekil de anlatılanla anlatım tarzı kişinin temel tercihlerini belirler.

KEzzAP, örneklerle gidersen daha net cevaplar vermeye çalışabiliriz.

Şimdi benim çok sevdiğim yönetmenler var.
Sevilen yönetmenlerin üzerimizde etkisi olduğu bizim yapmak isteyeceğimiz sinemayı etkileyecekleri düşünülebilir.
Fakat kendimi düşündüğümde durumun böyle olmadığını çok sevdiğim yönetmenlerin sinemasından uzak filmler yapmak istediğimi de fark ediyorum. Bu normaldir sanırım. Siz ne düşünüyorsunuz?
Buna ben de katılıyorum. En sevdiğim Türk yönetmenlerden biridir Nuri Bilge mesela. Beni düşünebiliyormusunuz minimal 🙂

Aslında Tarantino gibi türleri harmanlayıp, komedi minimal mi çeksem?

komedi minimal
filmin ismi hazır bile.

Komedi minimal.
Filmin ismini hazırlamışsın bile.

Filmim için gelen bir eleştiriye yazdığım bir cevap, konuyla ilgili genel fikrimi açıklıyor olmasıyla alakalı olarak buraya kopyalıyorum:

"...böyle eleştirilerin önemini, üretmiş olduğu her şeyi paylaşmak için var olan "üretim-tüketim" ilişkilerini reddedip bunun için alternatif yollar arayan, bulduğu bütün kanallardan sızmaya çalışan ve tüm bunları "yarının sanatı" için, komünal bir dünyanın sanatı için yapmaya çabalayan bir insan için düşünürsek daha rahat anlayabiliriz.

Mevzu dialog. İnsan kendini ancak başkalarının cümlelerinde anlamlandırabilir, buna inanıyorum. Bu belgesel burada durduğu haliyle bir hiçtir, sadece bir anlamı olmayan bir potansiyeli içinde barındırır. Ama ne zaman hedeflediği gibi kendine alternatif ilişkiler kurarak bir ifade alanı yaratır, yani başkalarının sözleri içinde kendine yer bulur, o film ancak o zaman film olur.

Netice: Dün akşama kadar çekilmiş uzun metraj bir belgeselim yoktu. Artık var..."

Abbas Kiarostami "Her film kendi izleyicisini bulur" diyor. O yüzden kime veya niye film yaptığının bir önemi yok. Önemli olan filmlerin var olması, bana göre.