Der Untergang/2004. Bizde Çöküş diye gösterildi yalnış hatırlamıyorsam.

Valla ne kadar övülse az gibi birşey bu filmi.

Enfes atmosferine, görüntü yönetimine, yapım tasarımına mı gireyim, Bruno Ganz'ın inanılmaz Hitler yorumundan mı çıkayım? Dingin, sakin, "ne yaptığını çok iyi bilen" ritmini/kompozisyonunu mu anayım yoksa enfes senaryosunu ve karakterler yorumlarını mı anlatayım?

Adolf Hitler'in ve yönettiği Almanya'nın son günlerini, 2. Dünya Savaşı'nın bitişini, biterken Hitler'in çevresinde olanları enfes biçimde anlatan.... Anlatan da değil belki, resmen "sunan", benzerine zor rastlanır ölçüde düzeyli bir film bu. İzleyicisiyle kurduğu bağ ve yakınlık öyle özenli ki.... Kamera kullanımı gayet herşeyi paylaşır halde, en ince ayrıntısına kadar "özdeşleşme" yapısında, bizi karakterin hislerine yaşadıklarına ortak eder yaklaşımda. Ama atmosfer öylesine soğuk ki, insan kendisini olanları bir camın arkasından izler gibi hissediyor. Bir zaman makinesine girilmiş gibi. Alenen biryerdesiniz ama oraya ait değilsiniz. Bu zıtlık filmin tonunu belirleyen ilk şey ve sonuç mükemmel.

Hitler'i ve yandaşlarını izliyoruz film boyunca. İster istemez onlarla özdeşleşiyoruz.... mu acaba? Bilmiyorum? Bu zor bir soru gerçekten. Tabii ki tam bir özdeşleşmeden bahsetmiyorum ama ister istemez paylaşıyoruz olanları. Birilerini tutuyoruz galiba.... mı acaba? Bilmiyorum, beni aşan sorular bunlar ama ben anlatılması güç hislerle, "paylaşılmışlık"la ayrıldım bu filmin huzurundan.

Ve şöyle garip bir fikir/yorum yapmaya çalışayım: Paylaşmak ve birebir tanık olmak istemeyeceğimi düşüneceğim şeylerin, aslında esas ve en net ve açık biçimde görmek istediğim şeyler olduğunu gösterebilen bir film bu benim için.