Yazını okurken elektrikler gitti 🙂

Şans meselesine bu kadar takılma, seninki rota hatası. Yıllarca bu sektörün çoğu branşını tavaf edenler bile istediği projeyi gerçekleştiremiyorken sen toz pembe bir hayalin peşine düşmüşsün. Eğitimini yarıda bırakıp aileni karşına alman gereksiz. Bir şey anlatma derdin varsa onu anlatmana engel değil farklı branşta eğitim görmen. Setlerin görüntü ve ses ekipleri tarafında, o da çoğu genç arkadaşlardan sinema bölümü öğrencisi ya da mezunu çok görüyorum ama tasarım, yönetim ve yapım tarafında hep branşı ya da mesleği başka olanları görüyorum. Bilmem anlatabildim mi?

Gayet kısa ve öz. 🙂 eyvallah

ya şaka gibi ama az önce müdürümden azar işittim ve can sıkıntısıyla forumu açtım. ilk bu yazıyı okudum. Murphy amcanın ruhu dolanıyor forumda 🙂

Bu yazıyı kopyalayıp 9 arkadaşıma yolladım. 5'i kovulmuş, 3'ü boşanmış. kalan 2'sine de henüz ulaşamadım. Kendim de özel matematik dersi veriyorum henüz bir sıkıntım yok.

Bu yazıyı kopyalayıp 9 arkadaşıma yolladım. 5'i kovulmuş, 3'ü boşanmış. kalan 2'sine de henüz ulaşamadım. Kendim de özel matematik dersi veriyorum henüz bir sıkıntım yok.
Bence sende de bir şeyler var spidervis 🙂

Bi hacı hocaya mı üfletsem ne dersiniz? 😀

Bi gusül al derim ben 😀

Alfred in yorumunu görüyor ve artırıyorum: "bi müddet osbir çekmesen " 😀

Kaybetmek şans mıdır kader mi bilinmez. Ama her türlü, acı çeken ben oluyorum bunu çok iyi biliyorum. Ben Alperen ANIK.
2 yıl önce Erzurum'dan kalkıp İstanbul'a gelen bir manyak. Tek derdim var o da hayallerimi gerçekleştirmek.
Yazmak ve oynamak kendimi bildim bileli tek doğru yolum olmuştur. Hayatta ki yegane dalım diyebilirim. Bunu yapmak için ise çok fazla şeyi göze aldım aslında. Okuduğum bölüm olan inşaat mühendisliğini bıraktım sırf bu hayatı yaşamak için. İstanbul'a geldiğimden beri 100 ü aşkın kurumun ve o civarda kişinin kapısını çaldım, mesaj attım bir şekilde ulaşmaya çalıştım ama hiç olmadı bu. Sürekli kaybetme gibi bir kötü alışkanlığım var. Nereye elimi atsam kuruyacak türden.Her seferinde yılmadan daha fazla üstüne vardım ve yine kaybettim. Bunlara kafi derken ailemden rest yedim ve beni sildiler. Tek başıma kaldım bu hayatta. Bir hayal dünyam kaldı bir de ben başka yok. Şimdi size bunları niye anlatıyorum bilmiyorum ama içimi dökmek için sizi yakın buldum. Belki de kader ortağıyız diyedir bilmiyorum. Her zaman şanssız biri oldum. Size bu şansı şöyle özetlemek isterim. Geçen sene seçimlerden önce TRT ye bir belgesel hazırlıyordum, her şey kabul edildi tam olacak; seçimler araya girdi. "Bekle" dediler. Bekledim ve sırf ben AKP ye yanaştım diye 12 yıllık parti çöktü, seçimleri kaybetti ve benim proje çöp oldu. Komik ve acı...
Hatta şuan bunları yazarken, içtiğim barda sevdiğim bir müzik çalmaya başladı, Tam gülüyordum, hoparlörler bozuldu ve ses gitti 😀
Ne kadar iyi bir kader değil mi? Sizleri tanımasam da, görmesem de seviyorum. Bence bir tek siz anlıyorsunuz beni. Hani olur da ilerde siz başarırsanız (benden önce:) ) beni de katmanızı, anlatmanızı isterim. Belki insanlara "bak bu yaptı olmadı" şeklinde gösterirsiniz de, yaptığım hataları yapmazlar.
Hepinize iyi geceler, Saygılarımla...

