İlk izlediğimde bende de kafa karışıklığı olmuştu. ikinci kez izleyince herşey daha anlamlı oldu. Bence konusu ve işleyişi güzel ama bütçesinin düşük tutulmasından dolayı, hikayeyi görsellikten çok diyaloglara yüklemişler. Bu da biraz insanın kafasını karıştırıyor.

Bu filmin adını çok duydum. Ama hep bu şekilde duyduğumdan izlemedim.
İşim mi yok ya. Atla Gel Şaban izlerim bana ne.
David Lynch filmlerini saatlerce kare kare durdurup izler, hakkında şeyler okurdum on yıl önce.
Tarkovski için de geçerli aynı şey.
Anlamak için kendimi kasardım. Ne salakmışım ya. 🙂
Şimdi bir film beni sarmıyorsa birazcık anlamam zorlaşıyorsa direkt kapatıp yüzüne bile bakmıyorum.
Cloud Atlas'ta en son öyle bir şey oldu. Belli ki çok komplike bir film değil. Biraz devam etsem anlayacağım mevzuyu, ama o kadar sıkıcı ve kendini izletemez geldi ki kapattım 20 dakika sonra. İşim mi yok ya.
Şeyde de aynısı oldu New York, Snyedoch mudur nedir, eeeeh dedim kapattım.

Filmin karmaşık olmasından öte sende izleme isteği bırakması daha önemli.
Lynch'in bu açıdan bir tek Mullholland Drive'i iyidir bana göre.

Ben derin film değil, sıradan bir filmdeki derinliği seviyorum.

Evet, hocam çok haklısınız, insan yeter yahu diyor. Bi ara entellik kasıcam diye değişik değişik filmler izliyordum ki henüz lotr, starwars gibi filmler izlemeden 2001 space odyse, newyork synecdoche gibi filmler izledim, sıkıla sıkıla sonra baktım artık film izlemekten soğudum, sürekli akıcı romantik/komedi, aksiyon filan izliyorum. Feel good movie bana hitap ediyormuş farkında değilmişim.

Kendimi tamamen popüler kültüre kaptırmış varsaymıyorum oldboy filan izledim. Dengede gitmeye gitmeye çalışıyorum.