bu yönetmen 30 yaşlarında muhtemelen
80 lerin sonunda çocuk olmak
babaanne olmak gibi bi çalışma yapmış
zannımca
yani nostalji
muhtemelen o yüzden net değil
yapılan günler, kıyafetler terlikler, yalan rüzgarını izlemeler
ve tetris
son sahnedeki..
ve bir gün birgün bir çocuk da bizim çocukluğumuzun popüler şarkısıydı
bilmiyorum hala ilkokulda öğretiyolar mı ama
ben de 30 yaşındayım
o yüzden tanıdık geldi yani...
çocukken aynen o çocuk gibi tetris oynardık olm biz
bi de yanlış da anlamış olabilirim
ama bana mantıklı geldi yani...
o bacakları bolca neden çektiği de biraz çocukken ki bakış açısından aldığı için
olsa gerek..
nostalji yapmış yani yönetmen ablamız
o netliğin gitmesi olayını çok iyi bulmuş ya helal...bir de tv de netliği düzelttiği bir sahne var
onu da çok yapardık
nerede eskiden uydu...
her kanalın ayar tekerleği olurdu
onu çevirirdin...o kayardı iki de bir...
dikiş tutmazdı, bunu da çocuklara yaptırırlardı ana babalar..bize yani..
bi de kumanda niyetine kullanılırdık ahh
hakketen güzel kısaymış ya, o günleri güzel yaşatmış hacım...hele netliği kaybetmesine bayıldım
harika buluş...tüm film hatıralardan akılda kalanlardan oluşuyo...
o insanların yüzlerinin olmayışı harika...kim geldi kim gitti hatırlamıyorsun
ama babaanne hep orada..onun yüzü net bi tek...
onu hatırlıyorsun...