Fragman güzel olmasa da film güzele benziyor.

Fragman güzel olmasa da film güzele benziyor.
Güzel güzel. Hayat güzel.

bu filmi nerede izleriz nasıl izleriz ?

bu filmi nerede izleriz nasıl izleriz ?
İstanbul: Alkazar Sineması.
Ankara: 4-10 Aralık arasında Gezici FF kapsamında Batı Sineması'nda.
İzmir'de oynamıyor.

Eklemeyi unuttum. Oturarak.

çok saol ali ünal kardeşim
alkazar'a gideyim vallahada oynuyor.

Belgeseli dun izledim. Begendigimi soylemeliyim. Yer yer kaybedilse de, belgeselin cogunlugunda korunan gercekcilikten cok etkilendim. Turkiye Cumhuriyeti'nin hizmet goturmeyi unuttugu Sanliurfa'daki Demirci Koyu'nun insanlarinin yasantisina, oradaki Kurt vatandaslarin kendilerini neden "uvey vatandas" olarak hissettiklerine, Turkce anlamayan ama Turkce okuma yazma ogrenmesi beklenen bacak kadar Kurt cocuklarin traji-komik durumlarina dair bir belgesel bu.

Genel olarak hicbir karaktere tamamen odaklanmasa da belgesel, daha cok Zilkif ve Rojda isimli ogrencilere odaklaniyor diyebiliriz. Turkiye gerceklerinden tamamen olmasa da onemli olcude yalitilmis Emre Aydin Hoca'nin iyi niyet ve milliyetci tavrinin siniftaki yansimalari, 12 Mart askeri darbesi döneminde “Ey bugünümüzü sağlayan Ulu Atatürk, açtığın yolda, kurduğun ülküde, gösterdiğin amaçta hiç durmadan yürüyeceğime ant içerim. Ne mutlu Türküm diyene.” satirlari eklenen ‘Andımız’ başlıklı yemin merasiminin her sabah bir Kurt ogrenci tarafindan Kuran-i Kerim'den Arapca ayet okurcasina anlamadan gevelenmesi, o koy sakinlerinin yabanci dil olarak Turkce konusmayi secmesi hep filmin kanimca ilginc soylemleri idi.

Babasi 1950 senelerinde o koy cocuklarindan biri olan ben, babam ile pek konusmadik o donemleri sagliginda. 5 yasinda iken Bingol'un Kigi ilcesi Yayladere koyu'nden Kasimpasa'ya devam eden hikayesi ne yazik ki Emre Aydin kadar hosgorulu olmayan bir ilkogretim hocasi ile kesismisti babamin. Rahmetli dayimin da, sinifta yapilan sozlulerde 10 uzerinden 2-3 ama yazililardan 8-9 almasi, sozlu esnasinda yari Turkce ve Turkcesini bilmedigi zamanlarda Kurtce devam etmesi hep o zamanlar soylenmemis ama IKI DIL BIR BAVUL filminin tarafsiz ve sade bir sekilde anlatimina konu olmus.

Bu tarz cesur filmlerin ne kadar gormek istemesek de beyazperdede sunulmasi bence cok onemli. Cok az Kurtce bilen, asimile olmus bir Kurt kokenli Turkiye Cumhuriyeti vatandasi olmama ragmen bu konularin hala bazi kesimlerce cozumsuzmuscesine yaftalandirilmasina karsiyim. Kendilerini T.C. vatandisi gibi hissetmeyen bunyelerin Dersim'deki gibi katledilmesinden once hosgoru, tarih bilinci yaninda ulus-devlet modelinden ocu gormus gibi kacmanin onemli oldugunu soylemek isterim. IKI DIL BIR BAVUL'u gozumde bu kadar onemli yapan da bu zaten: Hemen yargilamamasi. Ne Emre Aydin'i fasist, cahil, Turkiye gerceklerinden bihaber bir kor milliyetci olarak gostermesi ne de oradaki ahaliyi ayrilikci, cumhuriyet dusmani kaba saba insanlar olarak gostermesi. Iki taraf da kurban aslinda. Iki taraf da islemedikleri suclarin cezalarini cekmekle yukumlu. Cevap ise karsindakinin varligini, dilini, tarihini, bilincini yok saymakla bitmiyor iste.

Emre Aydin o siniftaki cocuklardan kacina vatandaslik bilincini asilayacak o bilinmez ama bu agir ilerleyen ama muhakkak izlenmesi gereken belgeseli kacirirsaniz iki cihanda ellerim yakanizda olur onu biliyorum 🙂 . Izleyin bu filmi, bireysel varligimiz Turk varligina tamamen armagan olmadan once.