Belgesel izlerken 2 şeye bakarım:

Kesinlikle ama kesinlikle objektif bir sunum. İyi örnekler: Crude Awakening, Jesus Camp. Dış ses yok, sadece röportajlar var, herhangi bir yönlendirme yok. Sadece olanlar gösteriliyor. Kötü örnekler: Sicko, Endgame. Sicko her ne kadar aşırı taraflı olsa da eğlenceli sunumu ile sıkmıyor, ama bittikten sonra dedikleri her şeye inanamıyorsunuz. Ama Endgame de çok uç bir örnek, inanılmaz taraflı, gaz bir dış ses, komplo teorileri, maskaralıklar.. 30 dakika dayanabildim sunuşun kötülüğünden..

Yani sunuş çok önemli. Onun dışında belgeselin konusu önemli. Bir genele bir de özele hitap eden belgeseller vardır. Onlarda ayırt gözetmiyorum ama hitap edilen kitle açısından geneli tercih etmek, seyirci sayısını arttıracaktır.

Şimdi benim belgesel, konusu gereği taraflı zaten...

Bir taraftar grubunun belgeseli diyeyim anlayın...
Fakat bir taraftar grubu nezlinde genel tribün kültürüne dair olacak...
Yani "bu adamlar kendilerini niye yırtıyor?" gibi bir şey aslında...
Tutunamayanların mekanı tribün gibi...
Yani hem özel, hem genel aslında...

İşi çok iyi bilen ve bağlantıları kuvvetli olan bir arkadaşım var işin içinde.
Proje ikimize ait ve taraftar grubunun derneğinin de desteği alınıyor.

Böyle bir şey genel olarak...

Şimdi kafamda kuramadığım olay, dış ses biraz da...

Şu şekilde başlayayım diyorum...
İki arkadaş, biri tribün kültürünün içinde, biri ise dışarıdan takip ediyor (ki o benim)
Ve bir gün kendi yaşam amaçlarını birleştirerek bir projeye başlıyorlar. Biri diğerine mekanını tanıtacak gibi bir şey...
Biri de, o mekanın hikayesini anlatacak...

Burada ikimizin de dış sesi kullanılmalı sanırım??? Yer yer benim, yer yer arkadaşın...

kezzap hangi takımı ele alıyorsun eğer fenerbahçe ise belki yardımlarım olabilir sana.

Fenerbahçe değil...
Bir anadolu takımı...
Şimdilik gizli tutmam gerekiyor...

Teşekkürler...
Ama yine de soracağım şeyler olabilir...

Fenerbahçe değil...
Bir anadolu takımı...
Şimdilik gizli tutmam gerekiyor...

Teşekkürler...
Ama yine de soracağım şeyler olabilir...
Zeki Demirkubuz, Çarşı grubuyla ilgili belgesel yapmak istediğini söylemişti bir röportajında. Sonra vazgeçmiş.

Nesnelliği ben de önemsiyorum. Yani bir şey bu kadar adı üzerinde olmalı: "Belge"sel. Yine de, beni yönlendirmeyecek kadar yorum da içermesini isterim. Yönetmenin bakış açısını merak ederim. Niye bu adamların/olayların peşine düşmüş, derdi neymiş? Özellikle senin bahsettiğin konuyla ilgili olarak görüşlerini(zi) görmek isterim. Çıplak gerçekleri de, ister görüntü ister röportaj, saf halleriyle görmeyi tercih ederim. Kolay gelsin.

O bahsettiğin belgesel çekiliyor...
Demirkubuz tarafından değil ama sanırım onun desteğini de alıyor...

İsmi asi ruh...
Youtube'da üç tane fragmanı var...

Peki sizce bir taraftar grubu belgeselinde nesnellik nasıl sağlanır?

O bahsettiğin belgesel çekiliyor...
Demirkubuz tarafından değil ama sanırım onun desteğini de alıyor...

İsmi asi ruh...
Youtube'da üç tane fragmanı var...

