Sanarist bu film çok kötü olacak demişti de "yok beee aaaabiii" demişlerdi. Bazı gerizekâlılar yüzünden yazmıyor artık.. O da büyük kayıp.

Ben de demiştim la 🙂 Sakalım yok ki.

Bu filmin iyi bir film olmasını beklemek için elimizde olanlar, kötü bir film olmasını beklememizi sağlayacaklardan çok daha fazlaydı....

...

ama bence sinema bu kadar basit bir şey değildir.

İşte ben de bu sebepten dolayı bu film için kötü dedim ve birçok kişi kötü dedi.

Heyy! bir yerde buluşabiliyoruz demek.

Bir türlü anlatamıyoruz sanıyorum. Mesele katilin kim olduğunu açık etmesinden ziyade, katilin amacını da açık etmesi (yani senaryosunun %70'ini falan yarısında ortaya sermesi), ve de aynı zamanda filmin ilk kısmının "bir katil kim filmi" gibi başlayıp, ikinci kısmında ise "vazgeçtim, katil kim sorusuyla ilgilenmiyorum, daha vicdani meselelere gireceğim" demesi. Kararsızlık ve tutarsızlık.

Yani bu filmin daha ilk sahnesinde bize katili gösterse ve bütün yapısını bunun üzerine kursa, o zaman derdik ki işte bakınız böyle de polisiye film olabiliyormuş. Ama bu film daha başından neyi anlatacağına, nasıl anlatacağına karar verememiş, bu nedenle de hepsinden biraz torbaya koymuş çok net bir şekilde kötü bir film bence.

Bir yorum vardı altyazı'da sanırım. Filmin bir efsane olabilecek meyhane sahnesi ile takip sahnesi sadece filme güzellik katan sekanslar olarak kalıyorlar filmin bütünü içinde. Cidden öyle. O "hayde"li sahneyi izlerken, ah keşke bu film bütünüyle bu sahne kadar güzel olsa diyorum her seferinde.

Bir de feminist yorumu vardı filmin, kadınların filmde sadece figür olarak kullanılıyor olmalarına dair. Filmin bir anlamda eleştiriyor olduğu ataerkil yapıyı kendisinin yeniden üretiyor olduğuna dair. Buna da kulak vermek lazım. Yerinde bir eleştiri olabilir. Filme bir de bu gözden bakabiliriz.

...

Haklısın da, 2. kısımda cinayetin nedeni de çok açık. Filmin son 40 dakikasını olan biteni bilen insanlar olarak izledik.
Zaten sonunu bildiğim, ve vicdani çıkarsamaları konusunda da tahminler yürütebildiğim bir filmin senaryosu benim için nasıl kötü olmaz.

Human Trafficking diye bir film izliyorum şu anda. (Şu anda dememin sebebi filmleri kitap okur gibi birkaç günde izlemem. Yoksa filme ara verip yazmıyorum.:) ) Filmin ilk 40 dakikası saçmasapan bir kurgulama nedeniyle bana sonunu bildiğim olayları anlattı. Şimdi bu nedir yani? Bana bilmediğim şeyleri söyle, ya da bildiğim şeyleri farklı şekillerde söyle ki biraz daha ufkum açılsın.

Bu filmde ikisi de yok.

(Şu anda dememin sebebi filmleri kitap okur gibi birkaç günde izlemem. Yoksa filme ara verip yazmıyorum.:) )
An itibariyle hiçbir film değerlendirmeni ciddiye alamam. Öyle film izlenmez, kimse kusura bakmasın. Yani izlenecek filmler var da düzgün filmler öyle izlenmez. Bu kitap değil.

(Şu anda dememin sebebi filmleri kitap okur gibi birkaç günde izlemem. Yoksa filme ara verip yazmıyorum.:) )
An itibariyle hiçbir film değerlendirmeni ciddiye alamam. Öyle film izlenmez, kimse kusura bakmasın. Yani izlenecek filmler var da düzgün filmler öyle izlenmez. Bu kitap değil.

Niye abi, deli midir nedir? 🙂
Ben öyle daha verimli olduğunu düşünüyorum. İlahi Düd! 🙂

Bütün filmleri öyle izlemiyorum da, böyle izlediklerim de oluyor.

Ayrıca filmin 40 dakikasını da 40 dakikada değil 60 dakikada falan izliyorum.
Bazı sahneleri geri ala ala vs.

Kimisinde ise gerekli olmuyor, falan filan.

Filmine göre işte.

Abi manyak mısın, bir film bir atmosfer oluşturur, o böle böle izlendiği anda dağılır, kaç kere aynı modda izleyebilirsin ki filmi, geri de sarıyormuş, deyyusa bak, Toroğlu'nu da al yanına beraber yorum da yapın töbe töbe..

Bak o atmosfere kaybetme meselesi çoğu zaman doğru. O yüzden işte bir oturuşta izleyebileceksem girişiyorum film izlemeye, ama sonra da nadir oluşuyor böyle zamanlar, film izlemek istiyorum yine de, ikiye bölüp izliyorum. 🙂

Ama kimisi de cidden üzerinde mesai harcanması gereken filmler.
Stalker'ı 7 günde izledim. Durdura durdura, dialogları sindire sindire.
İkinci izleyişimde bir seferde izlerim ama.

Bak daha ayar olacağın bir şey söyleyeyim. Şimdi izlemeye başlıyorum, kapatıyorum. Sonra ertesi gün açtığımda hem nerede kaldığımı hatırlamak açısından, hem de atmosfere girebilmek açısından kaldığım yerden birkaç sahne öncesiyle başlıyorum. 🙂

Kimine göre ciddiyetsiz gelebilir ama 40 dakikadan sonra film eğer aşırı sarmadıysa, aşırı sardıysa zaten bir çırpıda biter, izleyemiyorum, verimsiz oluyor. Daha sonra açıp daha kafamı verebileceğim bir şekilde izliyorum. Yani bence daha ciddiye aldığımdan oluyor bu.

Her yiğidin yoğurt yiyişi ayrı...

Bunu yoğurt yemek değil ayran içmek denir Kezzo. Fark orada zaten. Hayır benim 30'da birim kadar bile dizi izlemiyorsun, nedir 40dk. Ayrıca herhalde bazı filmler ayrıntı incelenmeyi hakeder de o ilk izlemede yapılmaz. Ayrıntılı inceleyeceksen defalarca izlemen gerek, ilkinden sonra nasıl izlersen izle, ama şu vakitten sonra bana film izliyorum deme, sildim seni defterden 🙂