Bir iş adamı olan Kamil, kocası Güray tarafından terk edilmiş olan Aslı’ya her ay düzenli olarak para teslim etmekte ve bu paranın Güray’a olan borcunun taksidi olduğunu söylemektedir. Aslında Kamil engelli kızına tecavüz eden Güray’I öldürmüştür ve vicdan azabından dolayı Güray’ın geride kalan eşi ve çocuğuna yardım etmektedir. Kamil günlük hayatında devamlı serseri kılıklı Güray’ı görse de diğer insanlar onu görememektedir. Kamil’in kızı Demet ise Kamil’e çok soğuk davranmakta ve onunla aynı ortamda bulunmaktan kaçınmaktadır. Demet bir gün evdeki gerilimden uzaklaşmak için dışarı çıkar ve bir seyir tepesine giderek manzaraya karşı oturur. Aslı da oradadır. Konuşmaya başlarlar; fakat konuşma ilerledikçe birbirleriyle değil de Güray ile konuştuklarını anlarız. Aslı Güray’ı kazanova tipiyle, Demet ise temiz giyimli ve mütevazı tipiyle görmektedir. Demet ve Aslı’nın içini dökme monologlarından Aslı’nın her ay para getiren Kamil’e romantik hisler beslemeye başladığını; Demet’in ise sadece ilgi istediğinden dolayı Güray’a iftira attığını öğreniriz. Sonunda Güray ile yüzleşen Demet babasını arar ve gerçeği anlatır. Kızının zarar görmemiş olduğu ve kendisini hala sevdiği gerçeğine sevinen Kamil suçunu itiraf edip tutuklansa da üzülmez. Final sahnesinde hapishanede Güray ile veda konuşmasının hemen ardından kızından gelen mektubu gülümseyerek okur.

Kapıyı çalan orta yaşlı adam KAMİL. Şık bir takım elbise giymiş. Elinde o resmi iş adamı çantalarından taşıyan Kamil’i dışarıda görseniz muhtemelen büyük bir şirketin CEO’su olduğunu düşünürsünüz. Kapıyı açan ASLI. 30’lu yaşlarda bir ev hanımı. Makyaji hafif olsa da rutin ev hanimi kimligi uzerinde abartili duruyor.
KAMIL: Merhaba.
ASLI: Hoş geldiniz, buyrun.
Kamil Amerikan mutfağın önündeki masaya oturup salonda oyuncaklarıyla oynayan çocuğu seyreder. Çocuğun karşısında vücudunda dövme ve piercingler bulunan serseri tipli GÜRAY oturmakta ve çocukla birlikte oyuncaklarla oynamaktadır. Kamil’in çocuğundan yana baktığını gören Aslı da başını o yöne çevirir. Çocuğu aynı Kamil’in gördüğü gibi oynamaktadır; fakat Güray orada görünmemektedir. Kamil gergin bir yüz ifadesi ile Aslı’ya döner.
KAMIL: Borcumun bu aylık taksidini getirdim. İsterseniz siz de sayın, eksik olmasın.
ASLI(parayı saymak yerine zarf elinde bir müddet düşünür): Bakın...
Kamil dinlerken Asli’ya bakmaktan ziyade Guray ve cocuga huzursuz bakislar atar.
ASLI (devam): iki senedir eksiksiz olarak her ay para getiriyorsunuz, çok sağolun. Ama... Yani eşim para işleriyle pek ilgilenmezdi. Ev ekonomisini ben yürütürdüm. Nasıl bu kadar borcunuz olabilir bize? Anlayamıyorum.
KAMIL: Ben sadece yükümlülüğümü yerine getiriyorum bayan. Eşinizin parayı nereden bulmuş olabileceğini bilemem.
ASLI: Ben... Hakkımız olmayan bir şeyi almak istemediğim için sorgulamıştım. Özür dilerim.
KAMIL: Önemli değil. Sizi de anlıyorum. Eşiniz uzun zamandır yok ortalıkta. Aklınızda sorular olması doğal.
Kamil tekrar çocukla oynayan Güray’a bakar, göz göze gelirler.
ASLI (cocuguna bakarak): Aile sorumluluğu pek ona göre değlidi. Kaldıramadı sanırım. O yüzden kaçmış olmalı...
KAMIL(Kalkar ve kapıya doğru ilerler): Ben gideyim artık, size iyi günler.
ASLI: Bir şeyler ikram etseydim...
KAMIL: Teşekkürler, biraz acelem var.
Kamil zor anlaşılır bir baş selamı verir ve daireden çıkar. Aslı Kamil’in ardından kapıyı kapatır, kapıya yaslanır ve yüzünde ekşi bir ifade ile kapıya basini yaslayarak hafifçe yumruk vurur.

