Bazı sevimli, keyif verici tarafları varsa da çoğunlukla eksik ve sorunlu bir film olmuş bilmece.

Bir kere en başta, adından yola çıkarak şunu söylemek lazım.... İnsanın doğruları/yanlışları aramasıyla ilgili yaşadığı iç savaşı bir ilişkinin bitmesiyle ya da bir yenisinin başlaması ile birlikte sunmak nedir? Doğrularla yanlışlarla, bu iç çatışmayla aşk meşk olaylarının (en azından filmde sunulduğu haliyle) hiçbir ilgisini göremedim ben. Bir ilişkiyi bitirmenin, bir yenisine başlamanın doğruluğu yanlışlığı olmaz ki. Birine ya da birşeye şans vermenin de öyle.... BU anlamda film, tematik olarak, çıkış noktası olarak sorunlu bir iş zaten.

Oyuncu performansları sorunlu. Bayan oyuncunun performansı yeterli ama sesi, yani filmde kullanılan dışses anlaşılmaz derecede sorunlu, doğallık dışı. O replikler de çok kötü yazılmış. "İnsanlar! Ah insanlar. Sizi tuhaf yaratıklar!" Bunu, gayet zayıf ve aciz bir an'ında, sigara içen üzgün bir kadın söylüyor. (Ve o sırada öznel kamerdayız ve hareketli kadrajda sokak, evler, çatılar var. İki "insan" görünüyor ama yeterince uzaktalar ve önemsizler) Ne alaka? Ne demek bu? BU kadın kendini ünsanlardan üstün görüyor olsa, çok eşsiz/güzel/zeki/başarılı vs. biri olsa neyse. Böyle bir fikirde, yaklaşımda olmasının nedeni nedir? Sesteki yapmacıklık, ikna edicilikten uzak tavır zaten filmin bütününde söz konusu.

Erkek oyuncunun da performansı, özellikle konuşması, aksanı, ses tonu falan çok kötü. Ayrıca yönetmenin elindeki malzemeyi oldukça yanlış yönde kullandığı da kesin. Oyuncuların yüzlerine falan yapılan yakın ve yavaş çekimlerde hiçbir estetik yok. Işık hep ters yönde. Bazı çekimlerde oyuncunun yüzü bile görünmüyor, o derece kötü bir ışık söz konusu. (5,33-5,35 civarı örneğin) Yönetmen "bir ayrılık an'ı çekiyorum, durumun duygusunu, gerilimini vereyim biraz" diyip gözlere falan yakın çekimler yapmış ama bak bakalım arkadaş, estetik duruyor mu bir kere? Bu planlanmış, yapılmış ama sonuca hiç bakılmamış.

Kurgu da bir parça sarkıyor. Sayısız yakın çekim gereğinden uzun ve filmi sarkıtmış.

BUna karşılık, duvarlara yapıştırılmış doğru yanlışlar basit olmasına rağmen çok sevimli, çok işlevsel ve estetik göründü bana, çok sevdim gerçekten. Örneğin 5,14'teki kadraj ve ışık o kadar şık ki film bittiğinde aklımda direk o vardı. Kadının elinde mumla duvarlardaki kağıtların önünde gezinmesi, o sekanstaki kurgu, kamera hareketleri, ışık çok hoş ve keyif vericiydi. Tabi yine orada da ne yazık ki bir dışses vardı.... BU noktada iddia edebilirim ki filmi tamamen sessiz izlesek daha fazla keyif alabiliriz....

Özetle, genel olarak vasat, orta karar bir iş olmuş. İlginç birşeyler yakalamaya çalışmış ama bu çabalar kusurların arasında kaybolup gitmiş....

makine olarak ne kullandınız ve sesi nasıl ayarladınız?

makine olarak ne kullandınız ve sesi nasıl ayarladınız?

Üzgünüm bilmiyorum, filmi çeken ben değilim. İnternette gördüm ve paylaşmak istedim.