onucuncu,

bu kadar rezilliğin bir arada olduğu film de oyunculuğun kendini izletebileceği süreyebölüme gelene kadar film izleyiciyi sıkar gibime geliyor.

Recep oyuncu değil ve o bir film değil, o halkın kendisi, yapmak isteyip yapamadığı o yüzden onu bu kulvara almayalım bence. Yani sinema kategorisine almayalım.

Hem Eisenstein, Nolan izleyeceksin, hem de "hayalgücü"nden medet umacaksın, kusura bakma, yok böyle birşey. Çünkü onları izledin, onlarla beslendin mi? O hayalgücü artık senin değil.

Bir de tüm yazın arasında şu cümle o kadar vahim ve acıklı ki afedersin. Üstünde durmadan geçemeyeceğim. Bak dediğin hiçbir şeye katılmıyorum gerçekten ama özellikle şu inanılmaz ama gerçekten inanılmaz derece de vahim bir söz. Neresinden bakarsan bak, hiçbir anlamı yok. Hiçbir doğru tarafı yok.

Nasıl bir "doğru tarafı yok" deyebildiğini anlayamadım. Sen kendi ağzınla söylüyorsun, hedefinin Nolan ayarı olduğunu. Bir kere klavuz desteği alıyorsun. Bir standart hedefi alıyorsun. Adamın hayal gücünü benimsiyorsun. Sonra "yok böyle bir şey, ben kendim bir şeyler yapacam" diyorsun.

Görkem'in dediği, benim okumadığım ve konu hakkında bilgi sahibi olmadığıma rağmen gayet emin bir şekilde şunu söyleyebilirim. Senin Nolan'dan aldığın yol haritasını, Nolan'da başka birinden almıştır. Ve Nolan acayip destek alan bir insandır. Tek başını bir insanın bunu yapabilmesi imkansız. Tek başına insanın yaşaması bile imkansız. Her zaman bir miras alırsın. Bu doğanın kanunu, bir öncekinin sana uygun mirasını almadan, ilerlemen imkansız. Amerika'ya gidip, Amerika'yı ben keşfettim demek gibi olur diğer türlü.

"Ben objectif bir bakış açısına sahibim" diye bir kaç mesajda tekrarlamışsın ama benim monütörde durum öyle durmuyor. "Hem Nolan'ı örnek alacaksın" hemde, ben tek tabanca takılacam diyeceksin. Görkem'in dediği gibi "Yok böyle bir şey...". Araştırmadım, etmedim ama oldukça emin bir şekilde konuşabilirim çünkü durum böyledir. Nolan tek tabanca takılmıyordur.

Hedefinlede çelişiyorsundur. Hep birlikte araştıralım istersen.

Hem Eisenstein, Nolan izleyeceksin, hem de "hayalgücü"nden medet umacaksın, kusura bakma, yok böyle birşey. Çünkü onları izledin, onlarla beslendin mi? O hayalgücü artık senin değil.

Bir de tüm yazın arasında şu cümle o kadar vahim ve acıklı ki afedersin. Üstünde durmadan geçemeyeceğim. Bak dediğin hiçbir şeye katılmıyorum gerçekten ama özellikle şu inanılmaz ama gerçekten inanılmaz derece de vahim bir söz. Neresinden bakarsan bak, hiçbir anlamı yok. Hiçbir doğru tarafı yok.

Nasıl bir "doğru tarafı yok" deyebildiğini anlayamadım. Sen kendi ağzınla söylüyorsun, hedefinin Nolan ayarı olduğunu. Bir kere klavuz desteği alıyorsun. Bir standart hedefi alıyorsun. Adamın hayal gücünü benimsiyorsun. Sonra "yok böyle bir şey, ben kendim bir şeyler yapacam" diyorsun.

Görkem'in dediği, benim okumadığım ve konu hakkında bilgi sahibi olmadığıma rağmen gayet emin bir şekilde şunu söyleyebilirim. Senin Nolan'dan aldığın yol haritasını, Nolan'da başka birinden almıştır. Ve Nolan acayip destek alan bir insandır. Tek başını bir insanın bunu yapabilmesi imkansız. Tek başına insanın yaşaması bile imkansız. Her zaman bir miras alırsın. Bu doğanın kanunu, bir öncekinin sana uygun mirasını almadan, ilerlemen imkansız. Amerika'ya gidip, Amerika'yı ben keşfettim demek gibi olur diğer türlü.

