Öncelikle söylemeliyim ki bir derdi olan film benim için amacına ulaşmış demektir.
Çocuğa verdiği cevap iyiydi. Bu arada belgeselcinin hikayesi harbiden sağlam film olur. "Tepenize bomba yağmıyor diye dışarıda sulh mu var sanıyorsunuz?" Bu da çok iyiydi.

İyi olmayanlar gene sinematografik unsurlar ve hikayenin işleniş biçimiydi.
Bu filmde de magenta ve sarı tonlar var. İki ton gözü gerçekten çok yoruyor. Siyah beyaz ya da doğal renkler neden düşünmüyorsunuz?
Bir anda beliren arkadaş neden burada da var? Bir de karakter onunla konuşurken ikisi de sol tarafa bakarak konuşuyorlardı. Karşılıklı değillerdi yani. Neden?
Bir şizofreni anlatsa da birbirinden kopuk sahneler art arda geliyor. Bu da bütünlüğü bozuyor.
Harika detaylar vardı ama söylediğim nedenlerden kaynaklı bir türlü odaklanamadım.

İlk filmde olduğu gibi bu filmin de atmosferi beni içine çekti. Daha iyiye gideceğine eminim. Üçüncü filmi daha planlı programlı çekmeyi düşünün derim. Bir senaryo hazırlayın mesela. Anladığım kadarıyla hikaye yaratma sıkıntınız yok. Daha derli toplu daha planlanmış çekimlerle falan güzel bir film çıkar bence.

Şimdiden kolay gelsin.

Öncelikle söylemeliyim ki bir derdi olan film benim için amacına ulaşmış demektir.
Çocuğa verdiği cevap iyiydi. Bu arada belgeselcinin hikayesi harbiden sağlam film olur. "Tepenize bomba yağmıyor diye dışarıda sulh mu var sanıyorsunuz?" Bu da çok iyiydi.

İyi olmayanlar gene sinematografik unsurlar ve hikayenin işleniş biçimiydi.
Bu filmde de magenta ve sarı tonlar var. İki ton gözü gerçekten çok yoruyor. Siyah beyaz ya da doğal renkler neden düşünmüyorsunuz?
Bir anda beliren arkadaş neden burada da var? Bir de karakter onunla konuşurken ikisi de sol tarafa bakarak konuşuyorlardı. Karşılıklı değillerdi yani. Neden?
Bir şizofreni anlatsa da birbirinden kopuk sahneler art arda geliyor. Bu da bütünlüğü bozuyor.
Harika detaylar vardı ama söylediğim nedenlerden kaynaklı bir türlü odaklanamadım.

İlk filmde olduğu gibi bu filmin de atmosferi beni içine çekti. Daha iyiye gideceğine eminim. Üçüncü filmi daha planlı programlı çekmeyi düşünün derim. Bir senaryo hazırlayın mesela. Anladığım kadarıyla hikaye yaratma sıkıntınız yok. Daha derli toplu daha planlanmış çekimlerle falan güzel bir film çıkar bence.

Şimdiden kolay gelsin.

Evet belgeselcinin hayatı sağlam film olur. Bir Zeki Demirkubuz hikayelerini andırıyor varoluşçuluk hikayesi.

Hikaye oluşturmakta diyalog yazmakta evet dediğin gibi zorlanmıyorum. Sinematografik olarak eksiğim var kompozisyonda problemim var. Şu var bir ekibim yok ve her iş bana düşüyor ve resime hep aynı taraftan bakıyorum haliyle bu eksik ya da zengin olmayan bir film çıkartıyor. Yaz yönet kurgula oyna hatta müziği yap reklamlamasını yap bunlar sorun değil ama bir kişi de çıkıp en basitinden şu sahneyi şöyle çekelim ne dersin demiyor. Çünkü ekibim yok ve ihtiyacım var. Bir görüntü yönetmeni çırpınan filmime "değişim" dokunuşunu yapar umarım. Asıl neden bu da değil aslında ben bir anlatım dili oluşturamadım. İlk işim özgün bir anlatım dili oluşturmak olmalı.

Bundan sonra naturel siyah beyaz kullanacağım. Color correction yapmayacağım. Spontane olduğu için bazı sahneler uyumsuzdur doğrudur. Zaten yönetmenlik için " neyi atması gerektiğini bilmektir" derler.
Yorum için teşekkürler.