Arkadaşlar...
Bu filmi izledim ve net bir fikir oluşturmakta zorlandım.
Özellikle hikayesi üzerine.
Siz ne düşüneceksiniz gerçekten merak ediyorum.
İzleyip fikrinizi yazsanıza...
https://vimeo.com/43720258 " onclick="window.open(this.href);return false;
Çevremizdeki "önem"leri, önemli görünmeyi başaran önemsizler yüzünden fark edemiyoruz....
https://twitter.com/gorkemoge" onclick="window.open(this.href);return false;
not: KEzzAP alıntıladığın yazıya da spoiler koy abi böyle fazla anlamlı olmayacak.
bi de kusura bakmayın ya kaç bu spoiler meselesine tam alışamadım daha..
Spoiler koyalııım.
Görkem Bey Vimeo'da gayet güzel açıklamış.Fikir iyi ama galiba evrile çevrile garip bir şeye dönüşmüş.Ayrıca yönetmenin ucu açık bir tarzı da olabilir.Gerçi fikrin her tarafı açık.
Son söz olarak böyle temiz işlere ihtiyacımız var.
Hala gülüyorum.
Teknik iyi. Gün batımı renkleri biraz kitsch ama belki kasten.
Sonda söylenecek şeyi başta söyleyelim: Yapmayı planladığı şeyi çok iyi yapan bir film ama o yapmayı planladığı (ve yaptığı) şey tamamen absürd. Hatta absürd değil grotesk. Bu sözcük bu durumu anlatan en doğru sözcük. Aynı anda acıma, ürkme-korkma ve şaşkınlık ile mizahı birarada yaşatan bir durum yaratmışlar ki bundan sonra groteski anlatmak için bu filmi kullanmaya karar verdim.
Dİğer alakalı konu başlıklarında da yazmayayım dedim kendimi tuttum. Bu "engelliye dikkat çekme, ilgi uyandırma" adı altında yapılan filmlerin neredeyse tamamı ucuz duygu sömürüsünden başka birşey değil. Aynısını Lösev de yapıyor, diğerleri de. Yani ille de adamı bir acındıracak duruma sokup güya insanları bilinçlendirirken engelliyi de yerin dibine sokacağız. Burada son derece kurnazca bu yolda ilerlerken en sonda durumun o olmadığını gösterme hamlesi yapıyor bu film yani güya çark ediyor ama bu arada ortaya daha kafa karıştırıcı ve grotesk bir tablo çiziyor. Öylesine ki, tek mantıklı açıklama adamda tuhaf bir fetiş olduğu. Umarım anlaşılmıştır. Yoksa sondaki durumda herhangi bir sempati durumu kurmak mümkün değil. Eğer amaç "aslında o kadar iyi bir adammış ki.." cümlesini akılda uyandırmaksa bu kadar da mantıksızca olmamalı.
Teknik iyi, hamleler, kesmeler, vb oldukça güzel de o son ... ah o son...
Hala gülüyorum öte yandan...
Sinema hem bir hastalık hem de tedavisinin ortak adıdır.
Sorularınızı özel mesaj yerine forum üzerinden herkese açık sormanızı rica ediyorum.
🙂 harika yorum.
aslında film sakat olan kim sorusunu sordurması açısından çok başarılı 🙂
Sadece meraktan aynı kişinin yapmış olduğu Canım Benim adlı diğer bir filmi de izledim. Aşağı yukarı aynı sorun (grotesk olmasa da anlam belirsizliği) onda da var.
[vimeo] http://www.vimeo.com/39622442 [/vimeo]
Sinema hem bir hastalık hem de tedavisinin ortak adıdır.
Sorularınızı özel mesaj yerine forum üzerinden herkese açık sormanızı rica ediyorum.
bulduğu bir yastık ve bir fotoğrafla hayata tutunabilen bir adam diğerlerini korkutuyor aslında.
ve o fotoğraf adam tarafından sevilmeye alışmış gibi, kayınca adamın ellerinin arasından çığlık attı...
Sinema hem bir hastalık hem de tedavisinin ortak adıdır.
Sorularınızı özel mesaj yerine forum üzerinden herkese açık sormanızı rica ediyorum.
Yani ilk önce öyle düşündürüyor ama sonra üstünde hiç durmuyor bunun, yani ben de o zaman bu durumun da uzaktan, bulup sevdiği bir fotoğraf olduğunu düşündüm.
Yani bir anda bir klişeye sürüklenecekken öyle bir dönüş yapıyor ki, insan ne hissetmesi gerektiğini bilmiyor.
Filmin bu anlamda Fulgura'nın belirttiği o duygu sömürüsü noktasını aşıyor ve aslında belki de ön yargılı olan biz izleyiciler miyiz acaba sorusunu sordurtuyor gibi geldi bana. Filmdeki karakterle alakalı değil de doğrudan izleyici ile oynayan bir film sanki. Yani bizler bu ilişkiyi "anormal" olarak algılayacağız. Çocuğun bu yüzden kızı terkettiğini düşüneceğiz. Ama aslında ortada bir "anormallik" olduğunu düşünmememiz ve bunu herhangi bir ayrılık sahnesi gibi izleyememiş olmamız üzerine oynanıyor gibi hissettim ben. Böyle yorumladım.
bu yönetmenin önyargıları iyi bildiği kesin 🙂