Kamil evine girdiğinde eşi SELMA onu karşılar.
SELMA: Hoşgeldin canım.
KAMIL: Hoşbuşduk hayatım.
Sıcak bir öpücükle selamlaşırlar. Kamil oturma odasında tablet ile oynayan kızı DEMET’e yaklaşır.
KAMIL: Nasılsın kızım?
Demet cevap vermez, suratsızca kalkar ve odasına kapanır. Demet’in odasına giderken topallamasından engelli olduğunu anlarız. Kamil kızının arkasından hüzünle bakar. Selma kocasının omzuna elini koyarak onu teselli etmeye çalışır.
KAMIL (devam): Bana boyle davranmasi kadar aci birsey olamaz hayatta. Cok ozledim onu...Konusmak, sarilmak, dertlesmek, eglenmek istiyorum onunla.
SELMA: Gececek elbet, zor bir donemde su an.
KAMIL (devam): Ben odama çıkıp biraz çalışıcam.
Kamil üst katta bulunan çalışma odasına girer. Güray ellerini cebine atmış, çalışma masasına dayanarak ukala bir bakışla Kamil’i karşılar odada.
KAMIL (devam): Daha ne kadar katlanmak zorundayım sana? Ailene ödeme yapmam için bana yapışmana ve pis yuzunu hatırlatıp durmana gerek yok. Hangi cehenneme gideceksen git artık.
GURAY(pis pis güler): Sakin ol şampiyon. Hiç film seyretmedin mi sen? Öbür tarafa geçemeyen ruhların yarım kalmış işleri olur hep.
KAMIL: Senin gibi pisliklerin kalmış olması şaşırtıcı olan.
GURAY: Bir katilden duymamış olsam bunları gerçekten utanırdım.
KAMIL (sinirlidir ama duyulmaktan çekindiğinden bağıramaz, alçak sesle hiddetle konuşur): Engelli kızıma tecavüz ettin sen şerefsiz piç. Geçmişe dönsem seni tekrar gebertirdim.
GURAY: Ooooo, öyle mi: Ben de geçmişe gönsem tekrar kızını kıstırıp...
Güray lafını bitirmeden Kamil kükreyerek onun üzerine atlar ve onu yere çalıp üzerine çıkar. Gürültüleri duyan Selma yukarı çıkar. Selma çalışma odasının kapısını açtığında Kamil’i dizleri üzerine çökmüş, eline aldığı bilgisayar klavyesi ile çılgınca yere darbeler indirirken görür. Odada başka kimse yoktur.
SELMA: Hayatım! Sakin ol, ne yapıyorsun?
Kamil yere bakar ve Güray’ın orada olmadığını görür. Nefes nefese kalmış ve üstü başı darma dağan olmuştur. Boş gözlerle eşine bakar ve kalkıp ona sarılır. Gürültüleri aşağıdaki odasından duyan Demet yüzünde üzgün bir ifade ile apar topar evden çıkar, biraz yürüdükten sonra durur ve gokyuzune bakar. Ardindan denk geldiği bir taksiyi durdurup biner.

Aynı anda Aslı da hazırlanmış ve evden çıkmak üzeredir. Eve çocuğuna bakmak için çağırdığı arkadaşı ELA’ya aceleyle talimatları yağdırır.
ASLI: Bezler şu çekmecede, saat 2’de öğle yemeğini ver. Yani dolaptan 1 gibi çıkarman gerekiyor mamasını. Prizlere gitmesin dikkat et, televizyon sehpasının üzerine çıkabilir...
ELA: Aslı şimdi çıldırcam on kere anlattın, hadi git artık bak vaz geçerim şimdi ama.
ASLI:Tamam tamam kızma, üç saate dönerim ben.
Aslı evden çıktığında Ela bunalmaktan kurtulmuşçasına derin bir nefes verir.

