Bir başka eskimez, unutulmaz klasik: To Kill a Mockingbird/1962

Bülbülü Öldürmek, pek öyle saklı, bilinmeyen bir film sayılmaz aslında. Oskarı falan da var zaten. Ama yine de anayım, hatırlatayım dedim.

Bu film de günümüzde gayet kendi başına bir tür haline gelmiş olan "politik içerikli mahkeme filmleri"nin öncülerinden ve başyapıtlarından biri.

Siyahi bir işçinin, kendisinden basit birşey için yardım isteyen beyaz bir kadına tecavüz ettiği iddiası ile açılan davanın, siyahi işçiyi savunma cesaretini gösteren bir avukatın hikayesini anlatan film, neresinden bakarsanız bakın gayet ciddi, sakin, soğukkanlı, ne yaptığını ve ne anlattığını bilen, duygu sömürüsüne kaçmayan bir film.

Farkedebileceğiniz gibi ırkçılık, adalet, ayrımcılık, irade ve kararlılık gibi temaları işliyor. Oyunculukları, senaryosu, yönetimi falan gayet sağlam, özenli. Gregory Peck usta accayip yakışmış rolüne, alıp götürmüş filmi.

Yani.... Çok uzatmaya gerek yok, "adam gibi film" işte. 🙂

Senin tavsiyen üzerine bu filmi izledim. Film, teknik açıdan (ve aslında birçok açısan) inanılmayacak kadar başarılı. İnanılmayacak kadar olması yapım yılının 1962 olmasıyla bağlantılı olarak günümüzdeki herhangi bir filmden kalır yanı olmaması. Hatta bir çok filmden de başarılı. O nasıl kadrajlar öyle, nasıl kesmeler. Ne kadar yerinde kamera kullanımı... Sanki daha bu yıl yapılmış bir filmi izler gibiydim. Tabii değinmek istediğim nokta sadece teknik açıdan değil. Filmin içeriği ile ilgili de söylenecek çok şey var. Senin de film tanıtımında belirttiğin gibi ortada suç işlediği iddia edilen bir zenci var ve bir yargılanma süreci var. Fakat biz bunu filmin en son sekanslarından birinde görüyoruz. Atticus karakterinin ailesi, özellikle de iki kardeşin ilişkisi neden bu kadar irdelenmiş, neden bu kadar üzerinde durulmuş bu önemli. Film bir Amerikan aile yapısının,ilişkisinin sorgulanması ve boyut değiştirmesi üzerine kurulu diye düşünüyorum. (Bir) zencinin "çiti atlayarak" Amerikan ailesine dahil olma süreci. filmde aile ilişkisinin ve dışardan gelene tahammülsüzlük değerlendirmeleri çok yoğun. Karşı komuşu örneğin. Hep orada yanıbaşında duran ve zarar verebilecek bir tehlike olarak görünen belirsiz bir "yok" figür var. Filmin sonunda zaten yüzleşiyoruz. Filmin teknik anlamda bu kadar evrensel olması anlatılanların da her zaman başımıza gelebileceğiyle orantılı olduğuna inanmak istiyorum. Amerikan aile yapısının,kültürünün yeniden yapılanmasının, bu derece dışarıya, siyah ve belirsiz olana kapalı olduğu yıllara denk gelen, teknik ve senaryo açısından neredeyse kusursuz bu filmi izlemenizi tavsiye ediyorum ben de...

Bu filmin özelliklerinden biri de evet, seninde bahsettiğin gibi Amerikan aile ve taşra yaşantısı üzerine de ciddi incelemeler barındırıyor. Çift anlamlı birçok ayrıntı var. Sinemasal olarak da çok başarılı bir film, bu kesin.
Ve evet, yıl 1962. 🙂