"Ben objectif bir bakış açısına sahibim" diye bir kaç mesajda tekrarlamışsın ama benim monütörde durum öyle durmuyor. "Hem Nolan'ı örnek alacaksın" hemde, ben tek tabanca takılacam diyeceksin. Görkem'in dediği gibi "Yok böyle bir şey...". Araştırmadım, etmedim ama oldukça emin bir şekilde konuşabilirim çünkü durum böyledir. Nolan tek tabanca takılmıyordur.

Hedefinlede çelişiyorsundur. Hep birlikte araştıralım istersen.

Nolan çoğu sinemacının aksine destek alıp buraya gelenlerden değil. Tırnaklarıyla kazıyıp, desteği hakedenlerdendir. İlk filmi Following Man'i kendi imkanlarıyla (6bin sterlin bütçe ve tanıdıklarını oynatarak -babası,arkadaşı,kuzenleri-) çekti. Daha sonra bu film o kadar tutuldu ki önce DVD'si çıkartıldı bildiğim kadarıyla, daha sonra ise sinemalara dağıtıldı. Hedefimin Nolan olduğunu söyledim. Ama Nolan'ın kopyası olacağım demedim. Ayrıca ben müzikten, kostümden, carttan, curttan herşeyi yapacağımı söylemedim. Charlie Chaplin'i örnek verdim akıllarda sanki hepsiymiş gibi kaldı. Ben sadece ve sadece senaristlik ve yönetmenliği kastettim kimseye bırakmam diye, lakin bunların yanında tıpkı Nolan'ın yaptığı gibi kostümden tut, ses miksajına, kurguya, görüntüye kadar her yeri de gözümün önünde tutardım. Chaplin'in uç bir örnek olduğunu zaten ben de biliyorum ayrıca, beni öldürsen gidip kostümle uğraşmam ancak ve ancak kafamda özel bir şey vardır özel 1-2 karakter için sadece onlara karışırım. Yoksa filmin bütün kostümleriyle Yönetmen'in uğraşması zaten akıl kârı değildir.

Bir efsaneye göre Tony Scott, Top Gun'nın senaryosu için azgın dereye atlayıp, karşıya geçmiş. Çok az kişinin, hakketmeden altına kırmızı halı serilmiyor. Bende, ve eminim Görkem'de, bu destek olayını, tırnakla kazıma olarak bahsetmiyoruz. Fikir, hayal gücü, yetenek desteğinden bahsediyorum.

Chuck Palahniuk bir röportajında, kendi sonundan daha iyi olduğunu söylüyordu Fight Club'ın sonunun. Yazan-yöneten olmadanda çok iyi işler çıkabiliyor. Belki böyle bir son desteğine ihtiyacın var seninde. Belki bu kapalı yaklaşım seni geriletecektir? Şimdi bu kadar kapalı bir yaklaşım sergileyip, objektiflikten bahsetmen benim için oldukça ilginç geliyor.

Belki yarın öbür gün bakarım sen haklısın. Olabilir. Ya da yönetmen olurum, beni en azından benim kadar -belki benden daha iyi- yansıtacak bir kurgucu, görüntü yönetmeni bulurum. O zaman ekiple çalışırım. Lakin şu an da böyle bir şey olmadığı için, böyle kişiler olmadığı için benim düşüncem bu yönde.

Bir de "dediğin hiçbir şeye katılmıyorum" cümlesi resmen amacını aşan yerlere taşındı. Arkadaşla karşılıklı subjektif düşüncelerimizi paylaştığımız bir ortam da onun bu düşüncelerine katılmıyorum demek onun bu düşüncelerinin yanlış olduğu anlamına gelmez ya da benim düşüncelerimin doğru olduğu anlamına. Sadece bu düşünceleri paylaşmıyorum anlamına gelir. Mesela 2 kişi var diyelim biri pastırma seviyor, biri sucuk. Birbirlerinin düşüncelerini paylaşmıyorlardır. Ama ikisinin düşüncesinin de doğru mu, yanlış mı olduğunun bir önemi yoktur.

Chuck Palahniuk da ne güzel objektif bir söylemde bulunmuş. Saygı duydum. Ama bahsettiğim gibi konu hala daha subjektif söylemlerin önüne geçmiyor ki zaten de geçemez.

Objektif biri olduğunu söylediğin için ben polemiğe katıldım, ama subjektif cevap veriyorsun.

"Ben böyleyim, böyle yapacam" diyorsan, zaten kimse kafana silah dayamaz. Ama burda, "bak böylesi, daha kolay olur mu?" tartışmasına bu cevabı veremezsin. Bu site bir forum, forumun mantalitesine aykırı bir durum bu.

