ya abicim bi gidin yaa. çiçek böcek çekin. gözünüzü seveyim.

ya abicim bi gidin yaa. çiçek böcek çekin. gözünüzü seveyim.

Ya böyle eleştirileri sevmiyorum. Çeksinler işte, çocuklar kötü birşey yapmıyorlar film yapmaya çalışıyorlar. Onları soğutup vazgeçirmek yerine yapıcı ve yönlendirici eleştiriler yapmaya çalışın. En nihayatinde karşınızdaki 30 yaşındaki bir yetişkin değil -tahminimce 15-17 yaşlarında bir genç grubu.

Öte yandan milan arkadaşımıza gelirsek... Yaşınız için (Görüntüdeki oyuncular) böyle yok dosyalı falan kurtlar vadisi tarzı ajan, çete, mafya işleri falan çok gerçekçi değil. Elbet yine istiyorsanız sert veya komplolu falan çekin yani ya böyle Disney'in parlak çocuklarla çektiği genç-çocuk dedektif tarzı işler yapmanız -ki ben de sizin yaşlarınızda oldum evet gerçekten saçma, siz çocuk değilsiniz artık yetişkinlik yolunda ilerleyen bireylersiniz- yada "Attack the Block tarzı (tabi aksiyon ve atmosfer bakımından diyorum, zombi filmi olarak değil) daha genç yaşta kişilerin başına gelebilecek hikayelere yönelin. Genç çeteleri var ciddi ciddi, olaya bu şekilde bakın ve çekin. Yoksa çektiğiniz bu tür işler yetişkin gözler tarafından 8 yaşında bir çocuğun spiderman kıyafetiyle süper kahramancılık oyun oynaması gibi gözüküyor gerçekten.

Hikayelerinizde derinlik olsun, duygusal ve kişisel bir çatışma olmadıktan sonra istersen dünyanın en iyi komplo hikayesini yazmış ol çok ama çok zor izleyicinin beğenmesi. Polat Alemdar derin devlet ajanıdır mesela, mafya babasıdır ama yine de yüzünü değiştirmeden önce sevdiği kadından bir türlü kopamaz, kendini ona açmak ister hep ve bunun çatışmasını yaşar. Sadece ortalıkta gezip racon veya kafa kesmez yani (Ben izlemem bu arada Kurtlar Vadisi falan, bir arkadaşım anlattı 🙄 )

Daha gerçekçi olun, kendi yaşınızda gerçekten yaşadığınız veya gerçekten yaşayabileceğiniz sorunlar düşünün falan bunlardan hikaye çıkarın. Gerçek hayat her zaman kurmaca hikayelerden daha yaratıcıdır mesela. Ne bileyim bak bir ana hikaye sıçıyorum şu anda; ana oğlan ve bir arkadaş grubu olsun böyle çete gibi takılan ama aslında daha çocuk sayılırlar (14-15 yaşlarında), kendilerinden daha büyük abileri var artık onlar çete gibi olmuşlar hareketlerden falan belli, gidip onlarla takılıyorlar ortamlarında onlar gibi olmaya çalışıyorlar. Ama bir kıza da aşık olsun aynı zamanda. Kızı kessin uzaktan falan kız buna pas vermesin. Sonra kızı birgün başka çocukla görsün. Abileri işte kız seninse sahip çık falan diye gaza getirirler, daha sonra gidip çocuğu korkutmaya çalışıyorken ne bileyim ayağı takılsın, sesten korksun bir şey olsun yanlışlıkla çocuğu kalbinden bıçaklasın. Korkarak oradan uzaklaşsın ve biz çocuğun bir sokak arasında korku dolu kendi gerçeğiyle yüzleşme anını görelim. Tüm bu kafasında yaratılan hayali racon dünyasından çıkıp gerçek hayatta bir can alması, bunun sonucunda hapse girebileceği ve hayatının mahvolduğunu görelim yüzünden hareketlerinde falan. Veya başından beri onu bu işten sakınmaya çalışan bir abisi, bir şeyi olsun ona daha önceden söylemiş olsun bunları, o sokak arasında arka planda onun konuşmasını tekrar duyalım. Duygusal bir çatışma, yıkılma anı. Bir haykırış bağırma veya yere çöküş. Ardından da son.

İyi bir hikaye, aa süper mükemmel demiyorum, değil. Ama dolu bir hikaye, bir şeyi anlatıyor. Genel türk kısa film festivallerinde sevilen bir detay olarak sosyal sorumluluk alt metni var, her şeyi var. Ama üzgünüm eski bir deyiş vardır sinemada, "14 yaşında bıyıkları yeni terlemeye başlamış bir yeniyetmeden İsrail ajanı olmaz".

ya abicim bi gidin yaa. çiçek böcek çekin. gözünüzü seveyim.

Ya böyle eleştirileri sevmiyorum. Çeksinler işte, çocuklar kötü birşey yapmıyorlar film yapmaya çalışıyorlar. Onları soğutup vazgeçirmek yerine yapıcı ve yönlendirici eleştiriler yapmaya çalışın. En nihayatinde karşınızdaki 30 yaşındaki bir yetişkin değil -tahminimce 15-17 yaşlarında bir genç grubu.

