herkese merhaba. (ilk forum mesajım idare edin) adım ibrahim polat. forumunuzu gördüm çok sevdim. beni anlayacağınızı düşünüp boş vakti olup okumak isteyenlerle hikayemi paylaşmak istedim.
velhasılıkelam hikayem şu; bendeniz ilk kameralı telefonumu aldım alalı -ki kendisi 6600 model bir nokiaydı. acayip sağlam bir şeydi. bi keresinde balkondan düştüydüde... neyse o başka mevzu... evet 6600ımı elime aldığım günden beri sürekli adına film dediğim videolar çekerim. daha önce ortaokul-lise yıllarında adına öykü dediğim yazılar yazar sürekli bir yerlerden dereceler alırdım. ama sonra sinema hastalığına tutuldum ve sürekli yazmak ve yazdıklarımı perdede görmek isteğimin pençesine düştüm-facebook bu çocuğa yardım ediyor mesajına dönmeden mevzuya dönelim- işte gel zaman git zaman telefon bulur film çekerim, videolu fotoğraf makinesi bulur film çekerim, hani olmazda videokamera bulur film çekerim... hayat benim için bu videoları çekmekten ibaret oluverdi.
Kafamda yarattığım evrenler ve o evrenlerdeki karakterler sürekli ete-kemiğe bürünmek istediler. onlar istedi ben yazdım ben yazdım onlar daha çok istedi. ama ister hayat şartları deyin ister yeteneksizlik isterseniz de kendiniz bir isim verin-Abdullah olabilir- bir türlü bu işlerin içinde olamadım. ta ki Elazığ'da ailemin yanında fizik bölümü eğitimimi yarıda bırakıp Isparta'da fizik tedavi ve rehabilitasyon bölümüne gelene kadar. aileden uzaklaşmanın verdiği gazla bir kaç yıllık bir dönemde okulu falan boşlayıp-ki sinema dışında bir iş yapamayacağımı bildiğimden okul öylesine uğradığım bir yer oldu artık. "en kötü sette çay dağıtırım" düsturuyla- yoğun çalışmamın ardından çektiğim videoları film sanan insan sayısında ciddi artışlar oldu.
Bir kaç yerel reklam yapıp bir kaç ulusal yarışmadan birincilik-jüri ödülü-ikincilik v.s. ödülde alınca "oluyo mu lan?" dedim acaba. şu sıra bu soru üstünde düşünmekle birlikte aşağıda paylaştığım filmi izleyince farkettim ki olmuyordu. öncelikle sağlam bir ekibiniz ve ekipmanınız olmadan olmuyor çünkü. Isparta'da iki-üç aydan bu yana bir ekip kurmaya çalışıyorum. ekip 2-3 kişiyi ekipman olarak da görüntüden de anlayacağınız kadarıyla bir el kamerası ve ucuz yollu bir tripoddan öteye gidemedik.
Filmde ışık-görüntü v.s. gibi konuların rezalet olduğunun farkındayım. yönetmenlik olarak hiç eğitimimin olmamasının göze battığını biliyorum. bi görüntü yönetmeni hatta bulabilirsem bana işi öğretebilecek bir yönetmen bulmak istiyorum- Isparta'da olup da aramayanın... yok Isparta'da olup da kamera önü veya arkası sinemaya ilgisi olan arkadaşların mesajlarını bekliyorum-
Bu forumunda bana bir şeyler öğreteceğini düşünüyorum. filmi izleyip hatalarımı yüzüme vurursanız -çok da ağır olmasın. şimdi biri çıkar "hata senin bu işlerle uğraşman" falan der depresyona girerim. daha yapıcı lütfen- minnettar kalırım. yazımın çok uzun olduğunu kontrol etmek için ikinci defa benim bile okuyamamdan çıkardım. vaktinizi çaldığım için özür diler eleştirilerinizi beklerim. hayırlı günler mi denir ne denir bilemedim. hayırlı işler hiç olmaz. forum adetlerine zamanla alışıcaz tabi.
