İşin sırrı ışıkta, kamerada, telesinede.

Hiçbiri değil. Yani hepsi aslında da en önemlisi kameranın önündeki objektif.

Yani bir Nikon lensten böyle bir performans alamaz mıyız?

Alırız, Eylem Cooke'lerle doğdu da ondan öyle diyo:D

Yani bir Nikon lensten böyle bir performans alamaz mıyız?
Alamazsın.

Lensle doğmanın ne alakası var, nasıl alınır dedi, ben de böyle alınır dedim.

Töbe töbe.

Yaw ne zaman hangi lensleri denedin de biliyon be kardiş...

işin sırrı yönetmende ve görüntü yönetmeninde...

Yaw ne zaman hangi lensleri denedin de biliyon be kardiş...

Haha o da doğru. "Çorbama tuz ek, daha bir kaşık bile tatmadım." gibi bir şey bu.

Yok, bu daha çok işin teorisini bilmekle alakalı bir şey. Ama hiç uzatmayacağım konuyu, dilediğiniz gibi takılıp, denemekte özgürsünüz.

Ben burada zaten "ben yaparım" gibi bir iddiayla gelmedim, nasıl dedin, böyle dedim. Zaten verdiğin fotolar örnek teşkil edecek fotolar değil pek. 1. karede efekt olmayan tek şey arkadaki 2 adam. 2. kare zaten ışık ve dekor olayı. İlk mesajda da dediğim gibi bunlar da çok önemlidir ama esas olay objektiftedir. Düzgün bir ışık ve set kurulduktan sonra, onu neyle kaydettiğin çok önemlidir. Yoksa Colleteral'daki gibi bir görüntü olur elinde, arka bahçede mi çektiler dersin.
2. kareye baktığında soracağın soru bu nasıl çekilir değil, arka plandaki kadınların nasıl ve neden adama o kadar yakın göründükleri, böyle bir objektif kullanılmış olmasına rağmen ortamın nasıl bu kadar net olduğu, böyle bir kadraj tercihi ile nelerin anlatılmak istendiğindir.

Bunları anlayabilmek için tabii bazı temel teorik bilgiler gerekir. Bunları bırak yorumlamayı, görebilmek bile uğraş gerektirir (tamamı bilinçaltına hitaben yapıldığından). O nedenle sen çorbanı dilediğin gibi içebilirsin ama ben ömrümde tadına bakmadığım şeye tuz koymam. Bir soru sordun, cevabı doğru bulmasan da saygı göstermeyi öğren (baco lafım sana değil). Bu da son falson oldu benim için, artık herhangi bir konuda sana yardım etmeye çalışırsam bu forumdan beni banlasınlar. Böyle yüzsüzlük, böyle ukâlalığa ben laf edemem artık.

Az önce duş alırken görüntü psikolojisi üzerine bir eğitim yazmaya karar verdim. Sonra bunu bloga dönüştürmeye karar verdim ve arka planda bir iki arkadaşa isim konusunda fikir danışırken bunlar yaşanıyor.

Bazen diyorum niye yapayım bunu? İnsanlar bunları parayla satıyor, biz gönüllü olarak paylaşmak için çaba gösteriyoruz, gördüğümüz tepkilere bak. Ondan da vazgeçtim sanırım, bundan sonra bildiğim her şeyi parayla öğreteceğim sanırım.

Bir dakika dostum bu cümlelerin sahibi benim. 😀 Yani çorbayı tatmayan benim. Hayatımda hiç Nikon lensi takıp da denemeyen benim. Bu yüzden bu kurşunların adresi ben olamam. Bu yüzden bu söylediklerini kabul etmiyorum. Beni yanlış anlıyorsun. Seninle olan kötü başlangıcımızdan dolayı bu önyargıyı temelinde getirir sana, bana... Lütfen.

Ben de saçmalamışım, dediğin gibi uzaya da hiç gitmesek hatta görmesek de onun hakkında bile konuşuyoruz. Kusura bakma, neden öyle dedim bilmiyorum. Seni sevdiğimden takılma fırsatı olunca kaçırmıyorum 😉

Kurşun adres sormaz ki
Yaktın beni en derinden
Depremlerde yine yüreğim
Yangınlar çaresiz

Ben de saçmalamışım, dediğin gibi uzaya da hiç gitmesek hatta görmesek de onun hakkında bile konuşuyoruz. Kusura bakma, neden öyle dedim bilmiyorum. Seni sevdiğimden takılma fırsatı olunca kaçırmıyorum 😉
Laflarımın hiçbiri sana değildi abi zaten, ben senin mesajına cevap bile yazmayacaktım. Kurtadama yazdım ben hepsini. O da daha ne yazdığının bile farkında değilmiş, onu gördük.

Laflarımın hiçbiri sana değildi abi zaten, ben senin mesajına cevap bile yazmayacaktım. Kurtadama yazdım ben hepsini. O da daha ne yazdığının bile farkında değilmiş, onu gördük.
Yanılıyorsun. Ben aslında her şeyin farkındayım.