İlk başta bir şey ifade etmedi ama ŞAN'ın devamı dediğini hatırlayınca daha net oldu. Ben deneysel bir film derim bunun için. Senin buradaki açıklamalarına dayanarak da, intihar etmeye çalışan (hattâ bir kere ya da birkaç kere etmiş) ama sonra sinemayla hayata dönmüş birinin son çizimi olarak görebilirim. Gerçi öyle olursa, hayata bağlanmış olmuyor. Sadece filmden yola çıkarsam, ben hayata bağlandığını da düşünmüyorum zaten. Senin açıklamalarına göre düşüneyim dedim.

Bir de film makaralarını, Persona'daki mantığa göre mi yerleştirdin bilemiyorum. "Hey izleyici, bu aslında bir film (ya da çizim)" gibi bir paralelliğe gitmiş olabilirsin zira son görüntüdeki erime, bunun aslında bir çizim olduğunu ve filmin de çizimin içinde geçtiğini hatırlatıyor. Eğer öyleyse, film makaralarının işlevini çözemedim. Hayata bağlanma konusunda bir gönderme ise, sonunda kendini kesmesine bir şey diyemedim.

Senin de artık, bana kalırsa, oturmuş bir kameran ve gözün var. Sakin, sessiz, bireysel ve (en güzeli) müziksiz. Bu durağanlığı ve sadeliği seviyorum. Şu bıçaklama sahnesindeki gerçeklik de hoşuma gitti. Ben pek merak ediyorum film "trick"lerini, yapamıyorum 🙂

Eline sağlık, güzel hissettim.

Harika;

özellikle sktech efekti kullanmak çok çok iyi bir fikir ben bunu bir çizerin gözünden dünyaya bakış olarak algıladım ve inanılmaz hoşuma gitti.

Bahsetmek istediğim bir husus daha var.Bu husus ŞAN filminde de dikkatimi çekmişti.Bu filmi başka bir kısafilmci çekse hemen arka fona bir müzik koyardı.Senin diğer filminde de müzik yoktu,sanırım senin tarzını daha iyi anlamış oldum.Müzik kullanmak aslında işin kolayına kaçmak bana göre,çünkü bir çok hatanın daha az göze batmasını sağlar,duyguyu daha kolay yansıtmayı sağlar ama bunun yanında bir çok dezavantaj getirir ki bu dezavantajı izleyici farketmez.Bu açıdan iki filminde de müzik kullanmamana rağmen göze batan hiç bir unsur olmaması,duygunun izleyiciye yansımasında hiç bir problem olmaması takdire şaiyan.Açıkcası tarzın çok hoşuma gitti,anlatım çok iyi.Bundan sonra ki filmlerinide merakla bekliyorum.

Ali ve sequence,

İkiniz de filmi yaparken kafamda dolanan fikirlere bir hayli yaklaşmışsınız demek ki derdimi anlatabilmişim... Bu sevindirici...

Ali,

Birtakım çelişkilerin olduğundan bahsetmişsin. (hayata bağlanmak bağlanamamak arasındaki çelişki, film mi değil mi çelişkisi) Amaç tam da bu çelişkili durumları çelişkili bir biçimde ifade etmekti... Yani bu film bir çelişki filmidir...

Sequence,

Evet sketch kullanımının amacı oydu...

Ben müziksiz olarak beceriyorum, başkaları müzikle de çok iyi beceriyor...
Müzik benim için kolaylaştırıcı bir unsur değil zorlaştırıcı bir unsur oluyor genelde...
Ama tarzımı yansıtan bir şeydir doğru...

Bir tarzım olduğundan bahsetmeniz benim için her şeyden ötede çok önemli, teşekkürler...

Peki sizce ışık kullanımı nasıl?
Merak ediyorum, başarabilmiş miyim?
Çok iyi olmadığımı düşündüğüm ve de kendimi geliştirmeye çalıştığım bir alan...

Peki sizce ışık kullanımı nasıl?
Merak ediyorum, başarabilmiş miyim?
Çok iyi olmadığımı düşündüğüm ve de kendimi geliştirmeye çalıştığım bir alan...
Ben de pek yeterli değilim bu konuda. Ama aldığın fotoğraflar çok iyiydi. Bu da, ışığı iyi kullandığını gösteriyor. Yani ışık sadece teknik bir mesele değil, çok da iyi bir anlatım aracı. Kamera kadar, müzik kadar. Işığın tonu ve şiddeti, karelerinle ilgili olarak yeterli bir doyumu sağladı. Yani görüntüyle harman, yiğidin geldiği yerden 🙂

Yaşar Kemal okuyorum bu ara, mazur gör 😉

Yok ya ali haksızlık etme kendine...
Bazen'de çok iyiydi ışık...

hocam guzeldi eline ve fikrine saglik...
muzik kullanmadan seslerle cok guzel yapacagini yapiyor eyvallah ama en en en azindan (tabi ki bir mecburiyet degil, sadece bu filmdeki muzik beklentilerimi en aza cekerek soyledigim icin en azindan diyorum:) acilis anina bir notalik piyano vb bir ses, kapanisa da birtane, bicakli sahneye de bir tutam ekleseydin coook daha etkileyici olurdu bence...

Sağolasın sadoline...

Ama dediğim gibi müzik beni zorluyor...
Müzikle anlatımı bütünleştiremiyorum...

Belki günün birinde Ozan Akbaba bana öğretir 🙂

Daha ilk plandaki ışık,gölge ve tüm kompozisyon çok iyi..Dikkatimi çocuğun ne çizdiğinden çok sağ taraftaki kızın resmi çekiyor.Tekrar ediyorum,yerli yerinde şahane bir plan. Sonra ki planda sigara dumanıyla güçlenmiş kompozisyon fevkalade, bu kez de çocuğun ne çizdiğini merak ediyorum.. Daha sonra gördüğümüz sokak,cadde,yol, binalar,yağmurun çiselemesi ve arabalar... Peki çocuk bunu niye çiziyor? Sonra ilaçlar. Sonra duyguların karışması. Bu arada fevkalade bir ses ve görüntü efekti, sonrasında filmin süresini ekranda görmemiz ise süreci marjinal bir biçimde tamamlıyor. Çok hoş olmuş. Ve intihar, belki de boşalma anı..Yine bu planda gölgeler çok iyi. Ve sonra gerçekliğin yeniden kurgulandığına dair son plan..Ve aklıma yine haneke geliyor. ÇİZGİ...

Fıratcım zevkle izledim, yüreğine sağlık..Özellikle filmin esas başarısının yarattığı atmosferden öte ruhunda ki gizemi bence..bi kaç kere izledim ve her planında ayrı ayrı mevzular düşündüm. Yine şan'ı hatırladım..mevzu şan'a benzese de bana yeni tatlar aldırtmayı başardın.kendi tarzını deneysel bir biçimde yansıtmışsın.enfes olmuş.ben çok beğendim.

Erçin 25 Nisan 2008

Ben de senin yorumlarını çok seviyorum Erçin...
Olumsuz şeyler söyleseydin de yazardım bunu inan...
Filmi çok dikkatli izliyorsun çünkü önemli olan bu...
Hisslerim sana yansıyor...
Çok sağol yorumların için...
Biraz daha kuvvetlendim...

Ben de senin yorumlarını çok seviyorum Erçin...
Olumsuz şeyler söyleseydin de yazardım bunu inan...
Filmi çok dikkatli izliyorsun çünkü önemli olan bu...
Hisslerim sana yansıyor...
Çok sağol yorumların için...
Biraz daha kuvvetlendim...

o zman ne mutlu hem sana hem de bana..