Merhabalar
Eylul ayinda Eric Morris Teknigi uzerine Betul Alganatay dan ozel ders aldim yaklasik 15 saat kadar, ve daha once bu teknigi calistiranlardan cok daha verimli ve akici bir egitim verdigini soyleyebilirim, kendisinin bu konu uzerinde gercek bir uzman ve konuya cok hakim oldugunu belirtmek isterim. Deniz Erdem den de ders almistim fakat kendisi Betul hocaya gore daha guleryuzlu : ) olmasina ragmen dersler hic verimli gecmedi, hatta ozel dersimin ortasinda provam var diye dersimi bitirmedi bile, paramin karsiligini bile alamadim . Betul Alganatay i Eric Morris teknigi ogrenmek istiyorsaniz tavsiye ederim, cok disiplinli, samimi [postit=][postit=][/postit][/postit] ve kendisi Amerikada 10 sene kadar oyunculuk yapmis , cok deneyimli ve iyi bir oyuncu. Ben oyunculuk deneyimi olmayan bir oyuncu kocunun oyunculuk egitimini verimli kilabilecegine inanmayanlardanim.
Betul Alganatay dan Eric Morris ve Meisner teknigini ogrenmenizi tavsiye ederim .
Hoscakalin
bu kitap bi harika, resmen insana anda yaşamayı öğretiyor ha öğrenebildin mi derseniz yok öğrenemedim ama en azından anlatıyor işte, hoşuma geldi bu kitap 😀
oyunculuğu sevdim bu kitabı okuyunca çünkü bende uzun süredir anda yaşamaya çalışıyordum zati, sonra oyuncu için pratik notlar mıydı neydi öyle bi kitap aldım onu okuyorum şimdi, onu da sevdim, sanırım yakında oyuncu olmak için bi yerlere yazılırsam kendime şaşırmıycam, son olarak kısa film çeken arkadaşlara seslenmek istiyorum: "beni oynatabilirsiniz" buradan ilanen duyrulur 😀
Pişmiş kelle gibi sürekli sırıtan/güleryüzlü adamdan oyuncu da olmaz oyuncu koçu da. Bu çok ama çok ciddi bir iş çünkü.
Kemal Sunal'dan, Bülent Çolak'a ( nam-ı diğer yetersiz ulvi ), Alper Kul'a ( sümela şifresi temel ) hepsi aynı. Kamera kayıttayken gülmekten yerlere yatıyorum daha çekim anında. ( Tabiki kemal sunalı görmedim ) ama kayıt bitince siz Alper ve Bülent abide ki ciddiyeti görseniz. Gözlerinize inanamazsınız. Aynı şey haala izlerken güldüğüm Kemal Sunal'ın roportajlarını izlerken de öyle.
Pişmiş kelle gibi sürekli sırıtan/güleryüzlü adamdan oyuncu da olmaz oyuncu koçu da. Bu çok ama çok ciddi bir iş çünkü.
Kemal Sunal'dan, Bülent Çolak'a ( nam-ı diğer yetersiz ulvi ), Alper Kul'a ( sümela şifresi temel ) hepsi aynı. Kamera kayıttayken gülmekten yerlere yatıyorum daha çekim anında. ( Tabiki kemal sunalı görmedim ) ama kayıt bitince siz Alper ve Bülent abide ki ciddiyeti görseniz. Gözlerinize inanamazsınız. Aynı şey haala izlerken güldüğüm Kemal Sunal'ın roportajlarını izlerken de öyle.
yani bunu benim için mi söyledin?
Hayır tabiki. Yarıda kalan Eric Morris eğitimini anlatan arkadaş için söyledim.
ben de üstüme aldım aslında, sürekli sırıtan bir halim var benim de, nasıl aşacaz bunu...hayatta bile zorluk çıkarıyor bu durum esasında, içimdeki duygumu karşıya yanlış aktarmama sebeb oluyor...ciddiye alınmadığım durumlar oluyor bu yüzden...bu durumun oyunculuk yapmak istediğimde de sorun çıkartacağını tahmin etmiştim de böyle biriysen yapamazsın biraz ağır oldu be usta...umarım aşabilirim bu sorunumu...
Tadında güzel her şey tabii ki ama gülümsemekten hiçbir zaman zarar gelmez. Mahkeme duvarı suratlı set arkadaşları da kimse istemez, diye düşünüyorum. Liderlik ve yöneticilik, yönetmenlik sert ve otoriter olmaktan daha fazlasıdır, insanlar içtemlik ve samimiyete daha çok değer verirler, disiplin de dozunda olmalı samimiyet de hepsi bir arada yürür zaten eğer adamın kendine güveni tam ve kişiliği oturmuş bir yönetmen/oyuncu/oyuncu koçu her kimse.
Şebeklikle gülümseme ve güleryüzlülük arasında ince bir çizgi var ve şebeklik yapan gereksiz adamken, güleryüzlü adam da candır.
Hollywood da oyunculuk yapmış bir Türk elemanın röportajını okumuştum. Aslında adam görüntü yönetmeniymiş üstüne. Bu çıpkak silah David zucker tayfasıyla iş yapmıştı hem de. "Burada iş yapmak istiyorsanız, sahip olmanız gereken en önemli şey güler yüzlü olmaktır." demiş.
Haklı da. Zaten yoldan geçen adamı oscarlık oynatabilen bir sistemdelerken suratsız adamı ne yapsınlar.