Merhaba , Youtube üzerinden kendi olanaklarımla hazırladığım bir video serisi sayesinde (yerli çizerleri anlatan bir kanal) Arif V 216 filminin kamera arkası belgeselini yapma şansı bulmuştum. Dahil olduğum ilk profesyonel film setiydi. Henüz öz hazırlık aşamasında dahil oldum, vizyona girene kadar çekimlere devam ettim. 1 seneye yakın çekim yapmış oldum. Biraz geç yayınlandı. Buradan da paylaşmak istedim. Elde bir kamerayla oradan oraya aylarca koşturarak gerilla usülü hazırlandı (Sırt ağrısı ve bolca Warp stabilizer). Çekimleri, röportajları, kurgusunu ve görsel efektlerini yaptım (Sony a7s2, zeiss 35mm sabit 2.8 lens , röportajlarda zeiss 50mm 1.4, az da olsa yer yer canon 24-105. İkinci kamera olarak Canon 5d mark 3 kullandık fakat o görüntüleri kullanamadım. Gerek dokusu gerek Sony'e göre flu ve grenli olması dolayısıyla. Görüntülerin sadece %5'i Canon diyebilirim. ).
5 bölümden oluşuyor,
1. Bölüm: Halı, Kilim, Time Travel
2. Bölüm: #Krallar
3. Bölüm: "Kameraya Bakmıyorduk Di Mi?"
4. Bölüm: Robotlara Çok İmkan Tanıyorlar
5. Bölüm: İyi İnsanlar Yalnızca Filmlerde Mi Olur?
Bunu youtube önerilerimde sık sık görüyordum ama izlemiyordum. Tüm filmleri arasında en zayıf bulduğum filmiydi.
Şimdi forumdan yolu geçmiş biri tarafından yapıldığını görünce izleme kararı aldım.
Eline sağlık.
Ben de izledim. Gayet güzel. Eline sağlık. Warp birçok yerde belli oluyordu zaten =)
Belgeseli izlerken benim aklımı sürekli, filmin nihai halinin çok reklam filmi havasında görünmesi kurcaladı. O kadar çalışan, büyük dekorlar, büyük isimler, yabancı görüntü yönetmenleri vesaire... günün sonunda yine o sinemamızdaki alışıldık kabus; reklam gibi görünen bir film. Bunu büyük ihtimalle sorsak belgeselde sıkça duyduğumuz "karikatür havası istedik" söylemine bağlarlar ama yemezler =)
Ben de izledim. Gayet güzel. Eline sağlık. Warp birçok yerde belli oluyordu zaten =)
Belgeseli izlerken benim aklımı sürekli, filmin nihai halinin çok reklam filmi havasında görünmesi kurcaladı. O kadar çalışan, büyük dekorlar, büyük isimler, yabancı görüntü yönetmenleri vesaire... günün sonunda yine o sinemamızdaki alışıldık kabus; reklam gibi görünen bir film. Bunu büyük ihtimalle sorsak belgeselde sıkça duyduğumuz "karikatür havası istedik" söylemine bağlarlar ama yemezler =)
Cem Yilmaz'in görüntü yönetmenleri derneginden arkadaslarla yaptigi bir youtube sohbeti var orada biraz deginiyor.
Ben bu belgeseli, filmin kendisinden daha çok beğendim.
İlaveten, şu ethnocentric fontu esnaf tabelaları dahil her yerde görür oldum. Günümüz comic sans'ı oldu.
Cem Yilmaz'in görüntü yönetmenleri derneginden arkadaslarla yaptigi bir youtube sohbeti var orada biraz deginiyor.
Derneğin bütün yayınlarını izledim. En yüzeyseli cem yılmaz yayını oldu maalesef. Biraz birbirlerini eyleyip ağzımızın tadı kaçmasın modunda geçti. Meslektaş konuşması diyebileceğimiz bölümler çok çok daha faydaliydi. Çok daha rahat davranabildiler, tabi doğal olarak. İzlemeyen varsa tüm seriyi tavsiye ederim.
Bir oturuşta izledim, en az filmin kendisi kadar önemli bir yapım olduğunu düşünüyorum. Ellerine sağlık.
Görüntüler ve geçişler çok tatlı olmuş ellerinize sağlık.
Cem Yılmaz ile çalışmak nasıl bir duygu diye sormak isterim 🙂
Cem Yılmaz ile çalışmanın nasıl bir duygu olduğunu belgeseli yapan arkadaşımız anlatabilir, eminim söyleyeceği ilginç şeyler vardır. Ben hayatımda bir kere Cem Yılmaz'a denk geldim, o da uzun seneler önce staj yaptığım malum reklam ajansıyla çok çalışıyor olmasıydı; üç dakika kadar aynı odada bulundum, gülmekten kırıp geçiriyordu herkesi. Seversiniz ya da sevmezsiniz, espri anlayışını, filmlerini, hayat tarzını ya da karakterini beğenip beğenmemek herkesin kendi tekelindedir ancak özellikle şu belgeseli izledikten sonra adamın çok zeki olduğunu kabul etmek gerekiyor sanırım. Sektörde çalışanlar ya da çalışmış olanlar bilir zaten, Arif V 216 filminin kastındaki herkes kendi alanında bir numara, yıldız isimler(en azından çoğu insanın gözünde). Belgeselde de gözüken 4-5 isimle daha önce tanıştım, bazı projelerde beraber çalıştım (Staj, ayak işleri vs). Zamanında "Abi benlik bir iş varsa ben hazırım, saygılar" dediğim, bir çok insanın kabul etmese de itiraf etmese de aynısı dediği, yanlarında bir sene bedava çalışmak için babasını tanımadığı insanların kastın içerisinde ve Cem Yılmaz'ın yanında sadece çarkın birer dişlileri olarak son derece mütevazi durmaları bana kişisel olarak çok ilginç geldi.