şimdi son bilgiler ışığında sormak istiyorum(1. öğretimde harçlar kalktı, 2. de kalkmadı ya) rts bölümünü 1. öğretim kazansak derslere 2. öğretimlerle birlikte devam etmemize izin verirler mi?

Ben de uzun bir süre ikilemde kaldıktan sonra puanım yettiği için ikinci bölüm olarak seçtim Sinema'yı. Ancak, bunu seçerken, üniversitenin mantığını bildiğimden, "ben şimdi giriyom ya çıktığım anda yönetmenim" düşüncesi yoktu aklımda. Çünkü, bir ter Mimar Sinan okuyan Sinema öğrencilerinden duydum memnun olduklarını çevremden.(Yeditepe benim) Madem öyle, seçmemdeki amaç neydi? 1- Sinema tarihinden tutun da film izlemelerine kadar daha sağlı bir öğrenim için ki aslında bu tüm nedenlerin de özeti, yani el yordamıyla da öğrenilir aynı şeyler. Işığıdır kurgusudur, ama bölümü okumak daha farklı bir motivasyon. Benim asıl bölümüm Bilişim idi, lise mezunu arkadaşlar vardı çalıştığım yerde, benden iyiydi bilgileri ve birikimleri. 2- Ekip mevzusu. Sonuçta aynı hayal, aynı istek doğrultusunda çalışan insanlarsınız, daha kolay kafanıza göre adam bulabiliyorsunuz.

arkadaşlar ben rts okuyan biri olarak söyleyebilirim ki okulun kattığı hiç bir şey yok. okulda 1 senede öğrendiğimden fazlasını sette 1 haftada öğrendim. rts okumayan arkadaşların hiçbir eksiği olduğunu düşünmüyorum. yapılması gereken ilk aşama bol bol bilinçli bir şekilde film izleyerek,kamera hareketlerine , ölçeklerine bakarak, o filmlerin eleştirilerini okumak ve kendin çözümlemeye çalışarak başlayabilirsin. tabii bol bol kitap da okunmalı. psikoloji, felsefe, mitoloji ye de hakim olmak gerekir. bunların hepsi kendi kendine bol bol çalışarak olur. bir de daha sonra sette asistan olarak çalışabilirsen daha ne olsun.

arkadaşlar ben rts okuyan biri olarak söyleyebilirim ki okulun kattığı hiç bir şey yok. okulda 1 senede öğrendiğimden fazlasını sette 1 haftada öğrendim. rts okumayan arkadaşların hiçbir eksiği olduğunu düşünmüyorum. yapılması gereken ilk aşama bol bol bilinçli bir şekilde film izleyerek,kamera hareketlerine , ölçeklerine bakarak, o filmlerin eleştirilerini okumak ve kendin çözümlemeye çalışarak başlayabilirsin. tabii bol bol kitap da okunmalı. psikoloji, felsefe, mitoloji ye de hakim olmak gerekir. bunların hepsi kendi kendine bol bol çalışarak olur. bir de daha sonra sette asistan olarak çalışabilirsen daha ne olsun.
hacı bu bahsettiğin film eleştirilerini nerede bulabiliriz, yani benim okuduğum eleştiriler genelde senaryo üzerine oluyor, filmi teknik olarak eleştiren siteler var mı?

arkadaşlar ben rts okuyan biri olarak söyleyebilirim ki okulun kattığı hiç bir şey yok. okulda 1 senede öğrendiğimden fazlasını sette 1 haftada öğrendim. rts okumayan arkadaşların hiçbir eksiği olduğunu düşünmüyorum. yapılması gereken ilk aşama bol bol bilinçli bir şekilde film izleyerek,kamera hareketlerine , ölçeklerine bakarak, o filmlerin eleştirilerini okumak ve kendin çözümlemeye çalışarak başlayabilirsin. tabii bol bol kitap da okunmalı. psikoloji, felsefe, mitoloji ye de hakim olmak gerekir. bunların hepsi kendi kendine bol bol çalışarak olur. bir de daha sonra sette asistan olarak çalışabilirsen daha ne olsun.
hacı bu bahsettiğin film eleştirilerini nerede bulabiliriz, yani benim okuduğum eleştiriler genelde senaryo üzerine oluyor, filmi teknik olarak eleştiren siteler var mı?

dostum takip ettiğim bir site yok. ama güzel bir incelemeyle güzel yazılar bulabiliyorsun. ve eleştiriye şu güzel olmuş bu çirkin olmuş gözüyle bakmamak gerekir bu popüler eleştiriye girer. biraz daha akademik eleştirileri okumalıyız. sahnelerdeki metaforları çıkarmak, altında yatan mesajları bulmak gibi.

bi de mesela eleştirmenler metafor buluyor dedin ya, merak ediyorum gerçekten yönetmen onu düşünmüş müydü, yoksa eleştirmen mi onda bunları buluyor?
şöyle bir misal anlatılıyor, şairin adını unuttum gerçi ama, çocuğa bir şiir hakkında ödev verilir, şair de aile dostlarıdır, yardım eder gence ödevini yapmasında, ama o ödevden zayıf alır çocuk 🙂

dostum hiç bir sahne filme tesadüfen konulmamıştır. 🙂 tabii ki yönetmenin düşündüğüyle eleştirmenin düşündüğü arasında farklar olacak. zaten kesin bir şey yok bu konuda. sen oradan istediğini alırsın ve istediğin gibi anlarsın burası sana kalmış

şöyle bir misal anlatılıyor, şairin adını unuttum gerçi ama, çocuğa bir şiir hakkında ödev verilir, şair de aile dostlarıdır, yardım eder gence ödevini yapmasında, ama o ödevden zayıf alır çocuk 🙂

Benzeri de benim başıma geldi yıllar önce.
iş yönetimi dersine ödev olarak patronumla bir söyleşi yaptım kaynak belirtilmemiş gerekçesiyle 5.5/10 aldım.