Kendinize bu kadar yüklenmeyin. Ekipman olmadan bir şeyler üretmek asıl mesele. Filminiz bende merak oluşturdu. Kısıtlı malzemelerle bence hiç fena sayılmaz. Düş ve gerçeğin arasında. Bu işin içinde profesyonel olarak bulunmak olabildiğince zor ama bulunamıyorsanız bile kendi kısa filmlerinizle gelişiminizi sürekli destekleyin, sonunda ya olacaktır ya batacaktır zaten. Sinema alanında bu kadar istekli olmak ve hedefinizi belirlemek bile büyük adım, bu yolda başarılar.
Bende eskiden 6600'la kurgulu videolar çekerdim, duraklat özelliğiyle :9
Film iyiydi, başarılar.
izlediğim en iyi teknoloji bizi asosyalleştiriyor temalı kısa film idi 🙂
tebrik ederim 🙂
Bye
oh be 😀
sadnessway-morpheus-intercapiller ve aleste zaman ayırıp filmi izlediğiniz ve yapıcı yorumlarınız için çok teşekkür ederim. dediğim gibi filmdeki tüm hataları imkansızlıklara bağlamak niyetinde değilim. imkansızlık sızlanışını ıspartada ekibe dahil olmak isteyeceklerin vicdanına oynamak adına yaptım. filmdeki hataların büyük çoğunluğunun tecrübesizlik ve ya yeteneksizlik(ki umarım ilkidir) kaynaklı olduğunun farkındaydım. kendime fazla yüklendiğim için sizde vurmayalım demişsiniz sağolun ama eksiklerimi görmem adına zamanınızı almadan farkettiğiniz hataları ve ya düzeltme yollarını konuşabiliriz.
misal aleste isimli arkadaşın-arkadaş denmiyorsa forumdaş diyeyim- eleştrisi doğru olabilir. film kesinlikle kağıt üstündeki etkiyi vermedi insanlara. teknolojinin insanı yanlızlaştırması konusundan uzaklaşıp şizofreni sularına oynamaya başladı. anlatmak istediğim mesajı bir çok insan anlayamadı. teorim; filmdeki hızlı-çarçabuk ilerleme olayının hiç bir mekana yada olaya alışamadan bir daha ki mekan-olaya atlamamdan ve tabi ki hikayede bir bütünlük olmayışından oldu bu durum. aynı konu hakkındaki bir kaç filmi birleştirmişim gibi duruyo. ortak objelerle(halı sahadaki joystic-çakmak-cafede koşan topçu v.s.) geçişlerle bu etkiyi azaltırım sandım ama sanırım olmadı. film bir türlü anlaşılamadı. bunlar benim teorilerim ama teknik bilgim internetten sürekli okuduğum yazılardan ibaret. daha önce çektiğim ve ödül aldığım filmler hep komedi oldu. absürd komedinin hızlı temposu ve anlaşılmadan dahi güldürebilme mantığı bana cuk oturdu ama bu tarz mesaj odaklı filmler çekmeye kalktığımda faka bastım.
hep uzun yazıyorum kusura bakmayın ama bir şeyler öğrenebileceğim bir yer bulduğumda saldırırım böyle. after effect-3ds-edius-premiere-photoshop v.s. bunları bilgisayar başında amatör düzeyde sayılacak kadar öğrenebildim ama sinemanın temellerini birileri anlatmadan, oturup konuşmadan öğrenebilmek zor olacak gibi. forumda uzun zaman gezdim çok sağlam bilgiler aldım o yüzden hatalarımı görüp yardım edebileceğinizi düşündüm. uzattığım için tekrar özür diliyorum. olumlu-olumsuz eleştrilerinizi bekliyorum.