Bu yazıyı okurken yaşadıklarımız aklıma geldi. Bundan 10 yıl önce arkadaşlarla konuşuyorduk.
- La bir proje var, her şey tamam. Karakter analizleri bile tamam.
Bir ton görüşme, çay kahve seansları vs. Alacağımız ücretler ile ilgili hayal kurmalar. Sonra iptal 🙂
- La bi proje var, iyi bir yönetmen var. Komedi istiyor. Elinde komedi olan var mı? Sonra iptal 🙂
En son Taksim'de görüşmek üzere bir arkadaş aradı;
- 1 hafta içinde acil sinopsis'i olan bir proje Tretman'ı ve 13 bölüm yazılacak:)))
Konu ciddiydi, tamam görüşelim dedim. 2011 yılıydı sanırım:) Buraya kadar geldik bu arada. Bu arada aralara, birkaç proje, reklam senaryosu, metin yazarlıklarını da aradan çıkartıp, yolumuza ve hayatımıza devam ettik.
- Dedim konu ciddi 1 hafta içinde adamlar proje istiyor; tretman ve 13 bölüm dizi istiyorlarsa; parası da güzeldir. Tüm ekibi de heyecanlandırdım. Taksim'de arkadaşlarla buluşacağız. Bu arada ekiple başla bir proje hakkında geyik yapıyoruz. Değişik bir komedi tarzı bir hikayeyi de aradan çıkarttık. Yazılmayı bekliyor. Sinopsis'i bitti gibi.
Beni arayan arkadaş geldi. 17 yada 20 yaşında iki çocuk:)))
- Abi yönetmende gelecekti. Sette dedi. Bir iki tane de oyuncuyla beraber gelecekmiş:) Arıyor, bekletiyorlar.
Hikayeyi gördük. Tam bir hikaye 🙂
Dedim;
- La bu hikayeyi 1 hafta içinde, tretman ve 13 bölüm haline nasıl getirmeyi düşünüyorsunuz?
- Ben gecede 30 sayfa yazıyorum dedi. 🙂
Nasıl kahkaha attığımı hatırlamıyorum.
- Gecede 30 sayfa. Mantık hatasız. Güzelmiş.
Bende;
- F klavye'de 30 sayfa yazan bir kendim bilirdim. Rakibim de varmış. 🙂
Ekipten arkadaşın birisi dedi ki;
- Ben evlenseydim şu an senin yaşında çocuğum olacaktı, siz yazmaya devam edin, sonra görüşürüz. 🙂

Her gün görüyoruz, Japonya'daki hızlı trenler gibi birilerinin trenleri hızla geçiyor. Atlayamıyoruz. Atlasak da; ya trenden önce atlıyoruz, ya trenden sonra, mutlaka kendimizi parçalıyoruz.
Sonra, şunu öğrendim. O görüşmeler, hayal kırıklıkları, umutsuzluklar, umutların hepsi insanı olgunlaştırıyor. Büyütüyor. Edison gibi,
1900 küsür denemeden sonra ampül'ü buldu ya öyle yani. Tabi deneyimlerinizden ders alırsanız.

Şunu da öğreniyor insan; televizyonlarda izlediğiniz dizilerin, filmlerin sahipleri o hızlı trenlerde yolculuk yaparken biz seyrediyoruz ya.
İşte siz yazmaya devam edip; denemeye devam ettikçe, o hızlı tren yavaşlıyor ve sizin de bir durağınız olduğunu zamanla gösteriyor. Herkesin durağı vardır.
Ama yazdıkça; o tren için bilet alıyorsunuz, bonus kazanıyorsunuz.
Yazmak gerekiyor, okumak, araştırmak, öğrenmek gerekiyor.
- Bazıları diyecek,
- eee daha ne kadar?
Bunu da yazmak lazım:))) O tren bir gün sizin için duracak. Ama o gün sizin hazır olmanız gerekiyor.
Umudunuz, şansınız, ilhamınız bol olsun.
KDC

AKP'ye bir şekilde yanaştıysan hiç üzülmedim başına gelenlere.
Sadece geçmiş olsun diyebilirim o kadar.
AKP'ye yanaşık tırt yönetmenlerden biri olmadığın için kendini şanslı bile hissedebilirisin.

Kuzeydeniz, Hocam gerçekten teşekkür ederim. Çok iyi geldi yazdıklarınız 🙂

Kezzap, hocam olay AKP değil. Ben TRT'ye inandığım bir olayın belgeselini yazdım. Hükumette kim olursa olsun yazarım. Beni kişiler veya taraflar ilgilendirmez, ben sanatıma insanlara vermeye çalıştığım derse, fikre bakarım. Ama yine de teşekkür ederim. Aynı safta olmasa da karşı saflarda değiliz.

ben AKP ye yanaşık değilim, hatta CHP ye daha bi yanaşıkım sanki. La iyi yönetmenim o zaman ben 🙂 vaaay teşekkürler Kezzap

ben AKP ye yanaşık değilim, hatta CHP ye daha bi yanaşıkım sanki. La iyi yönetmenim o zaman ben 🙂 vaaay teşekkürler Kezzap
Söylediklerimden bunu anlıyorsan tebrikler. Başka diyecek bir şeyim yok.

Kuzeydeniz, Hocam gerçekten teşekkür ederim. Çok iyi geldi yazdıklarınız 🙂

Kezzap, hocam olay AKP değil. Ben TRT'ye inandığım bir olayın belgeselini yazdım. Hükumette kim olursa olsun yazarım. Beni kişiler veya taraflar ilgilendirmez, ben sanatıma insanlara vermeye çalıştığım derse, fikre bakarım. Ama yine de teşekkür ederim. Aynı safta olmasa da karşı saflarda değiliz.

Ben teşekkür ederim. Sevgiyle. üretmeye devam kardeş. Adını iyi film başlarında yada sonlarında görmek umuduyla. Sevgiler.