Caché/2005
Michael Haneke her ne kadar "muhteşem" bir sanatçı, bir yarıfilozof ise de ve bu ona yeterli bir sevgi duyma sebebi ise de aslında bunu istemeyen bir adam sanki. Derin içerikteki filmlerini, üzerine çok sarsıcı sözler sarf ettiği temalarını, soğuk mu soğuk görselliğini, hemen hemen her açıdan gişe sinemasını ret edişini ve daha birçok şeyini çok seven severlerini bile sanki bir ölçüde ret eden bir adam gibi gelmiştir bana hep.
Çünkü, "beynini kullanarak film izleyen" hemen her sinemaseverin ilgilenmekten kendini alıkoyamayacağı, derin ve üzerine düşünmeye değer şeyler anlatır ama izleyicilerini filminin başında sıkmak, rahatsız etmek için elinden geleni yapar. Önümüze muhteşem bir yemek koyar ama çevresini dikenli tellerle çevreler. Kokusunu alırsınız ama tadacaksanız ille biryerinizi kesmenizi ister. Olanları etraflıca düşünmemizi, olanlar üzerine kafa yormamızı ister (sadece temalarının derinliğini kast ederek söylemiyorum, görsel olarak da) ama sanki bizi rahatsız etmeden bunu elde edemeyeceğini düşünür. Ve yemeğin kokusu da şaşırtıcıdır aslında. Lezzetli kokar yemek ama aslında hiç tatmadığınız egzotik, garip tatlı bir yemeği sizin tecrübenize "sokmak" ister. Çünkü biz, bize kalsa o yemeği sittin sene yemeye zahmet etmeyiz. Ama o, yemeye cesaret etsek çok seveceğimizi bilir ve bunu bize yedirmenin yolunun, bizi cezbetmekten değil, aksine rahatsız etmekten geçeceğini düşünür.
Bazı açılardan Kubrick'e benzer bana göre. Soğukluğu örneğin. Enteleküelliği. İzleyicisi ile ilişkisi. BAzı görsel tercihleri.
Bu bahsettklerim zaten bu herifi başlı başına bir "sinema sanatçısı" kılmaya yetiyor. Ama "hayranlıkla" olmayabilir ona olan ilginiz. Tiksinerek de ona hayranlık duymak olanaklıdır. Çünkü kiminin tiksineceği yöntemler kullanır ama anlattığı şeyler, o tiksinti duyan kişiyi başka hiçbirşeyin yapamadığı gibi besleyebilir.
Bazı filmlerinde bu yöntemleri pek başarılı değildir bana göre. (Ölümcül Oyunlar, Kundun Günü) Ama bazen de harikadır. (Piyanist, Benny'nin Videosu)
Filmlerinin hepsini izleyemedim ama Saklı'da muhteşem bir iş çıkardığı kesin.
Yemek yine harika kokuyor zaten. Ama daha ilk kareden dikenli teller oranıza buranıza batıyor. Elleri feda edin, kol başlıyor parçalanmaya. Yemekten enfes bir "aile ve karakter dramı" kokusu geliyor. Deliriyorsunuz, kol mol gidiyor, kafanızı sokacak bir delik bulup dudaklarınızı bir şempanze gibi tabağın kenarına uzatıyorsunuz, var nefesinizle yemeğin suyunu tadayım diyorsunuz ve dudağınıza değen ilk damlada şok olup, "geçmişini geçmişe gömmek için her pisliği yapan yakışıklı ve karizmatik herif" filmi tadı geliyor ağzınıza. Artık tükürseniz de (hiç sanmam) yutsanızda o lezzeti aldınız bir kez. Kesiklerinizi bir an önce temizleyip hala önünüzde duran (dvdyi) tabağı ekmekle sıyırmak için çoktan hazırsınız ama enerjiniz kalmamış oluyor. Çünkü "Bu bir Haneke filmi!" Hiç şüpheniz olmasın.
Çevremizdeki "önem"leri, önemli görünmeyi başaran önemsizler yüzünden fark edemiyoruz....
https://twitter.com/gorkemoge" onclick="window.open(this.href);return false;
Yazının üslubunu beğenemesem de (tadını) söylediklerine katılmamak elde değil. Güzel yakalamışsın Haneke'yi. Aynen dediğin gibi çok acayip bir tat var.
