Çok riskli bazı türler/alttürler var. Kaş yapayım derken göz çıkarma durumunun daha bir hassasiyet sunduğu türler. Aksiyon örneğin. En hızlı araba, en sıkı yumruk, en güçlü silah sanki bir filmi iyi bir aksiyon yapmaya yetecekmiş gibi. (Hızlı ve öfkeli serisi)
Sosyal içerikli karakter dramları bunlardan.... Vıcık vıcık bir duygusallıkla illa ağlatma çabasına girme ve izleyiciyi çekme cezbediciliğine (mesela bu kadar çok sevilmesini asla anlayamadığım Ölü Ozanlar Derneği ve onun güncellenmiş hali olan Mona Lisa Smile) sıkça rastlanır bu türde de.

Ve bir diğer not edilmesi gereken şey de şu ki: bu sınırlar pek ne değil. Yani birine duygu sömürüsü yapıyor gibi görünen film diğer izleyiciye öyle gelmeyebilir.

Yani.... Örnekler arttırılablir. Ama bir film var ki, yine kimine göre bir parça duygu sömürüsü yapıyordur ya da belki sosyal/psikolojik içeriği yetersizdir ama bence enfes bir dengede. Başlığa yazdığım film işte. 🙂

Girl, Interrupted, psikolojisi dağılmış durumdaki genç bir kadının bir akıl hastanesine girmesini ve burada başına gelenleri anlatıyor. Gayet alışılmış bir hikaye olduğu kesin, hele hele gayet holivut bir film olduğu düşünülürse. Ama ortada bu tip bir film için pek beklenmeyecek tematik içerik ve tercihler söz konusu.

Şişirile şişirile tam bir şişme bebeğe döndürülmüş olan Angelina Jolie'yi bir de bu filmde görün. Şİmdilik tek oskarını aldığı bu film gerçekten onun oyunculuk gösterisi yaptığı ve gerçekten iyi olduğu sanırım tek film. Winona Ryder de gayet başarılı. Ve Başhemşire rolünde (daha kim olsun?) Whoopi Goldberg. SUlandırılmadan dostluk, abartılmadan delilik, ders verilmeden mesaj bir holivut filminde ancak bu kadar güzel kullanılabilir.

Muhteşem bir film değil ama oldukça özenli ve mütevazı bir film olarak ilgiyi hak eden, çok keyifli bir film Girl, Interrupted.