Klişe bir konuyu işledim. Babasını erken yaşta kaybetmiş ona özlem duyan Abdullah'ın hikayesi. Anlatımı renklendirmek için Kırık adında deli karakteri yazıldı. Onu da abim oynadı.
Abdullah kendinde biraz güç bulsa ölü babasının anısı da köye gittiğinde kafasında az da olsa canlanmayacak olsa köye gitmeyi planlamaktadır. Zira köy babasının anılarıyla doludur.Köye gitmek basit bir karardır ama verememektedir. Diğer yandanda karanlık korkusu onun bu kararını almasındaki faktörlerden mi olacaktır acaba?
"insan büyüsüde bazı tarafları hep çocuk kalıyor"
Abimle çektim. Biz çok eğlendik umarım sizde eğlenirsiniz.
panasonic lumix
14 - 42 lens
Traktörkafa.
Sizin önceki filminizi hatırlıyorum daha yalın bir hikayeydi ama bu filmden ben birşey anlayamadım.
Sizin önceki filminizi hatırlıyorum daha yalın bir hikayeydi ama bu filmden ben birşey anlayamadım.
Filmin başında bardağa vitamin hapı atıyor ne bileyim sıkı sıkı giyinip yatıyor. İleride verdim onu. "ben hastalanınca babam hep buna benzer haplar içiridi gardaş o gidince ben hep hasta kaldım" diyor. Kendini her kötü hissetiğinde vitamin hapına sarılıyor. Babası gidince kendini hep hasta hissediyor diye verdim. "Kırık" karakterini ağır dramdan birazda olsun insanlar gevşesin diye verdim. Son sahnede karanlıkta belli bir süre kalıyor. O an dank ediyor "ben burada napıyorum benim yerim köy" diyor.
Karmaşık vermemek içinde yırtındım istediğim yere varmadı. Halbuki alt yapısıyla 2 ayımı aldı film. Tecrübe ne diyeyim.
Dediklerimi göz önüne alıp izlerseniz kafanızda bişeyler şekillenir.