Nina, kaptığı kraliçe kuğu rolünde hem siyah hem beyaz kuğuyu oynayacak, eyvallah. İkisi zıt ve Nina bu role kendini öyle kaptırıyor, bu rolü öylesie istiyor ki bu zıtlığı peşinen içinde yaşıyor ve bu durum psikolojisini etkiliyor. Harika bir hikaye. Ama bu hikaye
Nina'nın rolü hak edip hak etmediği ya da hakkıyla sahnelendirip sahnelendiremeyeceği depresyonuna girmesiyle ciddi sekteye uğruyor. Ne alakası var yahu? Hak ediyor ya da etmiyor olabilir ama bu sorunun, Nina'nın esas meselesiyle zerre ilgisi yok.

İkincisi eski balerin Beth'in durumu, hastahanedeki vaziyeti falan da Nina'nın durumu ile yine gayet ilgisiz. Kadın kendini öldürüyor ama tırnak türpüsü Nina'nın elinde görünüyor. Beth'i Nina mı deşiyor? Neden? Kadın zaten Nina'ya rakip değilki. Manyağın teki, sıyırmış kafayı, yazık. Ne alaka? Nina gayet gereksiz biçimde Lily'yi kendine rakip görüyor zaten, Beth'i de mi böyle görüyor? Lily ile seivşip sevişmediği, gösteriden önceki son gece Lily'nin bunu içip dağıtmaya götürmesinin falan Nina'nın bahsettğimiz iç sarsıntılarıyla ne ilgisi var? Ne katıyorlar hikayeye ne çıkarıyorlar bunlar? Hiç! Ve zaten kendince kiyah kuğu'ya dönüşmesi de gayet yetersizce resmedilmiş. Sahnedeki, döndükçe kuğu olduğu çekim resmen enfes ve çok şık ama hikayenin ilerleyişindeki gelişim çok yetersiz. Sırtındaki çıkan tüyleri kaşıyor da iz oluyor, el tırnakları garipleşiyor, ayak parmakları birbirine yapışıyor falan.... Cronenberg aslanlar gibi Jeff Goldblum'u at kadar sineğe çevirdi, Aronofsky fazlasını nasıl yapmaz?

Ve.... Tüm bu hengamede zaten filmin neredeyse sonlarına kadar diri tutulmaya çalışılan bir "neler oluyor yahu?" sorusu mevcutken kameranın karakteri iyice anlamamızı öneren konumlandırmaları ve hareket tercihleri nasıl anlamlı olabilir. Kamera sonunda demiş oluyor ki: "Yavaş yavaş siyah kuğuya dönüşen bu karakteri iyi anlayın!" Oldu! Bi s.ktir git yaa. Nina'yı ve onun hissettiklerini anlamamız neredeyse olanaksız. Kendi bile anlamıyor neler olduğunu finale kadar. Güreşçi'de de aynı görsel tercihler vardı ama o herifi anlamak çok daha kolaydı. Nina ve yaşadıkları çoğumuza çok uzak. Kameranın karaktere bu kadar yakın durması hiç anlamlı değil!

Nina, kaptığı kraliçe kuğu rolünde hem siyah hem beyaz kuğuyu oynayacak, eyvallah. İkisi zıt ve Nina bu role kendini öyle kaptırıyor, bu rolü öylesie istiyor ki bu zıtlığı peşinen içinde yaşıyor ve bu durum psikolojisini etkiliyor. Harika bir hikaye. Ama bu hikaye
Nina'nın rolü hak edip hak etmediği ya da hakkıyla sahnelendirip sahnelendiremeyeceği depresyonuna girmesiyle ciddi sekteye uğruyor. Ne alakası var yahu? Hak ediyor ya da etmiyor olabilir ama bu sorunun, Nina'nın esas meselesiyle zerre ilgisi yok.

İkincisi eski balerin Beth'in durumu, hastahanedeki vaziyeti falan da Nina'nın durumu ile yine gayet ilgisiz. Kadın kendini öldürüyor ama tırnak türpüsü Nina'nın elinde görünüyor. Beth'i Nina mı deşiyor? Neden? Kadın zaten Nina'ya rakip değilki. Manyağın teki, sıyırmış kafayı, yazık. Ne alaka? Nina gayet gereksiz biçimde Lily'yi kendine rakip görüyor zaten, Beth'i de mi böyle görüyor? Lily ile seivşip sevişmediği, gösteriden önceki son gece Lily'nin bunu içip dağıtmaya götürmesinin falan Nina'nın bahsettğimiz iç sarsıntılarıyla ne ilgisi var? Ne katıyorlar hikayeye ne çıkarıyorlar bunlar? Hiç! Ve zaten kendince kiyah kuğu'ya dönüşmesi de gayet yetersizce resmedilmiş. Sahnedeki, döndükçe kuğu olduğu çekim resmen enfes ve çok şık ama hikayenin ilerleyişindeki gelişim çok yetersiz. Sırtındaki çıkan tüyleri kaşıyor da iz oluyor, el tırnakları garipleşiyor, ayak parmakları birbirine yapışıyor falan.... Cronenberg aslanlar gibi Jeff Goldblum'u at kadar sineğe çevirdi, Aronofsky fazlasını nasıl yapmaz?

