ANNEMİN GİTTİĞİ GÜN

Can 5 yaşlarında bir erkek çocuğudur, mutfaktaki masada yemek yemektedir, aynı zamanda karşı sandalyesinde oturan oyuncak ayı ile konuşmaktadır.
Can – Yemek çok güzel değil mi?
Bu esnada içeriden Can’ın annesi ve babası arasındaki tartışmaları duyarız. Kapı kapalı olduğundan Can onları göremez, sadece seslerini duyar.
Baba – Neden geç geliyorsun sürekli işten
Anne – İş uzadı o yüzden
Baba – ( sinirli bir şekilde ) Her gün mü uzuyor iş
Anne – ( alaycı bir tavırla )Uzatma işte
Baba – ( bıkkın bir şekilde ) Çocuğun yemeğini bile ben hazırladım
Anne – Babasısın hazırlayacaksın tabi
Baba – Sen de annesiysen çocuğun yanında olacaksın
Anne – Adam olup çalışsaydın da ben de çocuğumun yanında durabilseydim
Baba ( çok sinirlenir ve tokat atmak için elini kaldırır ) ne diyorsun sen be
Anne – Duydun işte, ne biçim erkeksin sen be
Baba eşine tokat atar, eşi yere düşer yüzü gözü kan içindedir eşin. Baba bir yandan pişmanlık duygusu içindedir, bir yandan da hala sinirlidir.
Anne – Ne hakla vurursun bana, ne hakla
Baba – Sen istedin bunun böyle olmasını
Anne – Gideceğim bu evden, kurtulacağım senden
Baba – Cehenneme kadar yolun var, ama evladımı göremezsin bir daha
Anne – O benim de evladım, senden çok ben babalık yaptım ona
Baba – Defol, defol git nereye gidersen
Anne, ayağa kalkar, masanın üzerindeki çantasını alır ve evden çıkar. Can tüm konuşmaları duymuştur, ama anladığı tek şey annesinin gideceğidir. Can sandalyeden kalkar pencereye gelir.
Can ( bağırarak ) Anne gitme!
Pencere kapalı olduğu için ses aşağıya gitmez, bu esnada anne arabasına binmek üzeredir, Can da pencereyi açmaya çalışır, biraz zorlar ve pencere açılır
Can – (bağırarak ) Anne gitme ne olur, Nolur gitme anne
Anne sesleri duyar pencereye bakar, ama geri dönmeyi gururuna yediremez, Aşağıdan bağırır çocuğuna
Anne – ( bağırarak ) seni alacağım oğlum
Can pencereden annesinin arabaya binip gidişini izler, ağlar ve gözyaşları cama akar.