Son zamanlarda yaşanan üzücü olayları düşünerek yazdığım bir senaryo.

Derman ve Kasım, aynı meyhanede takılan iki insandır. Bu kişiler masalarında yalnız
takılan tiplerdendir ve birbiriyle muhabbetleri yoktur. Bir gece Derman meyhaneye gelir, Kasım'ın masasından yanından geçer.
Kasım, alkolün de etkisiyle Derman'ı kendi masasına davet eder ve olaylar gelişir.

Konuyu ve karakter analizini yazımın sonuna ekleyeceğim çünkü önce senaryoyu okumanızı
istiyorum. Dileyen, yazımın sonlarını okuyabilir.

İÇ. MEYHANE. GECE
FADE ON
Kalabalık ve fazla lüks olmayan bir meyhane. KASIM(40), masada yalnızdır ve rakı içiyordur.
Neredeyse çakırkeyf olmak üzeredir. Bu sırada meyhaneden içeri DERMAN(26) girer.
Derman, Kasım'ın masasının yanından geçerken;

-KASIM: Genç!...

Derman, etrafına bakınır, Kasım'ı görür.

-DERMAN: Bana mı seslendiniz?

-KASIM: Evet, gel otur bakalım şuraya.

Derman, şaşkın bir şekilde etrafa bakınır ve çekinerek Kasım'ın karşısına oturur.

-KASIM: Uzun zamandır burada takılırım, şu son birkaç gündür gözüme takılıyosun.

-DERMAN: Ben de ne zaman buraya gelsem sizi görüyorum. Mekanın sahibi falan mısınız?

Kasım başını sallayarak "hayır" demek ister.

-DERMAN: O zaman sahibi tanıdık olmalı.

-KASIM: Yok be ne tanıdığı? Kimseyi tanımam. Kimse de beni tanımaz zaten.

Kasım, rakısını içer. Daha sonra kendi bardağına ve boş bir bardağa önce rakı sonra su doldurur.
Kadehlerden birini Derman'a uzatır.

-KASIM: Ama biliyor musun böylesi daha iyi.

-DERMAN: Tanınmamak mı?

-KASIM: Evet.

-DERMAN: Neden?

-KASIM: Adın ne senin?

-DERMAN: Derman.

-KASIM: Bak Derman, bu tarz yerlere gelen insanları bilirsin az çok. Ne idüğü belirsiz tiplerdir
bunlar.

-DERMAN: Doğrudur abi.

-KASIM: Nasıl biri olduğunu bilmezlerse sana karışmaları, çatmaları da zor olur. Ama sana
bakıyorum, suratın "ben saf ve temiz bir insanım" diye bağırıyor resmen. İki yüz metre ilerden
baksam gine anlarım bunu. Hayırdır ne işin var senin buralarda?

Derman, elindeki rakı kadehini göstererek;

-DERMAN: Bizim de kendimizce bir derdimiz var.

Derman rakısını yudumlar. Kasım, gülerek;

-KASIM: İyi bakalım. Kaç yaşındasın sen?

-DERMAN: Yirmi altı.

-KASIM: Daha küçükmüşsün. Derdin ne kadar büyük olabilir ki?

-DERMAN: Söylenemeyecek kadar büyük. Nasıl yeneceğimi de bilmiyorum.

-KASIM: Her insanın bir derdi vardır. Her derdin de bir çaresi vardır.

-DERMAN: Biraz akıl verir misiniz?

-KASIM: Hem derdini söylemiyorsun, hem de akıl istiyorsun. Ne garip bi çocuksun lan sen!

Gülüşürler.

-DERMAN: Doğru.

Kasım bir süre sessiz kalır ve Derman'ı süzer.

-KASIM: Sana verebileceğim tek akıl, tanımadığın insanlardan akıl isteme.

Derman şaşkın bir ifadeyle Kasım'a bakar.
Kasım rakı kadehini bitirir. Sarhoşluktan gözleri kaymaya başlar.

-KASIM: Sen kafa adama benziyorsun. Daha fazla sohbet etmek isterdim ama bu bünye iflas
etmeden kalkıp gitsem iyi olacak.

Kasım ayağa kalkmaya çalışırken dengesi bozulur. Derman, Kasım'ı düşmeden yakalar. Kasım'ın
omzuna girerek;

-DERMAN: İstersen seni eve bırakayım abi.

-KASIM: Gerek yok, taksiyle giderim ben.

Kasım, Derman'ı iteklemeye çalışır fakat sarhoşluğundan dolayı gücü yetmez.

-DERMAN: Götürim abi ne olacak.

-KASIM: Gerek yok dedim ya oğlum!

-DERMAN: En azından taksiye kadar götürim.

-KASIM: Bak o olabilir.

Kasım, cebinden Yüz Türk Lirası çıkarır ve masaya koyar. Derman ile birlikte çıkış kapısına doğru
ilerlerler.

DIŞ. MEYHANE ÖNÜ. GECE

Kasım ve Derman meyhaneden çıkarlar. Kasım, Derman'ın omzuna yaslanarak sızar. Derman,
etrafa bakınır ve Kasım'ı, yol kenarında duran otomobile doğru götürür. Arka kapıyı açar, Kasım'ı
yatırır. Kapıyı kapatır, etrafına bakınır.