Öte yandan milan arkadaşımıza gelirsek... Yaşınız için (Görüntüdeki oyuncular) böyle yok dosyalı falan kurtlar vadisi tarzı ajan, çete, mafya işleri falan çok gerçekçi değil. Elbet yine istiyorsanız sert veya komplolu falan çekin yani ya böyle Disney'in parlak çocuklarla çektiği genç-çocuk dedektif tarzı işler yapmanız -ki ben de sizin yaşlarınızda oldum evet gerçekten saçma, siz çocuk değilsiniz artık yetişkinlik yolunda ilerleyen bireylersiniz- yada "Attack the Block tarzı (tabi aksiyon ve atmosfer bakımından diyorum, zombi filmi olarak değil) daha genç yaşta kişilerin başına gelebilecek hikayelere yönelin. Genç çeteleri var ciddi ciddi, olaya bu şekilde bakın ve çekin. Yoksa çektiğiniz bu tür işler yetişkin gözler tarafından 8 yaşında bir çocuğun spiderman kıyafetiyle süper kahramancılık oyun oynaması gibi gözüküyor gerçekten.

Hikayelerinizde derinlik olsun, duygusal ve kişisel bir çatışma olmadıktan sonra istersen dünyanın en iyi komplo hikayesini yazmış ol çok ama çok zor izleyicinin beğenmesi. Polat Alemdar derin devlet ajanıdır mesela, mafya babasıdır ama yine de yüzünü değiştirmeden önce sevdiği kadından bir türlü kopamaz, kendini ona açmak ister hep ve bunun çatışmasını yaşar. Sadece ortalıkta gezip racon veya kafa kesmez yani (Ben izlemem bu arada Kurtlar Vadisi falan, bir arkadaşım anlattı 🙄 )

Daha gerçekçi olun, kendi yaşınızda gerçekten yaşadığınız veya gerçekten yaşayabileceğiniz sorunlar düşünün falan bunlardan hikaye çıkarın. Gerçek hayat her zaman kurmaca hikayelerden daha yaratıcıdır mesela. Ne bileyim bak bir ana hikaye sıçıyorum şu anda; ana oğlan ve bir arkadaş grubu olsun böyle çete gibi takılan ama aslında daha çocuk sayılırlar (14-15 yaşlarında), kendilerinden daha büyük abileri var artık onlar çete gibi olmuşlar hareketlerden falan belli, gidip onlarla takılıyorlar ortamlarında onlar gibi olmaya çalışıyorlar. Ama bir kıza da aşık olsun aynı zamanda. Kızı kessin uzaktan falan kız buna pas vermesin. Sonra kızı birgün başka çocukla görsün. Abileri işte kız seninse sahip çık falan diye gaza getirirler, daha sonra gidip çocuğu korkutmaya çalışıyorken ne bileyim ayağı takılsın, sesten korksun bir şey olsun yanlışlıkla çocuğu kalbinden bıçaklasın. Korkarak oradan uzaklaşsın ve biz çocuğun bir sokak arasında korku dolu kendi gerçeğiyle yüzleşme anını görelim. Tüm bu kafasında yaratılan hayali racon dünyasından çıkıp gerçek hayatta bir can alması, bunun sonucunda hapse girebileceği ve hayatının mahvolduğunu görelim yüzünden hareketlerinde falan. Veya başından beri onu bu işten sakınmaya çalışan bir abisi, bir şeyi olsun ona daha önceden söylemiş olsun bunları, o sokak arasında arka planda onun konuşmasını tekrar duyalım. Duygusal bir çatışma, yıkılma anı. Bir haykırış bağırma veya yere çöküş. Ardından da son.

İyi bir hikaye, aa süper mükemmel demiyorum, değil. Ama dolu bir hikaye, bir şeyi anlatıyor. Genel türk kısa film festivallerinde sevilen bir detay olarak sosyal sorumluluk alt metni var, her şeyi var. Ama üzgünüm eski bir deyiş vardır sinemada, "14 yaşında bıyıkları yeni terlemeye başlamış bir yeniyetmeden İsrail ajanı olmaz".

ben de yapıcı eleştiriden yanayım ama bu arkadaşlar o raddeyi geçti ne yazık ki. defalarca uyarılmasına rağmen bu tarzda bişeyler yapmaya devam ediyorlar. bu da en azından bende bıkkınlık yarattı. her defasında heveslerini yerine getirmek için oturup yaptıkları işlere göz atıp olumlu eleştiri yapmak için zaman harcıyorum ama onlar aynı yoldan gitmeye devam ediyorlar. yapacak bişey yok. çekmesinler demiyorum çeksinler ama biraz daha dikkat etsinler uyarılara.

şöyle bi baktım da, harekete kesme filan var. iyi yani, benim bunu anlamam baya uzun sürmüştü 😀