6 seneden sonra istanbula gidiyorum, özleyip özlemediğimi bile bilmiyorum...en son kaçarak ayrılmıştım neredeyse...

İnsan 30 yaşına gelince angut ve ukala oluyor, hayır zaten ukalaydımda angutluk dengeleri çok fena bozdu.

Aslında direk sinema üzerine birşey söyleyeceğim ama üzerine konuşmak istediğim değil söyleyip rahatlamak istediğim birşey, başlık açmaya da gerek yok.

Herhangi bir filmde ve sahnede, yönetmen, karşılıklı konuşan iki karakteri tam olarak kadrajın ortasına alıp konuşturunca feci derecede rahatsız oluyorum. Göğüs plan falan hem de... Bildiğin vesikalık fotoğraf gibi. Çok duygusuz hatta yanlış geliyor. O karakterin konuşuyor olmasına, söylediklerine, ruh haline ve o anki duygusuna değil de tipine, şekline şemaline vurgu yapılıyor gibi bir anlam çıkıyor kadrajdan. Özellikle iki yönetmenda buna sıkça rastlıyorum: David Cronenberg ve Padro Almodovar... Çok rahatsız edici...

İlginç, karakteri ortalama genelde bambaşka anlamlar için kullanılır, sende bu şekilde bir algı oluşturması ilginç.

karakteri ortalama genelde bambaşka anlamlar için kullanılır
Ne gibi düt?

Özdeşleşme için kullanılır genelde, karakterler eşit olduğunu vs. göstermek için kullanılır diye biliyorum ben de tek bir örnek bulamadım nette iyi mi..

Çok sıkıntı var çok.
Derinlerde, kalp pırpır ediyor, harekete mani.
Cümleler kısa.
İnsanın kendinden dert yanışı...
Bunu sık sık unutup birden hatırlayışı
Boş beleş hayatlar demeye dilim varmıyor
Ama can sıkıldımı da hele bir de gecmek bilmiyorsa
Nasıl lan, tuhaf, bu muydu hayatımız
Aynı can sıkıntısı tekrara alınmış dön babam dön.
Arada unutturuyor kendini,
Sonra birden kolumuz AV'ye çarpıyor gibi
Hop siyah ekran.

Özdeşleşme için kullanılır genelde, karakterler eşit olduğunu vs. göstermek için kullanılır diye biliyorum ben de tek bir örnek bulamadım nette iyi mi..

Bu konu bende şimdiye kadar hiç sorma fırsatı bulamadığım "Sahne geçişlerinde hangi effect ler yanlış" sorusunu çağrıştırdı

yorumlarınızı http://filmfabrikasi.com/forum/viewtopic.php?f=54&t=11861&start=0 " onclick="window.open(this.href);return false;" onclick="window.open(this.href);return false; adresine bekliyorum:

Bir bünye aynı anda hem Alevi hem de Ateist nasıl olur ki... Hayır yani nasıl oluyor?

Oluyorsa da kime ne; helal olsun de sonra kutsayıp müzeye kaldır. Dünyanın en büyük olayı diye de tarihe yaz.

Bir de her şeye öyle ucube denmez ama... hele hele... tövbe tövbe; ağzıma bile alamıyorum. Yüreğim hopluyor...

2 haftaya kadar ilk kısa filmimi çekeceğim çok heyecanlıyım bildiğiniz heyecanlanıyorum filmi, sahneleri vs. düşününce çok garip umarım aksilik çıkmaz...desemde çıkar kesin 🙂

dünyada en kötü his,
belirsizlik ve yalnızlıkmış dostum...
milyarlarca insanların arasına karışabilecek iken,
neden insan yalnız kalmayı tercih eder?
nedendir içinde seni kemiren bir hissi yenememen?
bilmiyorum dostum bilmiyorum...
bildiğim tek şey; belirsizliklerin olduğu bir yaşam,
hiçbir heyecanın ve güzelliğin olmadığı bir yaşamdır...

Birde siyasi bir söylemde bulunayım, geç kalınmış bir söylem....
- Bu "büyüklük" kompleksi Türkiye'yi gittikçe "küçültüyor".

Bu gece Servet Tazegül sayesinde olimpiyatlarda gururlandık. İstiklal Marşımız çalarken gurur duymanın yanı sıra çok duygulandım. Bu güzel hisleri bize yaşattığı, ülkemizi en iyi şekilde temsil ederek bayrağımızı dalgalandırdığı için çok çok teşekkürler.

kpss sonuçları da bugün açıklanır herhalde, insan emek verince ister istemez sonucunu merak ediyor, umarım emeklerimizin karşılığını alırız herbirimiz 🙂

Göz atmak isteyeblirsiniz... Hatta yazı da çok hoş...

http://www.haberturk.com/yazarlar/mehmet-acar/770045-gelmis-gecmis-en-iyi-10-film " onclick="window.open(this.href);return false;