Ve.... Tüm bu hengamede zaten filmin neredeyse sonlarına kadar diri tutulmaya çalışılan bir "neler oluyor yahu?" sorusu mevcutken kameranın karakteri iyice anlamamızı öneren konumlandırmaları ve hareket tercihleri nasıl anlamlı olabilir. Kamera sonunda demiş oluyor ki: "Yavaş yavaş siyah kuğuya dönüşen bu karakteri iyi anlayın!" Oldu! Bi s.ktir git yaa. Nina'yı ve onun hissettiklerini anlamamız neredeyse olanaksız. Kendi bile anlamıyor neler olduğunu finale kadar. Güreşçi'de de aynı görsel tercihler vardı ama o herifi anlamak çok daha kolaydı. Nina ve yaşadıkları çoğumuza çok uzak. Kameranın karaktere bu kadar yakın durması hiç anlamlı değil!

Balerin Beth alakası var. Filmde replikte bile kullanılıyor. Nina'da Beth'in kaderini yaşamaya ramak kalmışken, onun düştüğü duruma düşüyor. Düşünün en gözde balerin topluluğunun kraliçesi oluyorsunuz; sizden büyüğü yok orada. Herşey sizsiniz, herkes sizi konuşacak, tüm gözler sizin üzerinizde olacak. Bu pozisyona sahip olduktan sonra, kraliçeliğinizin elinizden alınması ne kadar güçlü karaktere sahip olsanız da özellikle kız ruhsal yapısına hitabet eden bir konumdan düşmeniz, tabiki içsel sıkıntılara sizi gebe bırakır. Beth bu durumu kabullenemiyor. Nina ise bu rolü her zaman istiyor. Orada anne karakterini asla unutmamız lazım. Senaryoda Nina'nin ruhsal yapısını anlamakta müthiş tamamlayıcılık üstleniyor. Tam elime geçirdim derken, başka biri tarafından türlü oyunlarla elinden alınabileceği ihtimali neredeyse kesinleşmek üzerinde. Tahtın indirilen iki kraliçe; yarı flu kafayla bunları biraraya getir iki gün boyunca sabahlara kadar susmaz, ağlaşarak konuşurlar. Yani kısaca bunlar birbirine rakip değil zaten, bir anlık kaderdaş. (Beth düşmeden önce topluluktaki tüm kızlar onun rakibi orası ayrı)

Nina zaten kafayı yemek üzere, elindeki törpi ile belki Beth yaraladı, belki de o da ikinci bir hayali olaydı. Zaten finalde de başkasını öldürdüğünü sanarken kendisini yaraladığını görüyoruz. Kız sonuçta ruhsal ve zihinsel olarak hasta olan biri.

Nina'nın Lilly rakip görmesi çok haklı bir olay. Sonuçta Nina, Lilly'nin kendisine düzenlediği ufak ve pembe oyunlara bir anlık düşüyor ve geldiğinde kendi tahtında onu görüyor. İster prova olsun ister öylesine olsun ha sen yoktun ben çıktım olayı olsun Nina gibi karaktere için çok ağır bir olay ve öncesindeki pembe oyunlar var. Zaten psikopata bağlama aşamasında olan Nina için bu tür oyunlar ruhsal yapısını iyice bozuyor. "Lilly'nin benim yerimde gözü var" repliğinde duygusal serzeniş çok iyi ifade ediyor. Tabiki herkes kraliçe olmak ister ama türlü oyunlarla değil; buradaki farkta böyle oluyor. Nina'nın isyan etmesi çok haklı. Zaten ürkek olan bir karakter için üzerine gelen bu türlü dalaveralı baskılar sonrası tedirgin ve isyankar olması çok anlamlı.

Sevişme meselesi ise o da bu şekilde ortada. Sonuçta alınmış bir ilaç var. O ilacın etkisi bu şeklide ortaya çıkar. Yani içinde su yüzeyine çıkmamış duygusal olayların bu ilaç sayesinde ortaya çıkar. Bunu içersin sonra içindeki tüm duygudal depreşmeleri dökersin birbir. Cinsel olarak da Nina'nın durumuna zaten çok sık değiniliyor. İç sarsıntılarıyla çok ilgisi var. Sürekli kendini sınırlandırması, anne faktörüyle balerinlik ilişkisi falanı filanı Nina'yı çok kemiksi sert gösteriyor. Sürekli kastığını birçok yerde görüyoruz. Burası da tamamen psikojik sorun birikintiliği var.

Siyah kuğuya dönüşümü çok çok çok yeterli. Hikaye olarak da görsel olarak da. Abartı bile yok, tam kıvamında. Siyah kuğu olayını kendi odasındaki Lilly'i öldürdüğü anda, karakter artık tam anlamıyla final yaşıyor. İçinde birkmiş tüm kısıtlamaları artık dışa vuruyor ve tamamen siyah kuğu'da da olduğu gibi kendisi olanın tam zıttı bir karakter ortaya çıkıyor. Gidip hocasını bile öpüyor. Öldürüyor ve cesedi saklıyor. Tam anlamıyla siyah kuğu gibi bakıyor, duruyor. Daha ne olacak ki.

Bilmiyorum bana göre Nina'yı anlamamız çok isabetli atışlarla, etrafındaki karakterlerle, odasıyla, tırnağını kırışıyla, saçını bağlayışıyla dur daha fazla filmi hatırlamak istemiyorum, herşeyiyle çok iyi anlatılmış.