Demet bir seyir tepesine gelince taksiden iner. Taksi beklemeye devam ederken Demet tepenin deniz manzarasını en iyi gören uç tarafına doğru ilerler. Demet yavaşça topallayarak ilerlerken önceden oraya gelerek oturup manzara seyreden Aslı güneş gözlüğünü hafifçe indirerek kimin geldiğini kontrol eder. Demet de oturduğunda ekran ikiye bölünür. Demet ve Aslı’nın yüzleri her iki bölmeyi kaplar. Konuşan kişiler birbirinin yüzüne bakmaktan ziyade manzarayı seyretmeye devam ederek konuşurlar. Saçları rüzgardan uçuşmaktadır.
ASLI: Uzun zaman oldu...
Demet sessizce manzarayı seyretmeye devam eder.
ASLI(d): Son bir yıldır kendimi acımasızca sorguluyorum. O yüzden içimi dökmek istedim artik.
Ekran tek bölmeye geçer ve sadece Aslı’nın yüzüne odaklanırız.
ASLI(d): ‘’Terkedilmiş kadınların davranış kalıpları benzerlik gösterir.’’ derdi halam. ‘’Seni çok şaşırtmazlar.’’ Ben de o kalıplardan kaçmak için çok çabaladım. İyi gidiyordum başlarda. Biri seni terkeden kişinin eğlence mekanlarında üç beş sürtükle çekildiği boy boy resimleri gönderince, nefretin seni daha kuvvetli yapıyor...Tabi...Duyguların kazıyıp atacak kadar nasır tutmuyor hiçbir zaman... O
Uzun bir duraklama ve ufka bakis...
ASLI (devam)... Her ay gelir para bırakır. Ama son bir senedir onun gelişi bende farklı duygular uyandırmaya başladı. Nedenini anlamak zor. Soğuk ve mesafeliydi hep. Bana ilgisi de yoktu belli. Bilmiyorum...Belki de sorumluluk duygusu, benden hiçbir şey beklememesi...Hoşuma gitmişti. Bu beni kötü bir insan mı yapar?
Ekran tekrar ikiye bölünür.
DEMET: Çok özür dilerim. Hepsi benim hatam. Bunu itiraf etmeye geldim. Sana ve kendime.
Ekran tekrar tek olur ve Demet anlatmaya başlar.
DEMET(d): Ama o kadar korktum ki, kabullenmekten kaçtım. Hayat sana haksızlık yapınca senin de başkalarına haksızlık yapma hakkın olduğunu hissediyorsun bazen. Kendi iyiliğin için. Kafanın içinde bir ses yaptıklarını haklı çıkarmak için kendini koruman gerektiğini söylüyor ve her hareketini haklı çıkarmak için uğraşıyor...Tek istediğim ilgiydi. Hayatımın bir anda mahvolacağını bilemedim. Bir anlık...Bir anlık bir iftiraydı. En büyük felaketle sonuçlandı. Babamı o kadar çok seviyorum ki...(ağlamaya başlar) Onu kaybetmekten korktuğum için kendimden uzaklaştırıyorum. Biliyorum, gerçeği bilse teslim olur. Masum bir insanı öldürdüğünü bilse...Sadece benim yaralı olduğumu düşündüğü için beni bırakamıyor şu an.
Kamera daha geniş açıdan çekim yapmaya başlar ve Demet’in asıl konuşmakta olduğu kişinin Aslı değil de Güray olduğunu anlarız. Arka planda Aslı belli belirsiz görünmektedir, ama yalnızdır. Güray da farklı bir görünümdedir. Temiz yüzlü, masum ifadeli, mütevazı ve geleneksel giyimli bir kişidir Demet’in karşısında oturan.
GURAY: Babanı her geçen gün daha çok kaybediyorsun, farkında mısın?
DEMET: En azından yanımda. O uyurken gidip omzuna yaslanıyorum bazen. Özlediğim kokusunu duyuyorum. Hapse girerse dayanamam.
GURAY: Korkarım böyle devam ederse farklı bir insana dönüşücek. Asıl soru şu: Onu gerçekten kaybetmek fiziksel olarak ondan uzak olmak mı? Kararını bunu düşünerek vermen gerek.
Demet bir süre manzarayı üzgün gözlerle seyretmeye devam eder. Aslı’ya dönüyoruz.
ASLI: Senin de söyleyeceklerin yok mu? Kırgın mısın bana?
Aslı’nın yanında da Güray’ın olduğunu görürüz ve baştan beri onunla konuştuğunu anlazrız. Güray şimdi bakımlı bir playboy gibi gözükmektedir. Pahalı bir saat, geriye yatırılmış ve özenle taranmış parlak saçlar, yakası açık slim fit gömlek ve çorapsız giyilen o küçük ama pahalı ayakkabılarla tam bir zengin ve çapkın adam.
GURAY: Bana oldukça kızmışsın belli. Ne hissetmen gerektiğine ben karar veremem tabi. Ama dikkatli olmanı, öfkenin gözünü kör etmemesini isterim. Sana sözde resimlerimin geldiği zarf ile her ay o adamın getirdiği zarfın birebir aynı olduğu gerçeği bilinç altında kayıtlı, ama hep pas geçiyorsun o konuda düşünmeyi.
Aslı bir anda gözlüğünü çıkarıp Güray’a döner fakat onu orda göremez. Şaşkın bakışlarla düşünceli düşünceli boşluğa bakarken arka planda ayağa kalkıp taksiye doğru yürüyen Demet’i görürüz. Demet cebinden telefonu çıkarır ve ağlamaya başlar. Tereddütlü gibi görünse de arama tuşuna basıp telefonu kulağına götürür.
DEMET: Babacım...

