Bu konuda insanların çok net tercihlere sahip olduğunu düşünmüyorum. Bence bu bir tercih meselesinden çok "zorunluluk" meselesi.

Muhtemeln en doğru ve hemen herkesi bir ölçü ve anlamda kapsayan cevap: "mümkün olduğu kadar sinema dolu bir gelecek istiyoruz" Mümkün olursa bunu profesyonelce yapmayı herkes ister. Ama o kadar zaman, emek harcayacak olanağımız yok ise ya da yeterince yetenekli, becerikli vs. değilsek de hobi olarak kalır. Ama kimsenin "istesem en profesyonel boyutta yapabilirim ama ben manavlığı tercih ediyorum" diyeceğini sanmıyorum. O seviyeye ulaşan bir şekilde bunu yapar. Bu işi profesyonelce yapabilecek olgunluk ve güce ulaşamayan kişinin de zaten profesyonelce yapacak olanağa ulaşabileceğini sanmıyorum.

Sinema TV mezunu olarak pes ettim, zaten yönetmenlik yoktu özümde. İyi sermaye, iyi bağlantılar ve iyi ekip ve kişiler arası süper uyum gerekiyor. Müzik kısmı benim için daha kolay oldu, o yüzden daha iyi yapabileceğim dala (müziğe) yöneldim. Bir de "insan" faktörü azaldığında daha hızlı ve etkin iş çıktığını tecrübe ede ede öğrenmiş oldum. Sırf o yüzden tek kişilik orkestra kurulumuna gittim bilgisayarda. Yine de teknolojik altyapı olarak bölüm çok yardımcı oldu. Ama iyi bir eser için gerçekten süper bir sinerjiye ihtiyaç var. Ülke koşullarında bunu yakalamak zor.

Sinemada uğraşmanız gereken bir sürü parametre var, her branşın uzmanlığının bütün parametreler çerçevesinde uyum içinde çalışması hiç de kolay değil. Bunu kotaranlara saygı duyuyorum. Yaratıcı sürecin bir sürü insanda tam istediğiniz gibi şekillenmesi inanılmaz zor bir süreç, ben kolaya kaçtım, her türlü kontrolü sağlayabileceğim ve zaten daha önce uğraşmış olduğum bir dala yöneldim.