😀
güzel olmuş bence. deneme amaçlı falan mı yazdın yoksa devamı gelecek mi =)
*yılmaz erdoğan'ın kelime oyunlarını kullanman iyi olmus =) (tabi yazan hegel ise,.. yoksa kötü 😀 )

2000 yılında yazmıştım, Yılmaz Erdoğan'ın espirileri dahil. Kezzap'ın çekeceği filmin senaryosuna soyunduğumda -senaryo 3'lü olarak yazılmakta- arşivi karıştırırken gördüm. Sinemayla ilgili olduğu için de koyayım dedim. Kritik bir dönemden geçtiğimiz bu günlerde -zaman kavramı ne kadar izafi olsa da- biraz gülelim dedim. Kime dedim? Kendime dedim. Kendime dediysem, ben bir kişiden fazla mıyım?

Bunları Davutpaşa’daki küçük dükkânımda 2 saat içinde yazdım. (15:35) Burada internet, telefon, su yok. Akşam eve gittiğimde size göndereceğim. Elbette siz bu satırları okuduğunuzda ben evde olacağım. Ama bu, şu an dükkânda olduğum ve bu kelimeleri yazdığım gerçeğini değiştirmez. Şu an yazarken, tuşlara heyecanla basarken, sizin okuduğunuz an’a da gidebiliyorum. Böyle salakça bir yeteneğim de var. Ya da kendimi kandırıyorum ve kendimle böyle oyunlar oynamam beni diri tutuyor. Salaklığımı daha kendimden ne kadar saklayabilirim bilmiyorum. İşin aslını kendim bilip, benden saklıyor olabilir mi? Ben kaç kişiyim? Aynada hep aynı anlamsız bakan çirkin suratı görmeme rağmen, içimde kimler, hangi karakterler cirit atıyor? Bazen uzun süre, bedenime hükmedecek bir karakter şekillendirmekle uğraşıyorum. Bunu yapıyorum çünkü oturmuş karakterim uzun süre geri gelmemekte direniyor. Kaçığın tekiyim ben, özür dilerim. Kelimeler üzerinde, iki emeklemeye yeni başlamış haylaz bebek gibi, bir sağa bir sola giden gözbebeklerinizi görüyorum. Gözbebekleri burada sabitlenip duruyor. Çünkü yazı bitti. Kendimle çelişiyorum. Acınası açıklamalar yapmaya çalışırken kelimeler akmaya devam ediyor. Bu da yukarda yazdığım, ‘gözbebeklerin sabitlenip durması’ eylemini boşa çıkarıyor. Ama o an orada durulsa ve düşünülseydi cümlem doğru çıkacaktı. Boşa çıkan, bu cümlelerin yazarını tamamen değersizleştiren, yüz kızartıcı bir durum. Bu aşağılayıcı durumdan sonra daha ne yazabilirim bilmiyorum. Susmak/yazmamak, bir genç kız ürkekliği ve hüznüyle, ağlayarak yatağıma koşup ağlamak istiyorum ama delikanlılığa da toz kondurmak istemiyorum. Delikanlılığım vücudumun kaçta kaçına yayılmış. Bir delikanlının vücudunun ¾’ünün su olması da sinir bozucu. Ama beynim komut dinlemiyor, ya da beynim bu tür komutlarla durmamı engelliyor. Onun adına da özür dilesem? Beynimin yerinde koca bir haşlanmış patates olduğunu hayal etsem, onu devre dışı bırakabilir miyim? Bunu hayal edecek olan beynimse ne olacak, bunu kabullenecek mi? Ya karşı atak yapıp, bedenimi içi kuş tüyüyle –niye kuş tüyü?- doldurulmuş bir şekilde düşünürse? Ne düşünmesi? Düşünen ben değil miyim? Artık eminim: aynaya bakarsam hemencecik delirivereceğim. Her halükarda bedenim yaşamaya devam edecek. O zaman ona yatırım yapmalı. Ruhum bana var olduğunu ve bu saçmalıkların kendinden kaynaklandığını ispat etmezse, onu, beynime zarar vermekle tehdit edeceğim. Kim edecek? Ben mi? Ben neyden ibaretim? Biri bana dur desin, yalvarırım… (16:02)

Seeds Of Hate - EXODUS

dur desem duracak mısın?

durma abi, devam...

gerçekten çok sağlam kalemin var.. bencede devam..

Seviş Ay: Baba gideyim be, sonra yine konuşuruz. Bi film daha çekicem ben nasıl olsa. Konu; bi adam varmış, sevişiyomuş sevişiyomuş, bi türlü aradığı tadı bulamıyomuş. Oldukça karışık, bayaa sanatsal bi film olarak, başrolde ben. Zor bi rol olacak ama, bakalım...
Issız adam 😀