bence gayet güzel anlatmışsın derdini 🙂
intercapiller çok sağol cesaret veriyorsun bana ama işte anlaşılmaz olduğunu düşünen çok kişi oldu. herkese hitap edememişim demek ki. etmiş olsaydım bile bir sürü hata var tabiki. umarım düzletebilirim bunları. siteyi sömürüyorum şu an yakında üniversite destekli yeni ve daha büyük bir projem var siteye teşekkür etmeyi unutmayacağım. ışık ve ses konusunda önemli bilgilere ulaştım zira.
fiziksel imkansızlıklar dahilinde gayet güzel bir film olmuş. Devamında daha güzel işler çıkaracağına da eminim. intercapiller hep pozitif yönüyle moral aşılayan bir insan, benim de filmime tek iyi yorumu o yapmıştı zaten, saygılarımı yolluyorum 🙂
fatihseker saygı bizden diyorum ve umarım daha uzman işlerle karşınıza çıkabilirim diye ekliyorum. görüntü ve ışık konusunda uzman olduğunu düşündüğüm birisiyle görüşmem olacak. yakında daha düzgün işler çıkarabileceğim sanırım.
Filmin başında ben de mesajı doğru aldım ama sonrasında bıraktığı etki değişti. Durumun psikolojik de olabileceğini düşündürdü. Her ikisininde olabileceğini varsayarak tutumumu düş ve gerçekten yana kullandım. Bu yüzden durumu daha çok anlaşılamaz değil de sonunu izleyici karar versin diyerek bağlamakta fena fikir sayılmaz. Zaten joystick görününce aklım direkt oyunlara gitti benim, dikkat kaybı =) Ancak sonunda, filmin temasını daha belirgin yapacak ögelerle belirsizliği ortadan kaldırmakta mümkün tabii. Tekrar kolay gelsin, başarılar.
@fatihseker, @sarmisak
eyvallah ben de saygılarımı yolluyorum 🙂
film çekilerek öğrenilen bi şey, her çekimde illa ki bir şey öğreniyorsun, o yüzden çekmeye devam diyorum 🙂
ben de sorunlarımdan kurtulabilirsem çekmeye başlıyacağım 🙂
sadnesway dediğin etkiyi bıraktığı bir gerçek filmin. insanların ilgi alanları yönünde yorumları oluyor hep. algıda seçicilik unsuru sanırım. anlatmak istediğimi bir sürü muallakta ve yoruma açık şekilde bırakmam, insanların filme bakış açısı ve yorumlamalarına göre ana fikrin değişkenlik göstermesine sebep oldu.
aslında film çekerken birden fazla anlam taşımasına veya subliminal-simgesel öğrelerle anlamı desteklemeye çalışırım hep ama tabi bu kontrolsüz ve istemediğim bir anlam çıkmış şekli tamamiyle tecrübersizlik nedenli bir durum. ikincil anlamın gelişini farkedemedim ve finalde onu yanlızlaştıran teknolojiye mahkum olan adamın delirmiş gibi sallanma hareketleri de ikincil anlamı destekleyince, film askıda kaldı, tam ne olduğu çözülemedi. hiç bir şey anlamayanlar-birincil anlamı anlayanlar-ikincil anlamı anlayanalar-senin de aralarında olduğun iki anlamı da görüp birini seçenler gibi bir sürü grup oluştu ve bir sürü yorum aldım.
intercapillerinde dediği gibi çektikçe öğrenicez bunları tabi. öğrenmenin ve gelişmenin bir sınırı olmaması bu işin en eğlenceli taraflarından biri. her seferinde yeni bir açığı kapattığını görmek niye sinemayla uğraşmayı diğer her şeyden çok sevdiğini hatırlatıyor insana. dil kadar ihtiyaç bu sinema. kendini anlatmanın daha keyifli bir yolu yok.
Olmuş bu, her şey kıvamında. Kutlarım...
çok sağol serkanoca. site sayesinde ego sahibi oldum 🙂
forumdakilerin verdiği gazla işlere daha sıkı sarılasım geliyor.