Demet’in evinin önündeyiz. Bir polis arabası evin önüne park etmiş durumda. Kamil evden polisler esliginde cikarilirken Demet babasina son kez sarilma cabasinda. Aglamaktan perisan omus vaziyette.
DEMET(ağlayarak): Babaaaaaaa! Babaaaaaaaa!
Demet babasına sarılacakken bir polis onu engellemeye çalışsa da amiri polise bir işaret yapar ve Demet’in sarılmasına izin verirler. Kamil bağlı ellerini kızının başından geçirerek ona sımsıkı sarılır.
DEMET: Baba affet beni baba!
Kamil konusmaz ama kizinin basina bir opucuk kondurur. Polis aracina bindikten sonra mutlu bir ifadeyle kendisine eslik eden memura doner:
KAMIL(mutlu bir ifadeyle): Kizim zarar gormemis...

Aslı evinin kapısını açar ve içeri girer. Ela ağzı açık, hayretle televizyon ekranına bakmaktadır. TV ekranı görünmez ama muhabirin sesi duyulur.
MUHABIR: Ünlü iş adamı vicdanının sesini dinleyip iki sene önce işlediği cinayeti itiraf ettikten sonra cevapsız kalan sorular...
Aslı şok olmuş bir şekilde ekrana bakarken kulağı çınlamaya başlar rahatsız edici bir sesle. Telefonu çalmaya başlasa da aldırış etmeyen Aslı yaşlı gözlerle ekrana bakmaya devam eder ve dizlerinin bağı çözülmüş gibi kendini yere bırakır.

Kamil cezaevindeki odasında kitap okumaktadır. Odasının kapısı açılır ve şık bir takım elbise giymiş Güray odaya girer. Kamil gözlüğünü çıkarır ve Güray’a bakar. Onu bir serseri olarak gormemektedir artik.
GURAY: En çok yalnız kalmaman gereken zamanda sana veda edeceğim aklına gelir miydi?
KAMIL: Hiç özür dileme fırsatı vermeyeceksin sanmıştım.
GURAY: Kamil... Özürü, karşılığında seni affedecek kişilere dilemelisin. Ben artık yokum. Senin durumunda sanırım yüzleşmen ve af dilemen gereken kişi kendin.
Güray döner ve odadan çıkıp gözden kaybolur. Aynı anda, kapanan kapının altından içeriye doğru bir zarf atılır. Heyecanla zarfı alan Kamil bunun kızından gelen bir mektup olduğunu görür ve mutlulukla gülümser.