Sinema tv okumayıp başka bi bölüm okuduktan sonra sinemayla ugraşacaksam neden başka bir bölüm okuyayım ki? Hem beynimi boş yere doldurmak hem de zaman kaybı bence. Haksız mıyım dostlar?

Sinema tv okumayıp başka bi bölüm okuduktan sonra sinemayla ugraşacaksam neden başka bir bölüm okuyayım ki? Hem beynimi boş yere doldurmak hem de zaman kaybı bence. Haksız mıyım dostlar?

sinema televizyon okuyup iş bulamamak durumunda olursan, keşke en azından iş bulabileceğim bir bölüm okusaydım diyebilirsin, ki sinema televizyon okuyup öğreneceğin şeyleri tecrübe ile daha iyi öğrendiğin, zaten kitabını alıp okuyabileceğin, hocalardan birşey öğrenmediğin söylenir tüm sinema televizyon öğrencileri tarafından.

Sinema tv okumayıp başka bi bölüm okuduktan sonra sinemayla ugraşacaksam neden başka bir bölüm okuyayım ki? Hem beynimi boş yere doldurmak hem de zaman kaybı bence. Haksız mıyım dostlar?

sinema televizyon okuyup iş bulamamak durumunda olursan, keşke en azından iş bulabileceğim bir bölüm okusaydım diyebilirsin, ki sinema televizyon okuyup öğreneceğin şeyleri tecrübe ile daha iyi öğrendiğin, zaten kitabını alıp okuyabileceğin, hocalardan birşey öğrenmediğin söylenir tüm sinema televizyon öğrencileri tarafından.

+1 . Güzel ülkemde sanat ile uğraşmanın ön koşulu, aç kalmamak için yapmak zorunda olacağın başka bir mesleğe sahip olmaktır.

bi de mesela eleştirmenler metafor buluyor dedin ya, merak ediyorum gerçekten yönetmen onu düşünmüş müydü, yoksa eleştirmen mi onda bunları buluyor?
şöyle bir misal anlatılıyor, şairin adını unuttum gerçi ama, çocuğa bir şiir hakkında ödev verilir, şair de aile dostlarıdır, yardım eder gence ödevini yapmasında, ama o ödevden zayıf alır çocuk 🙂

Her film her yönetmen için tespit edilen, keşfedilen metaforlar vs. doğru değildir elbetteki. Ancak yaptıklarının doğruluğundan şüphe edilmeyen "acaba bunu gerçekten düşünmüşmüdür" diye sormaya gerek kalmayacak yönetmenler vardır. Örneğin Kubric filmleri üzerinde bulunan hiçbir detay eleştirmenin atıp tuttuğu şeyler değildir. O derece detaycı ve özenlidir çünkü Kubric bunu izledikçe okudukça hissedersin. Ki zaten okumaya değer yazılarda bu tür yönetmenler ve filmleri üzerine yazılanlardır. Diğer o içinde "tesadüf" e yer veren filmler hakkında öyle çok yazıp çizende bulamazsın.

Bu konu zamanında benimde çok kafamı karıştırırdı. Ama "neyse doğru veya yanlış" deyip okumaya, izlemeye devam ettim. Bir süre sonra doğruyu yanlışı ayırmaya başlıyorsun.Hatta bu süreçte kendi doğruların yanlışlarında oluşuyor.

bu tutup tutmama olayı benim de kafamı karıştırmıştı. hatta nuri bilge ceylan'ın röportajında okumuştum. uzak filminde hani adam televizyon izlerken misafiri gelip arkasında dikiliyor o sırada tarkovsky izliyor. nerede o sahneyle ilgili bir şey duysam herkes misafiri sıkılsın diye tarkocsky izlediğini söylüyordu. ama nbc farklı bir şey düşünmüş. o sahneden önce arkadaşlarıyla buluşuyor ya. orada ona artık sinemadan uzaklaştın tarzı şeyler diyorlar. işte bu yüzden suçluluk duyup sinemayla ilgili bir şey yapma ihtiyacı duyduğu için tarkovsky izliyormuş.

yine oldboy du sanırım. yönetmeni anlatıyordu. yok şu sahneden şunu planladım. atıyorum şu sahneden karakterin şusunu busunu yansıttım. bazen bu tarz şeyler çok çok çok subjektif olabiliyor ve bu kadar subjektif olunca bana saçma geliyor açıkcası. yani bakıyorum yönetmenin dedikleri tamam çıkarılabilir oradan ama yani yönetmen dışında bir insanın filmi öyle yorumlaması zor. ben mesela o sahneyi başka bi yere çekerim başkası başka bi yere çeker.

bence yönetmen anlatmak istediğini tüm sinema imkanlarını kullanarak anlatmaya çalışıyor, işinde ne kadar ehilse o kadar da iyi kullanıyor bu araçları...renk, ses, kamera açıları, oyunculuklar, kompozisyon, yaptığı göndermeler, yaptığı benzetimler...bunu yapana kadar tüm güç yönetmendeyken, yapıp servis ettikten sonra tüm güç seyirciye geçiyor...tüm anlatılanları kendince, kendi kabınca, algılayışınca alıyor seyirci...durumla ilgili ulaştığım düşünce bu 🙂