gel cekelim =)

BALIK

(karanlık ekran -dış ses)
Geçenlerde benden dünyayı değiştirmek hakkında bir
kompozisyon istediler... İlk aklıma gelen bunu 16 yaşında birine
neden sordukları oldu. Babamın dünyasını değiştirmek
için çabasını hatırladım... Ben ne yapabilirdim, benim
elimden ne gelirdi ki? Dünyayı değiştirmek güç iş. Bence bu
seçkinleri işiydi.. ben seçkin falan olduğumu sanmıyordum
... o yüzden kendimi anlatmaya karar verdim ve
yazmaya başladım 'hayatınızda hiç balık olmayı
düşündünüz mü?' diye.

(ekran dörde bölünür:
biri: Can'ın dıştan çekimi
biri: bir balık
biri: Can yazıyor
biri: 'düşündünüz mü?' yazısı)

(Ekranda bir akvaryum görünür ve kararır... bir saat
görünür, hızla gece 12'den sekize gelir -müzik başlar)
(Yaz tatili.. saat 8 buçuk.. Can yataktan kalkar,
esner, gerinir, terliklerini giyer.
Başucunda bir kağıt asılıdır:

Sabah
-Dişlerimi fırçaladım
-Gazetemi okudum
-Kahvaltımı yaptım
-Duş aldım
-Balıklara yem verdim
-ajandayı kontrol

Öğle
-Yemek yedim
-Psikologun verdiği resim ödevleri
-Sağlık koşusu
- ajanda kontrolü

Akşam
-vs..vs..

'Sabah' yazılı kağıdı alır, kahvesini koyar ve
beklerken gazeteyi okur. Gazete bitince kağıdı alır (kamera çevresinde döner)
'gazetemi okudum' yazısının yanındaki kutucuğa bir x koyar.
Kahvesini alır, kahvaltısını eder, sonra yine kağıdı
alır 'kahvaltımı yaptım'ı işaretler.
Masa başından kalkıp gazeteyi okumak için arar.
Cebinden kağıdı çıkarıp bakınca kutucuğa işaret konulduğunu görür ve 'gazetemi okumuşum' der.
Dişlerini fırçalarken (ekran donar ve siyah beyaz olur) Can'ın sesi
duyulur. ben Can. Amnezi, yani geçici
hafıza kaybı hastasıyım. Böyle durumlarda hafıza kaybolmaz, sadece
beyindeki o hücrelere ulaşılmaz. (ekranda beyin
görüntüleri) Unuttuklarımı bir şekilde yeniden hatırlamam mümkündür:
ilkokul arkadaşlarım, yaptığım yaramazlıklar, en sevdiğim renkler gibi
(bu görüntüler kısa kısa gösterilir) Amnezi pek çok
nedenden kaynaklanabilir;kafa travması, epilepsi nöbeti
veya migren ağrısı ya da alkol gibi maddelerin yan
etkisi olarak. (siyah beyaz ekran.. Can dişlerini
fırçalarken arkada amneziyi anlatmaktadır)
Doktorların söylediğine göre benimki dissosiyatif
amnezi.(çok kısa yangın görüntüleri)
(Can'ın diş fırçalaması biter ama kutuyu işaretlemeyi
unuttuğu için kutucuğu boş görünce yine banyoya
girer ve fırçalamaya başlar)
Amnezinin çeşitleri vardır. Dissosiyatif amnezi travmalar sonucunda oluşur... yani travmatik anıların kişiyi etkilemesini önlemek için vücudun bilinçdışı olarak kullandığı bir savunma biçimidir.
(İkinci diş fırçalaması biter, bu kere aklına gelerek kutuyu işaretler ve banyodan çıkar)

(Dış ses -size neden balık olmak istediğimi anlatmak istiyorum)
Görüntüde Can'ın küçüklüğü vardır. Bakkaldan çıkmakta, elleri poşetlerle doludur. Evinin merdivenlerini çıkar, zili çalar, annesi açar, şaşırır ve kızar
- Can, sana kaç kere söyledim, Seni bir iş için yolladığımda kağıtlarını işaretlemeyi unutma.
Can'ın yüzü kızarır, annesine bakar, cebinden işaretlenmemiş kağıtları çıkarır.
(Görüntü şimdiye döner)
Can'ın odasındayız. (Can'ın dış sesi - gittiğim doktor sayesinde anılarımı hatırlamanın bir yolunu buldum. Masa başına geçiyorum, kalemi alıyorum ve aklıma gelen görüntüleri çiziyorum, böylece de bazı şeyleri hatırlıyorum.
(Arka planda şarkı: Righteous Brothers- Unchained melody)
Can resim çizer. Bir erkek ve ona tokat atan bir kız.. Erkek bize bakar, tokadı yiyince yüzü dönmüştür..
(Resim canlanır.. görüntü geçmişe döner. Can'ın kız arkadaşı Can'ın bir kafede oturduğu masaya yaklaşmaktadır)
(görüntü hızla geri sarmaya başlar. Can'ın kız arkadaşı geri geri gider... Can kafede oturmaya hazırlanmaktadır. Kız masaya gelir ve Can'ı öpmek ister. Can kızı hatırlamaz. "Sen kimsin?" der. Kız tokadı yapıştırır)
(Şarkı aniden kesilir,görüntü Can'ın çizdiği resme odaklanır.)
Dış ses -Eğer amneziyseniz kızlarla aranızın iyi olmayacağı çok açıktır... bu yüzden ben kendime bir denizkızı arıyorum... bazen yaşamın durduğu anlar vardır.. öylece kalırsınız... yapacak bir şey yoktur.. hayat durmuştur... yanmakta olan bir eve itfaiyecilerin girişini seyretmek gibi... dünyaya içerden değil de, dışarıdan bakmak gibi... unutmak yaşanmış bir şeyin geçici süre beynimizde yok olması demekse, onu bir kere olsun bir daha hatırlamak kaçınılmazdır....)
Can mahallede yürümektedir. Evine yaklaştığı sırada bisikletten düşmüş bir çocuk görür. Çevrede kimseler yoktur. Çok kanlar içindedir. (Thomas newman - batery run)Can yardım için koşar... koşar...koşar. Boş bir araziye gelince durur. Ne yapacağını unutmuştur ama içinde önemli bir şey olduğunun farkındadır. (Bir müzik girer) Can durur, ellerini yüzüne kapatır, bir binaya yaslanır, çömelerek oturur ve ağlamaya başlar.
Hastalığından bıktığı andır bu.
Görüntüde yangınlar... dar sokaklar... yanan evler.. itfaiye arabalarının sirenleri... itfaiyeciler... Can'ın babası... yanan evden insanları çıkarmaya çalışırken ölmüştür. (Hans Zimmer-dinner is saved)

... Kompozisyonun sonuna şunları yazar:
"Hatırlamak istediği çok şey var, zamanında hatırlamak istediğim çok şey oldu ama belki de en iyisi unutmak, belki de dünyanın değişmesine gerek yok (şarkı 00:49'da)... Olsa bile dünyayı değiştirecekler neden bizden biri olsun ki? Belki de dünyayı balıklar değiştiriyordur. Belki de en iyisi gerçekten balık olmaktır..... (balık görüntüleri)

SON