Sucuğu sevmekle, pastırmayı sevmek beğenidir. Ama burda yapılışını tartışıyoruz. Şöyle yapılsa, böyle yapılsa diye. Sense ben bunu seviyorum diyorsun. O zaman zaten tartışmanın anlamı yok. Çünkü haklısın, onu seviyorsan onu yersin.

Sen haklısın diyip çekiliyorum.

Objektif biri olduğunu söylediğin için ben polemiğe katıldım, ama subjektif cevap veriyorsun.

"Ben böyleyim, böyle yapacam" diyorsan, zaten kimse kafana silah dayamaz. Ama burda, "bak böylesi, daha kolay olur mu?" tartışmasına bu cevabı veremezsin. Bu site bir forum, forumun mantalitesine aykırı bir durum bu.

Sucuğu sevmekle, pastırmayı sevmek beğenidir. Ama burda yapılışını tartışıyoruz. Şöyle yapılsa, böyle yapılsa diye. Sense ben bunu seviyorum diyorsun. O zaman zaten tartışmanın anlamı yok. Çünkü haklısın, onu seviyorsan onu yersin.

Sen haklısın diyip çekiliyorum.

Birincisi ben objektif düşünüyorum dedim. Objektif davranıyorum demedim. Herkes gibi benimde davranışlarım kendime özneldir ve tabi ki de cevaplarım konuya bağlı olarak subjektif olabilir. Eğer sen bana desen ki "hangisi kolay? Tek başına her şeyi yapmak mı? Yoksa ekip olarak çalışmak mı?" ben tabi ki size katılırım veya "hangisinden daha iyi bir iş çıkma olasılığı yüksek: tek başına mı? ekip olarak mı?" burada da size katılırım. Ama burada soru ben kendimi hangi çalışma tarzında kendimi daha iyi yansıtacağıma inandığım ve seçtiğim. Burada subjektif davranmak benim hakkım. Çünkü ben kendimi öyle daha iyi açıkladığımı hissediyorumdur. Ve buna kimse karışamaz, eleştirebilir ama tartışamaz.

Ayrıca sucuk-pastırma örneğini beğenmemişsin. Başka bir örnek vereyim. Orta-uzun mesafe atletlerinin genel bir koşu tarzı vardır. ilk 800 metre hızlıdır, son 400 metreye kadar orta tempodadır, son 400 metre ise depardır. Süreyya Ayhan ise bunların hiçbirine uymadı. Baştan sona kadar ortalama olarak 3 aşağı, 5 yukarı bir tempo ile koştu. Baştan farkı açtı, sona doğru kapatamadılar ve Süreyya Ayhan ardı ardına kazandı madalyaları. Bu seferde o spor bu sanat diyeceksindir. Ama üzgünüm bende insanım. Charlie Chaplin'i, Nolan'ı örnek veriyorum onlar özel diyorsunuz, sucuk-pastırma diyorum onlar zevk işi diyorsunuz, Süreyya Ayhan'a da o spor bu sanat diyorsanız eğer ben burada bırakıyorum.

Bir de forumdaki şu Melih Gökçek esintisi nedir arkadaş? Millet cevap veriyor, sonuna da sanki hiçbir şey dememiş de, büyüklük gösteriyormuş gibi, "Sen haklısın", "Tamam vazgeçiyorum", "Buna da cevap verme artık", "Başlık benim cevap istemiyorum" vb. yazılar yazılıyor. Cidden çok komik oluyor. Bak ben sadece sana demiyorum. Bu bugünkü 3. galiba. Ben haksız olsam ve hatta milleti bezdiren ben olsam dahi bu tür mesajlar cidden saçma oluyor.

"Ben böyleyim, böyle yapacam" diyorsan, zaten kimse kafana silah dayamaz. Ama burda, "bak böylesi, daha kolay olur mu?" tartışmasına bu cevabı veremezsin. Bu site bir forum, forumun mantalitesine aykırı bir durum bu.

