paylaşım için teşekkürler hasan abi. foruma gönderileli baya olmuş ama benim dikkatimi yeni çekti.güzel bir söyleşi yapmışlar.ama ben bir şeyi anlamıyorum:niye önemli kişiler öldükten sonra o kişilerin yaptıkları işler daha çok gündeme geliyor. medya patronları sanatçının iflağını kurutana kadar sırtlarından para kazanıyor ve öldükten sonra da son bir kez şunları kullanarak biraz daha kar yapalım mı diyorlar?örneğin Kemal Sunal öldüğü günlerde bütün kanallarda filmleri gösteriliyordu.barış manço öldüğü zaman ne kadar çok medya malzemesi oldu,borçları irdelendi,yok bir kadınla zina yaparken ölmüş diye bir sürü laf çıkardılar.en sonunda da Atıf Yılmaz'ın bu söyleşini yayınlamaları.ropörtajın ölmeden önce yapıldığı söyleniyor ama bu kadar mı tesadüf olur yani. 😉

saygılar...

işte gerçek anlamda " ölü sevicilik " denen şey budur bence.. Dediğin gibi manço öldüğünde de aynısı olmuştu. Hatta ben Muazzez yersoyun ve mahsunun kırmızıgütün barış manço şarkısı cover ladığını gördüğümde suikast kaarı almıştım.

genelde hep öle. herşey kaybedildikten sonra kıymeti anlaşılıyor. insanın doğasında var bu...

adam deli resimler yapıyo kimse sallamıyo. açlıktan geberiyo. ondan sora resimler trilyon oluyo. adam sövüyodur öteki taraftan. 😀 😀 😀

ayni seyi bende dusunuyorum bazen, sanatcilar surunerek oldukten sonra yaptigi eserler kiymete binip paha bicilemeyince acaba kendileri ne dusunuyorlardir oteki tarafta 🙂

Mesajınız silinmiştir.

merak edenler varsa atıf yılmazın anılarını kaleme aldığı bir kitabı var türk sinemasının o dönemde nasıl işlediği üzerine en net kaynak aslında okudukça oha lan bu kadar da olmaz ki diyeceğinize eminim 🙂