FADE TO BLACK

DIŞ. ORMAN. GECE

FADE ON
Ay ışığı, ormanı az da olsa aydınlatır. Ormanda Derman ve Kasım'dan başka kimse yoktur.
Kasım ağaca, ayağından boynuna kadar sımsıkı bağlıdır. Baygın haldedir ve kafası öne
düşmüştür. Derman ise başka bir ağaca dayalı olan merdivene çıkmıştır ve ağacın üst taraflarına
aydınlatma sistemi takmaya çalışıyordur.
Kasım yavaşça gözlerini açar ve etrafa bakınır. Hareket etmeye çalışınca da bağlı olduğunu fark
eder.

-KASIM: Bu ne lan!... Kimse yok mu?...

Karanlıktan dolayı hiçbir yeri göremeyince;

-KASIM: Nerdeyim ben?

-DERMAN (SES): Nerde misin? Buraları senden daha iyi tanıyan yoktur heralde.

Bir anda ışık açılır ve etraf aydınlanır. Kasım gözlerini kısarak sesin nerden geldiğini anlamaya
çalışır. Karşısına baktığında sandalye görür. Çaprazında, tripodun üzerinde duran kamerayı görür.
Işığın geldiği yöne baktığında ise Derman'ı merdivenden inerken görür.

-KASIM: Kimsin sen?

Derman merdivenden iner inmez kamerasına doğru yürür. Kameranın kayıt tuşuna basar. Daha
sonra Kasım'ın karşında duran sandalyeye oturur.

-DERMAN: Derman ben, tanımadın mı?

Kasım Derman'ı tanıyınca yüzünde şaşkın bir ifade belirir. Kısa bir süre bakışırlar.

-DERMAN: Ha bu arada saf ve temiz bir insan gibi görünmeyi seviyorum. İyi kamufle olmama
yarıyor.

-KASIM: Ne yapmaya çalışıyorsun? Neden burdayız?

-DERMAN: Kimsenin seni tanımadığını zannediyosun ama yanıldın. Nasıl bir tecavüzcü pislik
olduğunu biliyorum.

Kasım şaşkın bir şekilde gülümser ve kamerayı göstererek;

-KASIM: Şunu niye koydun? İtiraf mı etmemi istiyosun?

-DERMAN: İtiraf için değil o. Kurbanlarımı öldürmeden önce ne düşündüklerini dinlemek hoşuma
gidiyor.

Kasım gülmeyi bırakır.

-KASIM: Nesin sen, seri katil falan mı?

-DERMAN: Denebilir. Ama öldürdüğüm kişiler yalnızca senin gibi tecavüzcü pislikler.

-KASIM: Neden sadece benim gibiler? Etrafta suç işleyen bir sürü insan var.

-DERMAN: O zaman biraz derdimden bahsedeyim sana. Babam da senin gibiydi. Yıllardır
televizyonda, gazetelerde haberleri yapıldı. İnsanlar babamdan nefret ediyordu, ben de öyle. Ama
anlayamadığım bir şey vardı. O insanlar benden de nefret ediyorlardı. On dört yaşında yaşında,
hiçbir suç işlememiş bir çocuktan. Sebebi de bir tecavüzcünün oğlu olmam. O yaştaki hiçbir insan
bu durumu kaldıramazdı. Ben de uzun yıllar denedim, ama kaldıramadım. İçimdeki öfkemi bi
şekilde boşaltmalıydım ve bu yolu seçtim.

-KASIM: Babanın intikamını böyle almaya karar verdin öyle mi?

-DERMAN: Sıranın ona da gelmesini isterdim ama ne yazık ki kendisi hapiste çürüyecek.

Kısa bir sessizlik. Kasım ve Derman bir süre bakışırlar.

-DERMAN: Merak ettiğim birkaç soru var. Belli ki insanlardan nefret ediyorsun. Peki hayvanları
sever misin?

-KASIM: Bazılarını. Tatları çok lezzetli oluyor.

Derman alaycı bir ifadeyle gülümser.

-DERMAN: Ben çok severim. Evde iki kedim, bir de köpeğim var.

-KASIM: Sana özünü hatırlatıyorlar değil mi?. Şunu kabul et, sen de benim gibi hayvanın tekisin
işte.

-DERMAN: Yok yok yok!... Sakın yaptığımız bu iğrenç şeyler zavallı hayvanlara yıkma.
Öldürmekten zevk almak, tecavüz etmek, bunu gibi şeyler biz insanların doğasında var. Onların
değil.

-KASIM: Daha ne kadar sürecek bu konuşma? Senden korktuğum falan yok, öldürüyorsan öldür
artık.

-DERMAN: Biliyorum. Son sorumu sorayım o zaman... Pişman oldun mu hiç?

-KASIM: Hayır. Dünyaya yine gelsem yine aynı kişi olmak isterim, ben buyum çünkü...
Değişemem... Peki sen? Dünyaya yine gelsen seri katil olmak ister miydin?

-DERMAN: Ben vampir olmak isterdim. Vampir olup senin gibilerin kanıyla beslenmek isterdim.

Derman belinden uzun bir bıçak çıkarır. Kasım'ın boğazını keser.

---

Babasının eski bir tecavüzcü ve katil olmasını kaldıramayan Derman, yıllar sonra seri katil olur ve
tecavüzcüleri öldürmeye başlar. Bu, onun için bir nevi babasından intikam alma biçimidir.

Karakterler

Derman: Genç ve saf görünümlü, özünde seri katil.

Kasım: Kimse tarafından bilinmeyen, eşi dostu akrabası olmayan, orta yaşlı biri. Özünde
tecavüzcü.

FADE TO BLACK