Ayrıca bu cümlene yüzde yüz değil yüzde 1 milyon falan katılıyorum. Ama sen beni yanlış anlamışsın. Benim yazdıklarımı bir kez daha okusan başından beri benim savunduğum şeyin bu olduğunu zaten göreceksin. Benim başından beri hiç böyle bir iddiam olmadı ki zaten, ben özellikle yazarken hep söyledim "Ben kendimi böyle daha iyi ifade edeceğimi düşünüyorum", "Bu şekilde kafamdakileri insanlara daha doğru yansıtacağıma inanıyorum" hep bu türlü cümleler kurdum. Düşünüyorum, inanıyorum. Öyledir, böyle, budur değil. Ve genelde hep bir kendim, kendimi var. Kısaca yukarıda ki cümlede dediğim gibi sana katılıyorum ve tekrarlıyorum baştan beri yazanları bir daha okusan benim savunduğum şeyin bu olduğunu zaten anlayacaksın.

Sen dilediğin biçimde sohbetine devam et barısferah. Tüm üye arkadaşların söyledikleri, tavır ve yaklaşımları kendilerini ilgilendirir mutlaka. Sen bundan etkilenmemeye çalış.

Objetif subjektif ayırımında haklısın. Tercih her şekilde senin. BEn böyle bakarım, sen öyle bakarsın, tamam. Bana katılmaman, benim fikrimin yanlış olduğunu göstermez demişsin bunu çözemedim. Basitçe yazayım, özet geçsin.

Görkem: Ekiple çalış!
Barış: Gerek yok.
Görk: VAr!
Barş: Yok.
Görk: Yanılıyorsun
BArş: Olabilir.

Yaklaşık olarak buysa diyaloglarımız, benim söylediğim doğru/yerinde bir öneriyse sorun nerede? Kişi, aradığı senaryoyu bulamaz ise tabii ki kendi yazar. Ben de öyle yaptım. Ama eğer bana yazack birini bulursam illa yazayım demem. Ama sen böyle birşey aramıyorsun gibi geldi bana. Bunu anlayamadım....

Çünkü sana katılmadığım fikir subjektif bir konuydu. Subjektif konularda yanlış veya doğru yoktur. Herkesin doğrusu veya yanlışı kendine göredir. Evet bana göre senin düşüncelerin yanlış ama bana göre. Bu senin düşüncelerinin yanlış olduğu anlamına gelmez. Çünkü o düşünceler sana göre doğrudur. Yukarı verdiğim Süreyya Ayhan örneği gibi. Çoğu atlet için Süreyya Ayhan'ın tarzı yanlıştır. Çünkü bu tarz o atletler için madalya değil sakatlık ve kalp krizi getirir. Lakin Süreyya Ayhan'a madalya getiriyor. Yani birebir aynı tarz Süreyya Ayhan için doğru iken, diğer birçok atlet için yanlış oluyor.

Kısaca benim sana katılmamam da veya benim seni yanlış bulmam da seni yanlış yapmaz... Tam tersi de geçerli tabi...

"Sen haklısın" derken, senin düşündüğün anlamda dememiştim, yani öyle düşünüyorsan öyledir anlamında demiştim. Öyle ahkam kesecek biride değilim. Yanlış anlaşıldıysa kusura bakma.

Süreyya hep sistemi zorladı, sonuç olarak yanyana koştuğu atlerin bir kısmı hala koşmaya devam ederken Süreyya ne yapıyor biliyor musun? Kısa ve anlık bir başarıydı Süreyya. Örnek olarak hiçde güzel bir örnek değil. Öyle mi olmak istiyorsun? Bir filmde başarı yakalayıp sonra kaybolmak mı? 😉

"Sen haklısın" derken, senin düşündüğün anlamda dememiştim, yani öyle düşünüyorsan öyledir anlamında demiştim. Öyle ahkam kesecek biride değilim. Yanlış anlaşıldıysa kusura bakma.

Süreyya hep sistemi zorladı, sonuç olarak yanyana koştuğu atlerin bir kısmı hala koşmaya devam ederken Süreyya ne yapıyor biliyor musun? Kısa ve anlık bir başarıydı Süreyya. Örnek olarak hiçde güzel bir örnek değil. Öyle mi olmak istiyorsun? Bir filmde başarı yakalayıp sonra kaybolmak mı? 😉

Bende yanlış anlamışım o zaman bende özür dilerim. Bugün çok oldu dediğim gibi buna benzer olay Pavlov'un köpeği gibi oldum bende. Ama bir de konuyu daha fazla uzatmadan sadece ekstra ufak bir bilgi niteliğinde bir şey eklersem, Süreyya'yı bitiren de tarzı değildi, gereksiz doping (Yani zaten kariyerinin başında zirvedesin. Oha yani ne dopingi) ve daha sonrasında gelen hamilelikti. Kadınlar için olan "Çocuk kariyeri bitirir mi?" sorusuna en büyük örnek işte 😀