Peki sizce bir taraftar grubu belgeselinde nesnellik nasıl sağlanır?
Stadyumda soğuktan donar bir halde tezahürat yapmaya çalışan onlarca taraftarın kırmızı burunlarını görürüz. Sonra "Soğuktan dondukları halde takımlarını desteklemeye devam ediyorlar" demezsin, dış ses gelmez. Kırmızı burunları bizimle başbaşa bırakırsın, biz veririz kararı.

Gibi gibi.

Hmm çok iyi bir örnek ali...
O kadar aydınlatıcı ki birden kafamda bir sürü şimşek çaktı...
Benim genel tarzıma da yakın....

Çok sağol!!!!

Çok sağol!!!!

Ünlemine kurban yönetmenim. 🙂

Vasıfsız adamların vasıf kazanma çabası ve bunun sonucunda yaratılan ego kirliliği. Ben daha iyiyim kıyaslamasında, yer yer ölüme kadar giden saçma sapan olaylar. 16 yaşına kadar bende kısmen bu tip guruplara dahil olduğum ve yoldan geçen karşı taraftakilere sataştığım için bu kadar rahat konuşuyorum. Soğukta donarak maç izleyen adamdım kısacası.

Yalnız bir konuya dikkat çekmek istedim, sen futbol belgeseli değil, kulüp belgeseli çekiyorsun ve ticari bir yönüde olacak tahmin ettiğim kadarıyla. Bu ticari kaygılar ayağını biraz kaydıracaktır yani öyle olması lazımdır ki filmin kulüp taraftarları tarafından rağbet görsün. Olaya iki taraftan bakman ilk etapta çok zor geliyor bana...

Bu projede benim de ilk tırstığım nokta buydu...
Ama arkadaşım filmin klüple bir alakası olmayacağını söyledi...
Yani bu bir kulüp belgeseli değil, taraftar belgeseli olacak...
Ticari kaygı falan da olmayacak yani...
Olursa sadece bizim ticari kaygımız olacak...

Green Street Hooligans filmini izlemeni tavsiye ederim.

Seçtiğin konu taraflı değil, örnek verdiğim belgesellere bakarsan çok şey aydınlanacaktır kafanda. Örneğin Jesus Camp, Evangelist hristyanların din kamplarından birin gösteren bu belgesel, kampı düzenleyen kadın tarafından onaylandıktan sonra gösterime sokuluyor, film gösterime girdiği anda kadın gelen baskı yüzünden kampı kapatmak zorunda kalıyor. Ama bu kendi onayladığı film!! İçerisinde onun demediği, ona atfedilmeyen tek laf yok. Belgesel, olan olayların olduğu yere bir kamera koyuyor sadece. Yorum yapmıyor, fikir belirtmiyor. Evangelistler olayı doğru bulurken, evangelist olmayanlar öyle bir deliriyor ki (filmi ilk izlediğimde kudurmuştum resmen..) dine karşı düşmanlık beliriyor.

Bu tarafsız bir belgeseldir örneğin. Mutlaka izlemeni tavsiye ederim.

Anladım Eglaia...
Ya zaten "taraf olan" ben olmadığım için tarafsız yaparım herhalde...

Bahsettiğin belgeseli de ilk fırsatta izliyorum...

Belgesel, olan olayların olduğu yere bir kamera koyuyor sadece. Yorum yapmıyor, fikir belirtmiyor.
quote]
kameranin nereye koyulacaginin karari ,zaten yönetmenin yorumu oluyor..
yani neyi gösterdigin senin yorumlaman olacak,obsesif takim aski yüzünden harcanan zamanlar ve hayatlar mi ,yoksa olumlu birliktelik ,aidiyet duygusu ve sosyal tatmin mi..
eninde sonunda bi yorumun olucak yani..

 

Bu da mantıklı bir bakış açısı tabii :). Benim kastım fikir beyan edilmemesi. İzlersen anlayacaksın ne demek istediğimi.