eee ne olacak şimdi?

ne olacak oturup yazacaksın senaryonu hayal gücünün yettiği kadar 🙂

Şimdi ben biraz kafa karıştırayım.
Korkutata'nın bana yazdığı mesajı yazacağını ve yazdığı yazının ana fikrinin bu olacağını biliyordum.
Nerden mi?

Çünkü o her ne kadar "hiçbir yere sığmayan farklı bir şeyler" gibi bir şeyi sanki "yeni" bir şey gibi sunsa da, aslında bu artık çok yaygın olarak gördüğümüz, çağın içindeki düşünme biçimlerinden biri.
Bir şeyin içine hapsolmamaktan bahsediyorsun, ama "hiçbir şeyin içine hapsolmamak" fikrine hapsolmuşsun. Bu da çok yaygın olan ve benim eleştirdiğim post-modern dilemma (çözülemeyen çelişki)

Hiçbir ideolojiye "izm"e ait olmamak sadece sözden ibarettir.
Ben hiçbir şey değilim deseniz bile bir şeysiniz. Sizin sözünüze bağlı bir şey değil bu.
Sizin yaptığınız ettiğiniz şeyler, bilinçsizce de olsa sizi bir düşünme biçimi içinde bir ideoloji içinde tanımlar. (Ya da ideolojiler içinde.)
Post-modernizm ideolojiler yok artık desin dursun, "ideolojiler yok artık" cümlesi bile ideolojiktir.

Bu söylenince herkesin bir safta olması, o safın gerekliliklerini yerine getirmesi gerek gibi bir şey anlaşılıyor.
Bilinçli bir şekilde bir ideolojiye bir düşünme biçimine sahip olmak orada bir takım ezber duruşlar yaratmak demek değildir. O fikri alır, içselleştirirseniz, bir şeylere uyarlayabilirsiniz. Bu hapsolmak demek değildir. Geliştirmektir. Chuck Palahniuk'a sorsak ben anarşist değilim der, sebep olarak da benzer bir şekilde kendimi "izm"ler ile tanımlamıyorum der, ama biraz anarşizmi bilen bir insan Palahniuk'un anarşist olduğunu anlar. Ama o bunu içselleştirmiş ve bir şeylere yöneltmiştir, kabuğunu kırmıştır. Yeni açılımlar yapabiliyordur. Hapis değildir. Anarşisttir ama hapsolmamıştır.

Sen bir şeye ait olmadığını söyleyebilirsin. Ben senin ne olduğunu söyleyeceğim. Ya da söylemeyeceğim, bileceğim ve ona göre yönlendirmeye çalışacağım.

Ama hikayeni biraz daha bilmem lazım. Varoluşçu sularda yüzüyorsun. İlk anladığım şey bu.
Okudun mu bilmiyorum, Sartre'ın Özgürlük Üçlemesi diye bir kitabı var, orada ilk kitapta, sanırım Akıl Çağı'ydı adı, Mathieu diye bir karakter var yanlış hatırlamıyorsam. Baş kahraman.
Sözünü ettiğin kişi onu andırıyor. Bir bakabilirsin.

Özet: Alternatifsiz bir şey yaratamazsın. Var olan alternatifler içinden yeni kapılar açabilirsin. İnsan modern felsefeden bu yana aynı felsefeleri yapıyor zaman geçtikçe tarih insanı mevcut felsefeler içinde yeni çıkarımlar yapmaya itiyor. Bilindik bir sözle bitireyim: Amerika'yı yeniden keşfetmeye gerek yok.

KEzzAP,ılımlı ama bir o kadar güçlü, beni karakterimle yüzleşmeye iten eleştirin için teşekkür ederim.Hiçbirşeyin içine hapsolmamak fikrine hapsolduğumu itiraf etmeliyim.Mathieu karaketine olan yakınlığım, tesadüfen dikkatimi çeken birkaç dipnot okumamla sınırlı.Romanlardan uzak durmaya çalışıyorum."Sakın nedenini sorma, bu da farklı pencereler açar konuya."İçselleştirmek ve geliştirmek, tırmanılması gereken basamaklardan.Gözlemlemek ve araştırmaktan sonraki en sancılı dönemdir bu zaten.Ender rastlanan tiplerde son evreyi hissederek ve yaşayarak geçirirler.Dışarıdan bakıldığımda ne olduğumu merak etmiyor değilim.Bir ara ne olduğumu söylersin.Vazgeçip,karakteri kendi kabuğu içerisine terkederek içsel bir yolculuğa çıkmasını sağlamak geçmiyor değil aklımdan.Düşüncelerini eyleme dönüştürmeyen,ararken kaybolan bir tip.Bugün, şu yazdıklarımla en iyi tahminle birkaç yayıncı ile anlaşır veya en kötü ihtimal imkanlarımı kullanarak raflara çıkabilirim.Özgün anlatış biçimi ve sinir uçlarını gıdıklayan cümleler ile okuyanlarda kısa heyecanlar yaratabilirim.Hepsi bu kadarla sınırlı olur.Sıradışı mı olmak istiyorsun yazdıklarının, o halde sıradışı düşün diyebilirsin.Katılıyorum sana.Yukarıda bir arkadaşın dediği gibi "hayalgücünün yettiği kadar."

bu yazdığın hikaye şayet bitirebilirsen bana kalırsa güzel bir senaryoda ortaya çıkabilir.yeraltı öğeleri varmı bilmiyorum ama kara bir çalışam enteresan bir alternatif çıkabilir ortaya.kolay gelsin sana