Bir deneme,

Bir kişinin tek diyalogla kendi kendine aşk itirafı denemesi. Yorumlar lütfen...

/
/
/

- Neydi bu şimdi? Ben uyuyamayacak mıyım?

- 3… 4… Of ya kaç kere görecem daha, sanırım onu aklımdan çıkarmalıyım, bu kadar kolay sevmiş olamam.
Sadece iki kere gördüm, tanımadığım birini nasıl sevmiş olabilirim. Sanırım ergenler gibi hormonlarım başıma vurdu,
yanıltıcı bir duygu olsa gerek. Yıldırım aşkını kim kaybetmiş ki biz bulalım. Yıl-dı-rım aş-kı… Ben, yo yo yo...

- Tamam, bir daha o markete gitmem, bir şekilde onu aklımda çıkarmış olurum.
Zaten Meltem’im hala kalbimdeyken o nasıl girebilir ki. Seni seviyorum Meltem, daima seveceğim,
değil iki yıl otuz yılda geçse seni unutmayacağım. Kızımızı kimseye emanet etmeyeceğim. O markete bir daha gitmezsem, aklımdan çıkar.

- Şimdi çıkacam, kızı okula bırakacam ve o marketin önünden bile geçmeyecem, arka yolu kullanırım.

- Belki de yanılıyorum, çok erken karar veriyor olabilirim. Sanırım bunu birine sormalıyım.
Anneme soramam, kızına biri bakmalı evlenmelisin, der.
Murat’a da soramam, sorulacak biri olsaydı önce kendi eşiyle iyi geçinirdi.

- Meltem gibi kokuyordu, saçları da aynıydı.
Neden kasada arkamda sırada bana denk geliyordu ki sanki, yoksa bilerek mi? Yo yo, denk gelmiştir.
Eminim dünyada bir sürü kadın vardır onun gibi, o parfümü kullanan herkese aşık olamam ya.
Belki de o yüzden değildir de o sadece sevdiğim şey de olabilir. O gülümsemeyi sadece bana yaptığını sanmıyorum, bence yüzünün ifadesi zaten öyleydi.

- Allah’ım onu aklımdan çıkaramıyorum, şu ana kadar ondan başka bir şey düşünemiyorum.
Sanırım, kendimi kandırmayı bırakmalıyım, zaten beceremiyorum, gidip ona neden rüyamda beni öptüğünü ve yemek yaptığını ve sormalıyım.
Umarım evli değildir, öf ya, sanırım bunu gerçekten umuyorum.