KALABALIK KABALIK
Üniversite öğrencisi genç elinde kitapları ve t-cetveli ile otobüs durağına gelir. Kalabalık durakta beklemeye başlar. Bir otobüs yaklaşınca insanlar birbirini iterek, zaten dolu olan otobüse binmeye çalışır. Öğrenci ise bu itiş kakışa girmeyip sıranın kendisine gelmesini bekler. Ancak, otobüs dolu olduğu için, duraktan sadece 7-8 kişi otobüse binebilir. Dolan otobüs durağı terk eder. Durak daha da kalabalıklaşmaya başlar. Başka bir otobüs daha gelir. Yine aynı sahnenin bir benzeri yaşanır. İnsanlar birbirini iterek, zaten dolu olan otobüse binmeye çalışır. Öğrenci ise bu itiş kakışa girmeyip sıranın kendisine gelmesini bekler. Ancak, otobüs dolu olduğu için, duraktan sadece 7-8 kişi binebilir. Otobüs dolunca durağı terk eder. Daha sonra başka bir otobüs gelir ancak bu sefer fazla dolu değildir. Yine insanlar itişe kakışa otobüse biner. Öğrenci itiş kakışın bitmesini bekler ve otobüse en son o biner. Otobüs duraktan ayrılır.
Öğrenci Üniversite’nin içinde koşmaktadır. Sınıfının kapısına geldiğinde ise, arkadaşları kağıtlarını hocalarının önüne bırakıp sınıftan çıkmaktadır. Öğrenci sınavını kaçırmıştır. Sınıfın kenarında yere çömelip ağlamaya başlar.
Sokaklar da morali bozuk olarak yürümeye başlar. Biraz dolaştıktan sonra yine kalabalık bir otobüs durağına gelip, beklemeye başlar. Bir otobüs yaklaşınca insanlar birbirini iterek, zaten dolu olan otobüse binmeye çalışır. Öğrenci ise bu itiş kakışa girmeyip sıranın kendisine gelmesini bekler. Ancak, otobüs dolu olduğu için, duraktan sadece 7-8 kişi binebilir. Otobüs dolunca durağı terk eder. Durak daha da kalabalıklaşmaya başlar. Başka bir otobüs daha gelir. Yine aynı sahnenin bir benzeri yaşanır. İnsanlar birbirini iterek, zaten dolu olan otobüse binmeye çalışır. Öğrenci ise bu itiş kakışa girmeyip sıranın kendisine gelmesini bekler. Ancak, otobüs dolu olduğu için, duraktan sadece 7-8 kişi otobüse binebilir. Otobüs dolunca durağı terk eder. Daha sonra, durağa başka bir otobüs gelir ancak bu sefer daha az doludur. Yine insanlar itişe kakışa otobüse biner. Öğrenci itiş kakışın bitmesini bekler ve otobüse en son o biner. Otobüs duraktan ayrılır.
Evine dönmüştür, sessiz bir şekilde annesi, babası ve küçük kardeşi ile birlikte yemek yemektedir. Yemekten sonra odasına gidip, yatağına uzanıp, düşünmeye başlar. Etrafına bakar, sigara içer, odada dolaşır. Sonra birden sinirlenip, kitaplarını yırtmaya başlar. Sinirini hala alamamıştır. En sonunda t-cetvelini alıp, dizine dayayıp, kollarını geriye çekerek, t-cetvelini kırar. Kırılmış cetvelin parçaları elinden düşer.
Bir cop görüntüye gelir. Polis üniformalı bir adam copuyla oynayarak, onu çevirerek, yolda yürümektedir. Kalabalık bir otobüs durağına yaklaşır. Kalabalığa karışmadan durağın çevresinde beklemeye başlar. Beklerken copuyla oynamaktadır. Uzaktan otobüsün geldiğini görünce copunu sağa sola sallayarak durağa yaklaşır. İnsanlar şaşırarak, adamdan dolayısıyla duraktan uzaklaşır. Otobüs durduğunda, polisin yakınında kimse yoktur. Adam herkesten önce rahatça otobüse biner. Polisin yüzü görüntüye gelir. Okuldan atılan pısırık öğrenci, polis olmuştur.
SON
Deccal, gördüm seni sobe.
Tarzın güzel ama yine bir kısa film için yeterli olmayan bir öykü. Öykülerinde iki ana olay var ve karakter önceki olayda bir sarsıntı yaşayıp, ikinci olayla başkalaşarak ilkinde yaşadığı ezikliği üstünden atmış gibi hissediyor. Ama yanılıyor elbette. Kahramanların bu yanılgının farkında olmayarak tuhaf, itici tiplere dönüşüyorlar. Bunu bilinçli yapıyorsan potansiyel var derim. Ama sen de bu yanılgının içindeysen, senin de değişmen lazım.
Ayrıca şu fotoyu değiştir, bu kadar kasma, rahat ol. Burada hiç kimse bir şeyleri başkalarına ispatlamak zorunda değil. Burası, herkesin herkesi -hemen hemen- anladığı rahat bir ortam.
Kalem Oynatan İle Ayı Oynatanın Buluştuğu Yer
Avatarıma bakarsan, kahramanlarımın itici tiplerine dönüşünü bilinçli yaptığımı anlarsın 🙂
Deccal, gördüm seni sobe.