şimdi daha çok seviyorum seni hayat, hadi...
Bu adam kadar başka hiç bi yönetmenden nefret etmiyorum sanırsam.
*our AC-130 in the air
Yalnız kareler 550D karesi gibi. Hatta daha dijital. Demekki 550D alınca Haneke gibi olabilecez :p
şimdi daha çok seviyorum seni hayat, hadi...
....
Yemek yine harika kokuyor zaten. Ama daha ilk kareden dikenli teller oranıza buranıza batıyor. Elleri feda edin, kol başlıyor parçalanmaya. Yemekten enfes bir "aile ve karakter dramı" kokusu geliyor. Deliriyorsunuz, kol mol gidiyor, kafanızı sokacak bir delik bulup dudaklarınızı bir şempanze gibi tabağın kenarına uzatıyorsunuz, var nefesinizle yemeğin suyunu tadayım diyorsunuz ve dudağınıza değen ilk damlada şok olup, "geçmişini geçmişe gömmek için her pisliği yapan yakışıklı ve karizmatik herif" filmi tadı geliyor ağzınıza. Artık tükürseniz de (hiç sanmam) yutsanızda o lezzeti aldınız bir kez. Kesiklerinizi bir an önce temizleyip hala önünüzde duran (dvdyi) tabağı ekmekle sıyırmak için çoktan hazırsınız ama enerjiniz kalmamış oluyor. Çünkü "Bu bir Haneke filmi!" Hiç şüpheniz olmasın.
Ben bu üslubu çok beğendim. Bu tür filmleri beğenmeyeceğini düşündüğüm Görkem'in, hem filmi beğenmesi, hem de filmi beğenen biri gibi yorumlaması sevindirici bir durum benim adıma.
Kalem Oynatan İle Ayı Oynatanın Buluştuğu Yer
Yalnız kareler 550D karesi gibi. Hatta daha dijital. Demekki 550D alınca Haneke gibi olabilecez :p
Evet ya! Ben de bu filmin bazı karelerinde böyle bir dijital hava sezmiştim. 🙂
Sağol hegel. Bana göre bu film gerçekten çok çok iyi. Haneke'nin tüm "kıl"lığına katlanmaya değer işlerinden biri.
Ara ara böyle "Hayret, Görkem bu filmi/türü/yönetmeni sevmiş" gibi dipnotlar görüyorum. Sağolsunlar, arkadaşların ilgisini gösteriyor bu. Şöyle bir dipnot da benden: Bana göre (önyargı gibi görünmesin, üzerine konuşulabilir, yanılıyor da olabilirim ama bugün için hissettiğim budur) asla başyapıt çıkaramayacak tek tür romantik komedidir. İzlediğim en iyi örnekler en iyimser yaklaşımla 7/10'dur. Üç yıldız. Anca "iyi"dir yani. Onun dışında hemen her türün, hatta belli bir türe girmekte zorlanıp da kendince tür teşkil edebilen örneklerin bile (Greeneway, Trier, Haneke gibi kendine has heriflerin yani) enfesleri vardır diye düşünürüm. En iyi örnekleri illa görmek/keşfetmek isterim.
Dijitalci dostlar.... Bu kareler sizi yanıltmasın, filmdeki doku fotoğraflardaki gibi değil pek. Teknik tarafım zayıftır, yorum yapmayayım. İzleyin, kendiniz tekrar yorumlayın.
Çevremizdeki "önem"leri, önemli görünmeyi başaran önemsizler yüzünden fark edemiyoruz....
https://twitter.com/gorkemoge" onclick="window.open(this.href);return false;
Ben de severim filmi bilen bilir.
Bir ara takıktım. Hadi sana da vereyim, tek yazım var alemlerde bir tek onu paylaşabiliyorum: 🙂
http://www.psinema.org/dergi5/dergi.htm " onclick="window.open(this.href);return false;
Bu sayıda Cache değerlendirmem var.
Haliyle politik bir değerlendirme sen o gözle izlemeyi sevmesen de.
Ama o gözle izlemeyişini seviyorum ben bu arada. Çok da değerli buluyorum bir açıdan.
Bir ara buna dair bir yazı yazmak isterim.
Not olarak da bunu düşeyim Görkem ustama. 🙂